۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
«جارودیه» یا «سرحوبیه» از فرق «[[زیدیه]]» اند | «جارودیه» یا «سرحوبیه» از فرق «[[زیدیه]]» اند که پیروان «ابو الجارود» یا ابو النجم زیاد بن منذر عبدى بودند. ابو الجارود خود از علماى «زیدیه» بود. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[ | [[کشّى]] مى نویسد ابو عبد اللّه [[امام جعفر صادق]] (ع)، زیاد بن المنذر اعمى ابو الجارود را ملقب به سرحوب کرد (- سرحوبیه) و او را از دروغگویان دانست. [[نجاشى]] مى نویسد که زیاد بن منذر ابو الجارود همدانى الخارقى اعمى کوفى که کور مادرزاد بود از اصحاب ابى جعفر [[امام محمد باقر]] (ع) است.[[مامقانى]] مى نویسد که زیاد بن منذر ابو الجارود از مردم [[خراسان]] بوده و حضرت امام جعفر صادق (ع) او را لعنت کرد و فرمود: «انه اعمى القلب و اعمى البصر» یعنی او هم از ظاهر و هم از باطن کور است و او را موثق ندانسته و به سختى نکوهش کرده است.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 135 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در برخی از جملات.</ref> | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
جارودیه معتقدند که [[پيامبر اسلام|پیامبر اسلام]]، [[امام على]] را به وصف امامت منصوص | جارودیه معتقدند که [[پيامبر اسلام|پیامبر اسلام]]، [[امام على]] را به وصف امامت منصوص کرده است.آنان پس از امامت «[[زيد بن على بن الحسين|زید بن على بن الحسین]]» قایل به امامت [[محمد بن عبد اللّه بن حسن]] بن حسن شدند و بعضى از جارودیه معتقدند که او نمرده یا کشته نشده است، بلکه خروج خواهد کرد. بعضى دیگر، «قاسم علوى» صاحب طالقان و [[رى]] و برخى «یحیى بن عمر» صاحب [[کوفه]] را امام مى شمردند. بیشتر جارودیه مانند دیگر «[[زيديه|زیدیه]]» معقتدند که هر فاطمى که شمشیر برکشد و قیام کند و سپس مردم را به دین و تقوا دعوت نماید، او امام است.پیشتر گفته شد که یکى از ائمه «جارودیه» محمد بن عبد اللّه بن حسن بن حسن بود و می گویند [[ابوحنیفه|ابو حنیفه]] با وى بیعت کرد. چون این خبر به [[منصور خليفه عباسى|منصور خلیفه عباسى]] رسید وى را به زندان انداخت تا از دنیا رفت. بعد از مرگ محمد بن عبد الله بن حسن بن حسن، «جارودیه» به امامت محمد بن قاسم بن على بن الحسین بن على صاحب طالقان و رى یقین کردند. وى در ایام [[معتصم خليفه عباسى|معتصم خلیفه عباسى]] گرفتار زندان شد و از دنیا رفت. پس از وى گروهى از «جارودیه» امامت «یحیى بن عمر» صاحب کوفه را پذیرفتند. او نیز در زمان [[مستعين خليفه عباسى|مستعین خلیفه عباسى]] کشته شد و سر او را نزد [[محمد بن عبد اللّه بن طاهر]] بردند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 135 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در برخی از جملات.</ref> | ||
==دیدگاه جارودیه در باره مهدویت== | ==دیدگاه جارودیه در باره مهدویت== | ||