confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
در هفدهم یا نوزدهم ماه مبارک [[رمضان]] سال دوّم [[هجرت]]، غزوه بدر اتّفاق افتاد. <ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج ۱ ، ص ۶۲۶ ؛ مفید، مسارالشیعه، ص ۲۹ ؛ بهائی، توضیح‌المقاصد، ص ۱۶</ref> | در هفدهم یا نوزدهم ماه مبارک [[رمضان]] سال دوّم [[هجرت]]، غزوه بدر اتّفاق افتاد. <ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج ۱ ، ص ۶۲۶ ؛ مفید، مسارالشیعه، ص ۲۹ ؛ بهائی، توضیح‌المقاصد، ص ۱۶</ref> | ||
=علت وقوع جنگ بدر= | |||
مسلمانان تا پیش از هجرت به شدت توسط کفار [[مکه]] تحت فشار بودند و مورد اذیت و آزار و [[شکنجه]] قرار می گرفتند؛[۳] ولى از سوى [[خداوند]] اجازه رویارویى و جنگ با مشرکان [[قریش]] را نداشتند و تنها به صبر فرا خوانده مى‌شدند. با [[هجرت مسلمانان]] به مدینه، خداوند ضمن برشمردن ستمهایى که بر مسلمانان رفته بود به آنان اجازه مبارزه داد: <ref>دائره المعارف قرآن کریم، مدخل بدر</ref> | |||
«اُذِنَ لِلَّذینَ یقاتَلونَ بِاَنَّهُم ظُلِموا و اِنَّ اللّهَ عَلى نَصرِهِم لَقَدیر * الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ یقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَ بِیعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ یذْکرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کثِیرًا وَلَینْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ ینْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِی عَزِیزٌ». <ref>سوره حجّ، آیات ۳۹ ـ ۴۰</ref> به کسانى که [ستمکارانه] مورد جنگ و هجوم قرار مى گیرند، به سبب آنکه به آنان ستم شده اذن جنگ داده شده، مسلماً [[خدا]] بر یارى دادن آنان تواناست * هم‌آنان که به ناحق از خانه هایشان اخراج شدند [و گناه و جرمى نداشتند] جز اینکه مى گفتند: پروردگار ما خدا است و اگر خدا برخى از مردم را به وسیله برخى دیگر دفع نمى کرد، همانا [[صومعه]] ها و [[کلیسا]]ها و [[کنیسه]] ها و مسجدهایى که در آنها بسیار نام خدا ذکر مى شود به شدت ویران مى شدند و قطعاً خدا به کسانى که [دین] او را یارى مى دهند یارى مى رساند مسلماً خدا نیرومند و تواناى شکست ناپذیر است. <ref>قرآن ترجمه انصاریان</ref> | |||
یکی از راه هایی که مسلمانان برای تلافی این ظلم داشتند مصادره کالاهای کاروانهای تجاری اهل مکه بود. چرا که ثروت مسلمانان مهاجر مقیم مدینه، از طرف قریش مصادره شده بود، و بسیار بجا بود که مسلمانان کالاهاى تجارتى آنان را ضبط کنند و اگر قریش، بر عناد و لجاجت خود در مصادره اموال مسلمانان مهاجر استقامت ورزند، مسلمانان متقابلا کالاهاى تجارتى را میان خود به عنوان [[غنیمت]] جنگى تصرف کنند. <ref>فروغ ابدیت، جعفر سبحانى ،ص۴۷۳</ref> | |||
تا پیش از جنگ بدر مسلمانان چند [[سریه]] و [[غزوه]] داشتند که هدف از آنها ضربه زدن به قریش و تصرف کاروانهاى تجارى آنان بود، هر چند که جز [[سریه نخله]]، هیچ یک نتیجه‌اى نداشت. در این سریه که در [[ماه حرام]] و به فرماندهى [[عبدالله بن جحش]] و حدود یک ماه و نیم پیش از غزوه بدر رخ داد، با کشته شدن یک تن از مشرکان ([[عمرو بن حضرمى]]) و اسارت دو تن، کاروان تجارى به غنیمت گرفته شد. قریش این شکست را مایه سرافکندگى خود در میان قبایل عرب مى‌دانست و طالب خونبهاى عمرو بن حضرمى بود. این موضوع نقش قابل توجهى در وقوع جنگ بدر داشت. | |||
از جمله کاروانهاى تجارى که به دست مسلمانان نیفتاد کاروانى بود که به سرکردگى [[ابوسفیان]] به مقصد [[غزه]] مى‌رفت. پیامبر(ص) تا [[ذوالعُشَیره]] (در ۵ منزلى مدینه) پیش رفت؛ ولى بدان دست نیافت، پس پیامبر به مدینه بازگشت. ابوسفیان با هشدارهایى که دریافت کرد مى‌دانست که در بازگشت، مسلمانان در کمین کاروان او خواهند نشست، ازاین‌رو، از سرزمین [[تبوک]]، [[ضمضم‌بن عمرو]] را براى جلب کمک قریش، به مکه اعزام کرد. از سوى دیگر گزارشگران [[پیامبر(ص)]] و به روایتى، [[جبرئیل]] نیز خبر بازگشت کاروان را از غزه به سوى مکه به رسول خدا(ص) دادند. <ref>دائره المعارف قرآن کریم، مدخل بدر</ref> | |||
رسول خدا (ص) مسلمانان را به حرکت فرمان داد. مردم حرکت کردند، برخى مشتاقانه فرمان پیامبر (ص) را پذیرفتند و شمارى از خوف انتقام قریش با کراهت و سنگینى دستور او را استقبال کردند. گروه زیادى از اصحاب هم چون با خروج پیامبر (ص) موافق نبودند همراه او بیرون نرفتند و در این مورد سخن و گفتگو بسیار شد. <ref> ترجمه المغازى،متن،ص:۱۶</ref> | |||
خداوند متعال در [[قرآن]] واکنش مسلمانان را چنین بازگو فرموده است: کما أَخْرَجَک رَبُّک مِنْ بَیتِک بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ لَکارِهُونَ، یجادِلُونَک فِی الْحَقِّ بَعْدَ ما تَبَینَ کأَنَّما یساقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَ هُمْ ینْظُرُونَ.[۹] همان‌گونه که پروردگارت تو را از خانه ات به حقّ بیرون آورد و حال آن که دسته‌اى از مؤمنان سخت کراهت داشتند؛ با تو درباره حقّ -بعد از آن که روشن گردید- مجادله مى کنند. گویى که آنان را به سوى [[مرگ]] مى رانند و ایشان (بدان) مى نگرند. | |||
=بدر و پیروزی [[مسلمانان]]= | =بدر و پیروزی [[مسلمانان]]= | ||