محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پیام آور صلح (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

«كَیْفَ وَإِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْكُمْ لَا یَرْقُبُوا فِیكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً یُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ؛ چگونه با مشرکین عهدشکن وفای به عهد توان کرد در صورتی که آنها اگر بر شما مسلمانان پیروز شوند مراعات هیچ علاقه و عهد و پیمانی را نخواهند کرد و به زبان‌بازی و سخنان فریبنده شما را خشنود می‌سازند در صورتی که به دل جز کینه شما را ندارند و بیشتر آنان فاسق و نابکارند» <ref>(توبه/8)</ref>.

حال که می‌توان بر اساس آموزه‌های دین اسلام، جهان را بر اساس صلح و پای‌بندی به میثاق‌ها و پیمان‌های بین‌المللی اداره کرد، بدون این‌که نیازی به کشور‌گشایی و جنگ و خشونت باشد، چگونه نمی‌توان کشورهای اسلامی را در قالب پیمان‌ها و کنوانسیون‌های مورد توافق میان این کشورها اداره نمود؟! به بیان دیگر، وقتی جهانی را می‌توان بر اساس «أیمان» و نه «إیمان» اداره نمود، به طریق اولی بر مبنای ایده‌ای برگرفته از قرآن کریم، می‌توان کشورهای اسلامی را در قالب یک «اتحادیه کشورهای اسلامی» اداره نمود، زیرا این کشورها علاوه بر این‌که خود را پای‌بند به «أیمان» می‌دانند، دارای «إیمان» نیز هستند. إیمان به یک پیامبر و یک کتاب آسمانی می‌تواند ما را نسبت به توافق بر سر «أیمان» و پیمان‌های استوار، زودتر به نتیجه برساند؛ نتیجه‌ای که کشورهای عضو اتحادیه اروپا با تمام تنوع فرهنگی و اختلاف‌نظرهایی که دارند، به آن دست یافتند و با تشکیل اتحادیه اروپا توانستند از کشورهای متفرق اروپایی یک اروپای واحد با پول واحد، پارلمان واحد و قوانین واحد بسازند، و حتی قصد دارند تا قانون اساسی واحدی را به تصویب کشورهای عضو اتحادیه اروپا برسانند که بر اساس آن، یک رئیس جمهور برای تمام کشورهای عضو اتحادیه به رسمیت شناخته شود. این در حالی است که کشورهای اسلامی برای برقراری یک نشست جهت اظهار هم‌دردی با مردم غزه و محکوم کردن اسراییل متجاوز به عنوان دشمن مشترک تمامی کشورهای اسلامی، نتوانستند به اجماع برسند!

با وجود این، نباید ناامید شد و در این راستا باید تلاشی مضاعف نمود تا ابتدا مردم و دانشمندان و نخبگان کشورهای اسلامی را به تحقق اتحادیه کشورهای اسلامی امیدوار ساخت و سپس در تلاش‌های دیپلماتیک این ایده را عملی ساخت. سازمان کنفرانس اسلامی می‌تواند برای تشکیل اتحادیه کشورهای اسلامی، نقش مهمی را ایفا نماید. ایران نیز با توجه به پیشرفت‌های چشم‌گیر خود، آن هم در سال‌های کوتاه عمر انقلاب اسلامی، می‌تواند نقش مؤثری در این باره داشته باشد به ویژه آن‌که ایران اسلامی با تکیه بر توان فنی خود و برخلاف تحریم‌های کشورهای غربی طی سه دهه، اخیراً با پرتاب «ماهواره امید» به فضا، توانست نام خود را به عنوان اولین کشور اسلامی صاحب این فناوری و هشتمین کشور فضایی جهان، به ثبت برساند. پیشرفت‌های ایران در دیگر زمینه‌های علمی و دفاعی از جمله فن‌آوری انرژی هسته‌ای، سلول‌های بنیادی، شبیه سازی، صنایع موشکی و پدافند و علوم پزشکی و امثال آن، غیرقابل انکار و در عین حال برای دنیا باورنکردنی و تحسین برانگیز است. ایران به عنوان کشوری الگو در این زمینه، می‌تواند در ایجاد «اتحادیه کشورهای اسلامی» با تکیه بر دو پتانسیل و قابلیت مهم موجود در کشورهای اسلامی یعنی «إیمان» و «أیمان»، پیشگام باشد و انتقال این فناوری‌های مهم به سایر کشورها اسلامی، می‌تواند شروعی برای تحقق این ایده باشد.