بکتاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بَکتاشیه''' طریقتی است که پیروانش خود را منسوب به حاجی بکتاش ولی زاهد خراسانی می‌دانند. وی در نیشابور به دنیا آمد و  نزد [[على احمد یسوى|على احمد یسوى]] درس خواند و در سال 738 هجرى در گذشت.

طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادى در اناتولى یعنى [[آسیاى صغیر|آسیاى صغیر]] رواج فراوان یافت و عقاید ایشان شبیه «[[قزلباشی|قزلباشی]]ه» و «[[شبک]]» و «على الهیان» کرد است. با این که بیشتر «بکتاشیه» خود را از [[اهل سنت و جماعت]] مى ‏دانند ولى اعمال و رفتار ایشان بر خلاف آن طایفه است و بیشتر به «[[غلاة]]» شیعه‏ شباهت دارد و به امامت [[ائمه اثنى عشر]] اعتقاد دارند و و [[چهارده معصوم]] (ع) را به بزرگى مى‏ ستایند.در عین حال عقاید مسیحیان نیز در ایشان تأثیر کرده است و معتقد به تثلیث اللّه و [[محمد (ص)]] و [[على (ع)]] هستند و مانند [[مسیحیان|مسیحیان]] [[عشاى ربّانى]] به جاى مى‏ آورند. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref>

پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى‏ گذارند و در پیش شیخ خود که او را «بابا» مى ‏خوانند به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى‏ کنند. نوشیدن شراب در نزد ایشان حرام نیست و زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و فضل اللّه حروفى را که پیشواى «[[حروفیان|حروفیان]]» بود محترم مى‏ شمارند و کتاب «جاویدان‏ نامه» او را از کتب مقدس مى ‏شمارند و این کتاب را به فارسى «عشق نامه» و به ترکى «فرشته اوقلى» مى ‏نامند.جامه «بکتاشیه» عبایى سفید و کلاهى سیاه چند گوش مثلث شکل است که گاهى عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنى عشر به دوازده ترک مى ‏رسد و شیخ ایشان داراى عمامه ‏اى سبز است. «بکتاشیه» بر گردن خود گردن بندى از سنگ دارند که آن را تسلیم تاش یعنى سنگ تسلیم می خوانند و تبرزینى دو دم و عصایى دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند گوشواره‏ هایى به گوش مى‏ آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند.حاج بکتاش را پیر اوّل می خوانند و پیروان او فرزند حاج بکتاش را «اوغلرى» یعنى پسران حاج بکتاش می نامند. ایشان عبادات شریعت اسلام را که نماز و روزه و حج و زکات باشد به جاى نمى ‏آورند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref>