۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ وَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ وَ أَنْتَ | اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ وَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ وَ أَنْتَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ وَ أَنْتَ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ وَ أَنْتَ الْمُهَیْمِنُ | ||
خداوندا! تو اللّه و تو رحمت‌گستر و مهربانى و تو فرمان‌رواى بسیار | خداوندا! تو اللّه و تو رحمت‌گستر و مهربانى و تو فرمان‌رواى بسیار پاکیزه‌اى و تو ایمن و ایمنى بخشى و تو نگاهبان چیره‌اى | ||
وَ أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنْتَ الْجَبَّارُ وَ أَنْتَ | وَ أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنْتَ الْجَبَّارُ وَ أَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنْتَ الْبَارِئُ وَ أَنْتَ الْمُصَوِّرُ وَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ | ||
و تو سربلندى و تو | و تو سربلندى و تو باشکوه چیره‌اى و تو بزرگ‌منشى و تو آفریننده‌اى و تو پدیدآورنده‌اى و تو چهره‌نگارى، و تو سرفراز و حکیمى | ||
وَ أَنْتَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ | وَ أَنْتَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى. | ||
و تو اول و آخر و | و تو اول و آخر و آشکار و پنهان هستى و نام‌هاى نیک منحصر از آن توست. | ||
أَسْأَلُکَ یَا رَبِّ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ أَسْمَائِکَ کُلِّهَا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ | |||
اى پروردگار من! به حقّ این اسم‌ها و به حقّ همۀ اسم‌هایت از تو درخواست | اى پروردگار من! به حقّ این اسم‌ها و به حقّ همۀ اسم‌هایت از تو درخواست مى‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستى | ||
وَ آتِنَا اللَّهُمَّ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِی | وَ آتِنَا اللَّهُمَّ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِی سَبِیلِکَ | ||
و اى خدا | و اى خدا نیکى دنیا و آخرت را به ما عطا کنى و کار ما را به نیک‌بختى و شهادت در راهت پایان بخش | ||
وَ عَرِّفْنَا | وَ عَرِّفْنَا بَرَکَةَ شَهْرِنَا هَذَا وَ یُمْنَهُ وَ ارْزُقْنَا خَیْرَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ | ||
و ما را با | و ما را با برکت و فرخندگى این ماه آشنا ساز و خیر آن را روزیمان کن و از شرّ آن بازدار | ||
وَ اجْعَلْنَا فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ وَ قِنَا | وَ اجْعَلْنَا فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ وَ قِنَا بِرَحْمَتِکَ عَذَابَ النَّارِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. | ||
و ما را در آن از رستگاران قرار ده و به رحمت خود ما را از عذاب آتش [[جهنم]] نگاه دار، اى مهربان‌ترین مهربانان! به راستى | و ما را در آن از رستگاران قرار ده و به رحمت خود ما را از عذاب آتش [[جهنم]] نگاه دار، اى مهربان‌ترین مهربانان! به راستى که تو بر هرچیزى توانایى. | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ)(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ)(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ | ||
«ستایش خداى را | «ستایش خداى را که پروردگار جهانیان است.» «ستایش خداى راست که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکى‌ها و روشنایى را مقرّر داشت (و با آن‌که نظم آسمان و زمین دلیل یکتایى اوست) | ||
ثُمَّ الَّذِینَ | ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ طِینٍ ثُمَّ قَضى أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ | ||
باز | باز کافران به پروردگار خود شرک مى‌آورند، اوست خدایى که شما را از گلى آفرید، پس فرمان اجل و مرگ را بر همه کس معین کرد و اجلى که معین و معلوم است به نزد اوست، | ||
ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ | ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ) | ||
باز شما در آیات او | باز شما در آیات او شک مى‌کنید و اوست خدا در همۀ آسمان‌ها و در زمین که از نهان و آشکار شما با خبر است و بدانچه مى‌کنید آگاه است.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَیِّماً لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً مِنْ لَدُنْهُ [وَ یُبَشِّرَ اَلْمُؤْمِنِینَ اَلَّذِینَ یَعْمَلُونَ اَلصّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً* ماکِثِینَ فِیهِ أَبَداً* وَ یُنْذِرَ اَلَّذِینَ قالُوا اِتَّخَذَ اَللّهُ وَلَداً* ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَ لا لِآبائِهِمْ کَبُرَتْ کَلِمَةً | ||
تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ إِنْ یَقُولُونَ إِلاّ | تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ إِنْ یَقُولُونَ إِلاّ کَذِباً | ||
«ستایش و سپاس مخصوص خداست | «ستایش و سپاس مخصوص خداست که بر بندۀ خود (محمّد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) کتاب (قرآن) را نازل کرد و در آن هیچ نقص و کژى ننهاد، کتابى است در نهایت استوارى تا (به این کتاب بزرگ خلق را) از عذاب سخت خود بترساند.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ) | ||
«ستایش و سپاس مخصوص خداست | «ستایش و سپاس مخصوص خداست که هرآنچه در آسمان‌ها و زمین است همه ملک اوست و در عالم آخرت نیز شکر و سپاس مخصوص خداست (زیرا نعمت‌هاى دنیا و آخرت همه عطاى اوست) و او حکیم و آگاه است.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ | ||
«سپاس خداى راست | «سپاس خداى راست که آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین است و فرشتگان را فرستادگان داراى دو و سه و چهار بال (قدرت) قرار داد، هرچه بخواهد در آفرینش مى‌افزاید که خدا بر (بعث و ایجاد) هرچیز قادر است، | ||
ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا | ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها وَ ما یُمْسِکْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) | ||
درى | درى که خدا از رحمت به روى مردم بگشاید هیچ‌کس نتواند بست و آن در که او ببندد هیچ‌کس جز او نتواند گشود و اوست خداى بى‌همتاى باحکمت و اقتدار.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ) | ||
«ستایش خداى را | «ستایش خداى را که ما را بر این مقام راهنمایى کرد که اگر هدایت و لطف الهى نبود ما خود به این مقام راه نمى‌یافتیم، همانا رسولان خد[[ایمان]] به حق آمدند (و ما را بر این مقام رهبرى کردند) .» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْکِبَرِ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعاءِ) (الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ) | ||
«ستایش خداى را | «ستایش خداى را که به من در زمان پیرى دو فرزندم [[اسماعیل]] و [[اسحاق]] را عطا فرمود (و درخواست مرا اجابت کرد) که پروردگار من البته دعاى بندگان را شنواست.» «ستایش مخصوص خداست ولیکن اکثر مردم آگاه نیستند.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلى | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلى کَثِیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِینَ) | ||
«ستایش خداى را | «ستایش خداى را که ما را از (ظلم) ستمکاران نجات داد.» «ستایش و سپاس خداى را که ما را بر بسیارى از بندگان باایمانش فضیلت و برترى عطا فرمود.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ) (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ) | ||
«ستایش مخصوص خداست، بزودى آیات (قدرت) خود را به شما ارائه خواهد داد پس آن را بشناسید و خداى تو هرگز غافل از | «ستایش مخصوص خداست، بزودى آیات (قدرت) خود را به شما ارائه خواهد داد پس آن را بشناسید و خداى تو هرگز غافل از کردار شما نیست.» «حمد خدا را که حزن و اندوه ما برد، همانا خداى ما بسیار بخشندۀ جرم گناهکاران و پاداش‌دهندۀ سپاس شکرگزاران است.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ* | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ* | ||
«ستایش خداى را | «ستایش خداى را که وعدۀ لطف و رحمتش را بر ما محقق فرمود و ما را وارث همۀ سرزمین بهشت گردانید که هر جاى آن بخواهیم منزل گزینیم، (بلى آن روز) پاداش نیکوکاران بسیار نیکو خواهد بود.» | ||
وَ تَرَى | وَ تَرَى الْمَلائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ قِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ) | ||
«و (در آن روز) فرشتگان (رحمت) را مشاهده | «و (در آن روز) فرشتگان (رحمت) را مشاهده مى‌کنى که گرداگرد عرش (باعظمت الهى) در آمده و به تسبیح و ستایش خدایشان مشغول‌اند و میان اهل [[بهشت]] و دوزخ به حق حکم مى‌شود و (همه زبان به حمد خدا مى‌گشایند و) مى‌گویند: سپاس و ستایش خاصّ خداى یکتا پروردگار جهانیان است.» | ||
(فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ لَهُ | (فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ) | ||
«بارى ستایش و سپاس مخصوص خداست | «بارى ستایش و سپاس مخصوص خداست که به یکتایى آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین و همۀ جهان‌هاى بى‌نهایت است.» «و مقام جلال و کبریایى در آسمان‌ها و زمین مخصوص اوست و او یکتا خداى مقتدر حکیم است.» | ||
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ | (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً) | ||
«ستایش مخصوص خداست | «ستایش مخصوص خداست که نه هرگز فرزندى برگرفته و نه شریکى در ملک خود دارد و نه هرگز عزت و اقتدار او را نقصى رسد که به دوست و مددکارى نیازمند شود و پیوسته ذات الهى را به بزرگ‌ترین اوصاف کمال ستایش کن.» | ||
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی وَ | اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی وَ تَدَارَکْنِی فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِی وَ قَوِّ ضَعْفِی لِلَّذِی خَلَقْتَنِی لَهُ | ||
خدایا! گناهان گذشتۀ مرا بیامرز و در مقدار باقى ماندۀ از عمرم دریاب و در آنچه مرا آفریده‌اى نیرو بخش | خدایا! گناهان گذشتۀ مرا بیامرز و در مقدار باقى ماندۀ از عمرم دریاب و در آنچه مرا آفریده‌اى نیرو بخش | ||
وَ حَبِّبْ إِلَیَّ الْإِیمَانَ وَ زَیِّنْهُ فِی قَلْبِی، وَ قَدْ | وَ حَبِّبْ إِلَیَّ الْإِیمَانَ وَ زَیِّنْهُ فِی قَلْبِی، وَ قَدْ دَعَوْتُکَ کَمَا أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَمَا وَعَدْتَنِی. | ||
و ایمان را محبوب من گردان و آن را در دلم بیارا، آن‌گونه | و ایمان را محبوب من گردان و آن را در دلم بیارا، آن‌گونه که دستور دادى تو را خواندم، پس آن‌گونه که وعده دادى اجابت فرما. | ||
اللَّهُمَّ أَصْبَحْتُ | اللَّهُمَّ أَصْبَحْتُ لَکَ عَبْداً لَا أَسْتَطِیعُ دَفْعَ مَا أَکْرَهُ وَ لَا أَمْلِکُ مَا أَرْجُو وَ أَصْبَحْتُ مُرْتَهَناً بِعَمَلِی وَ لَا فَقِیراً أَفْقَرُ مِنِّی إِلَیْکَ | ||
خداوندا! صبح | خداوندا! صبح کردم در حالى که بندۀ توام و توان آن را ندارم آنچه را که ناخوشایند من است از خود برانم و آنچه را که بدان امید دارم در اختیار خود درآورم و صبح کردم در حالى که در گرو عمل خود هستم و هیچ نیازمندى نیازمندتر از من نیست، | ||
یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ، | یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ، أَسْأَلُکَ أَنْ تَسْتَعْمِلَنِی عَمَلَ مَنِ اسْتَیْقَنَ حُضُورَ أَجَلِهِ لَا | ||
اى پروردگار جهانیان از تو درخواست | اى پروردگار جهانیان از تو درخواست مى‌کنم همانند کسى که یقین به رسیدن اجل و سرآمد عمرش دارد، | ||
بَلْ عَمَلَ مَنْ قَدْ مَاتَ فَرَأَى عَمَلَهُ وَ نَظَرَ إِلَى ثَوَابِ عَمَلِهِ، | بَلْ عَمَلَ مَنْ قَدْ مَاتَ فَرَأَى عَمَلَهُ وَ نَظَرَ إِلَى ثَوَابِ عَمَلِهِ، إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. | ||
بلکه همانند کسى که گویى مرده است و به عمل خود و به پاداش آن نگریسته است که مرا به عمل وادارى، براستى که تو بر هرچیز توانایى. | |||
اللَّهُمَّ هَذَا | اللَّهُمَّ هَذَا مَکَانُ الْعَائِذِ بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذَابِکَ، وَ هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِمُعَافَاتِکَ مِنْ غَضَبِکَ، | ||
خدایا این جایگاه | خدایا این جایگاه کسى است که از عذاب تو به رحمتت و از خشم تو به عافیتت پناه آورده است. | ||
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِمَّنْ | اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِمَّنْ دَعَاکَ فَأَجَبْتَهُ وَ سَأَلَکَ فَأَعْطَیْتَهُ وَ آمَنَ بِکَ فَهَدَیْتَهُ | ||
خدایا! پس مرا از | خدایا! پس مرا از کسانى قرار ده که تو را خواندند و دعایشان را اجابت نمودى و از تو درخواست کردند و به آنان عطا کردى و به تو ایمان آوردند و تو هدایتشان کردى | ||
وَ | وَ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ فَکَفَیْتَهُ وَ تَقَرَّبَ إِلَیْکَ فَأَدْنَیْتَهُ وَ افْتَقَرَ إِلَیْکَ فَأَغْنَیْتَهُ وَ اسْتَغْفَرَکَ فَغَفَرْتَ لَهُ | ||
و بر تو | و بر تو توکل نمودند و تو کفایتشان نمودى و به درگاه تو نزدیکى جستند و مقرب درگاهشان کردى و به تو اظهار نیاز کردند و بى‌نیازشان ساختى و از تو طلب آمرزش نمودند و آنها را آمرزیدى | ||
وَ رَضِیتَ عَنْهُ وَ أَرْضَیْتَهُ وَ هَدَیْتَهُ إِلَى | وَ رَضِیتَ عَنْهُ وَ أَرْضَیْتَهُ وَ هَدَیْتَهُ إِلَى مَرْضَاتِکَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِطَاعَتِکَ وَ لِذَلِکَ فَرَّغْتَهُ أَبَداً مَا أَحْیَیْتَهُ. | ||
و از آنان خوشنود گردیدى و آنان را خوشنود ساختى و به خوشنودى‌ات هدایت ساختى و آنان را در طاعتت به | و از آنان خوشنود گردیدى و آنان را خوشنود ساختى و به خوشنودى‌ات هدایت ساختى و آنان را در طاعتت به کار گرفتى و تا زمانى که زنده نگاهشان داشتى همواره آنان را براى طاعتت فارغ البال کردى. | ||
فَتُبْ عَلَیَّ یَا رَبِّ وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی وَ لَا تَحْرِمْنِی شَیْئاً مِمَّا | فَتُبْ عَلَیَّ یَا رَبِّ وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی وَ لَا تَحْرِمْنِی شَیْئاً مِمَّا سَأَلْتُکَ | ||
پس اى پروردگار من! توبۀ مرا بپذیر و خواسته‌ام را عطا | پس اى پروردگار من! توبۀ مرا بپذیر و خواسته‌ام را عطا کن و در هیچ یک از خواسته‌هایى که از تو درخواست نمودم، محرومم مکن | ||
وَ | وَ اکْفِنِی شَرَّ مَا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ فِی الْأَرْضِ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الَّذِی لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا هُوَ. | ||
و از شر عمل | و از شر عمل کرد ستمگران در روى زمین کفایتم فرما و آمرزش مى‌طلبم از خدایى که معبودى جز او نیست و جز او نمى‌تواند گناهان را ببخشد. | ||
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِنِّی عَلَى الدُّنْیَا وَ ارْزُقْنِی خَیْرَهَا وَ | اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِنِّی عَلَى الدُّنْیَا وَ ارْزُقْنِی خَیْرَهَا وَ کَرِّهْ إِلَیَّ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ وَ اجْعَلْنِی مِنَ الرَّاشِدِینَ. | ||
خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بر ( | خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بر (مشکلات) دنیا یارى‌ام ده و خیر دنیا را روزى‌ام کن و کفر، نافرمانى و عصیان را نزد من ناخوشایند جلوه ده و مرا از راه‌یافتگان قرار ده. | ||
اللَّهُمَّ قَوِّنِی | اللَّهُمَّ قَوِّنِی لِعِبَادَتِکَ وَ اسْتَعْمِلْنِی فِی طَاعَتِکَ وَ بَلِّغْنِی الَّذِی أَرْجُو مِنْ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. | ||
خدایا! مرا براى انجام عبادتت نیرو بخش و در طاعتت به | خدایا! مرا براى انجام عبادتت نیرو بخش و در طاعتت به کار گیر و به آن مقدار از رحمتت که امید دارم نایل گردان، اى مهربان‌ترین مهربانان! | ||
اللَّهُمَّ إِنِّی | اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الرَّیَّ یَوْمَ الظَّمَاءِ وَ النَّجَاةَ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ الْفَوْزَ یَوْمَ الْحِسَابِ وَ الْأَمْنَ یَوْمَ الْخَوْفِ | ||
خدایا! سیرابى در روز تشنگى و نجات در روز بزرگ‌ترین هراس و رستگارى در روز حساب و ایمنى در روز بیم را از تو خواهانم | خدایا! سیرابى در روز تشنگى و نجات در روز بزرگ‌ترین هراس و رستگارى در روز حساب و ایمنى در روز بیم را از تو خواهانم | ||
وَ | وَ أَسْأَلُکَ النَّظَرَ إِلَى وَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ الْخُلُودَ فِی جَنَّتِکَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِکَ وَ السُّجُودَ یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ | ||
و نیز نگریستن به روى (ذات یا اسماء و صفات) گرامى‌ات و جاودانه ماندن در بهشتت در سراى پاینده از تفضلت و سجده و | و نیز نگریستن به روى (ذات یا اسماء و صفات) گرامى‌ات و جاودانه ماندن در بهشتت در سراى پاینده از تفضلت و سجده و کرنش در برابر تو آن‌گاه که پرده به کنار مى‌رود (و تو خود را آن‌چنان که باید آشکار مى‌سازى) | ||
وَ الظِّلَّ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا | وَ الظِّلَّ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّکَ وَ مُرَافَقَةَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ. | ||
و سایه در آن روز | و سایه در آن روز که جز سایۀ تو سایه‌اى وجود ندارد و همدمى با [[پیامبران]]، [[رسولان]] و دوستانت را از تو درخواست مى‌نمایم. | ||
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا قَدَّمْتُ مِنْ ذُنُوبِی وَ مَا أَخَّرْتُ وَ مَا أَسْرَرْتُ وَ مَا أَعْلَنْتُ وَ مَا أَسْرَفْتُ عَلَى نَفْسِی وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی | اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا قَدَّمْتُ مِنْ ذُنُوبِی وَ مَا أَخَّرْتُ وَ مَا أَسْرَرْتُ وَ مَا أَعْلَنْتُ وَ مَا أَسْرَفْتُ عَلَى نَفْسِی وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی | ||
خدایا! گناهان گذشته و آینده‌ام و آنچه پنهان داشته‌ام یا | خدایا! گناهان گذشته و آینده‌ام و آنچه پنهان داشته‌ام یا آشکار ساخته‌ام و یا علیه خویشتن زیاده‌روى نموده‌ام و آنچه تو از من بدان آگاه‌ترى را بیامرز | ||
وَ ارْزُقْنِی التُّقَى وَ الْهُدَى وَ الْعَفَافَ وَ الْغِنَى وَ وَفِّقْنِی لِلْعَمَلِ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى. | وَ ارْزُقْنِی التُّقَى وَ الْهُدَى وَ الْعَفَافَ وَ الْغِنَى وَ وَفِّقْنِی لِلْعَمَلِ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى. | ||
و تقوا، هدایت، | و تقوا، هدایت، پاکدامنى و بى‌نیازى را روزى‌ام کن و براى عمل به آنچه دوست دارى و مى‌پسندى و موفقم گردان. | ||
اللَّهُمَّ أَصْلِحْ لِی دِینِیَ الَّذِی هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِی وَ أَصْلِحْ لِی دُنْیَایَ الَّتِی فِیهَا مَعَاشِی وَ أَصْلِحْ لِی آخِرَتِیَ الَّتِی إِلَیْهَا مُنْقَلَبِی | اللَّهُمَّ أَصْلِحْ لِی دِینِیَ الَّذِی هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِی وَ أَصْلِحْ لِی دُنْیَایَ الَّتِی فِیهَا مَعَاشِی وَ أَصْلِحْ لِی آخِرَتِیَ الَّتِی إِلَیْهَا مُنْقَلَبِی | ||
خدایا! دین مرا | خدایا! دین مرا که نگاه‌دارندۀ همۀ امور من است و دنیایم را که روزى من در آن است و آخرتم را که بازگشتم به سوى آن است، اصلاح گردان | ||
وَ اجْعَلِ الْحَیَاةَ زِیَادَةً لِی فِی | وَ اجْعَلِ الْحَیَاةَ زِیَادَةً لِی فِی کُلِّ خَیْرٍ وَ اجْعَلِ الْمَوْتَ رَاحَةً لِی مِنْ کُلِّ سُوءٍ. | ||
و زندگى را براى من افزونى از همۀ خیرات و مرگ را آسودگى از همۀ بدى‌ها بگردان. | و زندگى را براى من افزونى از همۀ خیرات و مرگ را آسودگى از همۀ بدى‌ها بگردان. | ||
اللَّهُمَّ إِنِّی | اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ وَ یَا مَلِکَ الْمُلُوکِ، أَنْ تَرْحَمَنِی وَ تَسْتَجِیبَ لِی وَ تُصْلِحَنِی | ||
خداوندا! اى پروردگار پرورش‌دهندگان و اى سرور سروران و اى | خداوندا! اى پروردگار پرورش‌دهندگان و اى سرور سروران و اى مالک پادشاهان! از تو خواستارم که بر من رحم کنى و دعایم را مستجاب نمایى و مرا اصلاح گردانى؛ | ||
فَإِنَّهُ لَا یُصْلِحُ مَنْ صَلُحَ مِنْ | فَإِنَّهُ لَا یُصْلِحُ مَنْ صَلُحَ مِنْ عِبَادِکَ إِلَّا أَنْتَ، فَإِنَّکَ أَنْتَ رَبِّی وَ ثِقَتِی وَ رَجَائِی وَ مَوْلَایَ وَ مَلْجَئِی | ||
زیرا | زیرا هریک از بندگانت را که شایسته شده است، جز تو اصلاح ننموده است؛ زیرا تو پروردگار، مورد اعتماد، امید، مولى و پناهگاه من هستى | ||
وَ لَا رَاحِمَ لِی | وَ لَا رَاحِمَ لِی غَیْرُکَ وَ لَا مُغِیثَ لِی سِوَاکَ وَ لَا مَالِکَ سِوَاکَ وَ لَا مُجِیبَ إِلَّا أَنْتَ، | ||
و | و هیچ‌کس جز تو بر من رحم نمى‌کند و هیچ‌کس جز تو به فریاد من نمى‌رسد و هیچ مالک و اجابت‌کننده‌اى جز تو نیست، | ||
أَنَا | أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ الْخَاطِئُ الَّذِی وَسِعَتْهُ رَحْمَتُکَ | ||
من بندۀ | من بندۀ خطاکار تو و فرزند دو بندۀ (یعنى پدر و مادرم که بندۀ تو هستند) توام که رحمتت مرا فراگرفته است | ||
وَ أَنْتَ الْعَالِمُ بِحَالِی وَ حَاجَتِی وَ | وَ أَنْتَ الْعَالِمُ بِحَالِی وَ حَاجَتِی وَ کَثْرَةِ ذُنُوبِی وَ الْمُطَّلَعُ عَلَى أُمُورِی کُلِّهَا، | ||
و از حال، حاجت و فراوانى گناهانم آگاهى و از همۀ امورم اطلاع دارى، | و از حال، حاجت و فراوانى گناهانم آگاهى و از همۀ امورم اطلاع دارى، | ||
فَأَسْأَلُکَ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تَغْفِرَ لِی مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِی وَ مَا تَأَخَّرَ. | |||
پس اى خدایى | پس اى خدایى که معبودى جز تو نیست! از تو درخواست مى‌کنم که گناهان گذشته و آیندۀ مرا بیامرزى. | ||
اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ لِی ذَنْباً إِلَّا غَفَرْتَهُ وَ لَا هَمّاً إِلَّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا حَاجَةً هِیَ | اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ لِی ذَنْباً إِلَّا غَفَرْتَهُ وَ لَا هَمّاً إِلَّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا حَاجَةً هِیَ لَکَ رِضًا إِلَّا قَضَیْتَهَا وَ لَا عَیْباً إِلَّا أَصْلَحْتَهُ. | ||
خدایا! گناهى براى من مگذار جز | خدایا! گناهى براى من مگذار جز آن‌که بیامرزى و نه اندوهى جز آن‌که برطرف نمایى و نه حاجتى که مورد پسند توست مگر آن‌که برآورى و نه عیبى جز آن‌که اصلاح کنى. | ||
اللَّهُمَّ وَ آتِنِی فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنِی عَذَابَ النَّارِ. | اللَّهُمَّ وَ آتِنِی فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنِی عَذَابَ النَّارِ. | ||
خدایا، | خدایا، نیکى دنیا و آخرت را به من (ما) عطا کن و از عذاب آتش جهنم نگاه دار. | ||
اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَى أَهْوَالِ الدُّنْیَا وَ بَوَائِقِ الدُّهُورِ وَ مُصِیبَاتِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ | اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَى أَهْوَالِ الدُّنْیَا وَ بَوَائِقِ الدُّهُورِ وَ مُصِیبَاتِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ | ||
خدایا! در برابر امور | خدایا! در برابر امور هولناک دنیا، گرفتارى‌هاى روزگار (سختى‌هاى زمان، اندوه‌هاى آخرت) و مصایب شب‌ها و روزها به من یارى رسان. | ||
اللَّهُمَّ وَ احْرُسْنِی مِنْ شَرِّ مَا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ فِی الْأَرْضِ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا | اللَّهُمَّ وَ احْرُسْنِی مِنْ شَرِّ مَا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ فِی الْأَرْضِ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِکَ. | ||
خدایا! مرا از | خدایا! مرا از عمل‌کردهاى زشت ستمگران در زمین نگاه دار؛ زیرا هیچ دگرگونى و نیرویى جز به تو تحقق نمى‌یابد. | ||
اللَّهُمَّ إِنِّی | اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَاناً ثَابِتاً وَ عَمَلًا مُتَقَبَّلًا وَ دُعَاءً مُسْتَجَاباً وَ یَقِیناً صَادِقاً وَ قَوْلًا طَیِّباً وَ قَلْباً شَاکِراً وَ بَدَناً صَابِراً وَ لِسَاناً ذَاکِراً. | ||
خداوندا! از تو ایمان استوار، عمل پذیرفته، دعاى مستجاب، یقین درست، سخن | خداوندا! از تو ایمان استوار، عمل پذیرفته، دعاى مستجاب، یقین درست، سخن پاکیزه، دل سپاس‌گزار، تن شکیبا و زبانى که به یاد تو باشد، درخواست مى‌کنم. | ||
اللَّهُمَّ انْزِعْ حُبَّ الدُّنْیَا وَ مَعَاصِیَهَا وَ | اللَّهُمَّ انْزِعْ حُبَّ الدُّنْیَا وَ مَعَاصِیَهَا وَ ذِکْرَهَا وَ شَهْوَتَهَا مِنْ قَلْبِی. | ||
خدایا! دوستى دنیا و گناهان و یاد و هوس دنیا را از دلم | خدایا! دوستى دنیا و گناهان و یاد و هوس دنیا را از دلم برکن. | ||
اللَّهُمَّ | اللَّهُمَّ إِنَّکَ بِکَرَمِکَ تَشْکُرُ الْیَسِیرَ مِنْ عَمَلِی فَاغْفِرْ لِیَ الْکَثِیرَ مِنْ ذُنُوبِی وَ کُنْ لِی وَلِیّاً وَ نَصِیراً وَ مُعِیناً وَ حَافِظاً. | ||
خدایا! به | خدایا! به کرم خود از عمل اندک من سپاس‌گزارى مى‌کنى، پس از گناهان بسیار من درگذر (بیامرز) و خود، سرپرست، یارى‌کننده، استوارى‌بخش (یاور) و نگاه‌دار من باش. | ||
اللَّهُمَّ هَبْ لِی قَلْباً أَشَدَّ رَهْبَةً | اللَّهُمَّ هَبْ لِی قَلْباً أَشَدَّ رَهْبَةً لَکَ مِنْ قَلْبِی وَ لِسَاناً أَدْوَمَ لَکَ ذِکْراً مِنْ لِسَانِی وَ جِسْماً أَقْوَى عَلَى طَاعَتِکَ وَ عِبَادَتِکَ مِنْ جِسْمِی. | ||
خدایا! دلى | خدایا! دلى هراسناک‌تر از دل من و زبانى که پیوسته‌تر از زبانم به یاد تو باشد و تنى نیرومندتر از جسم من بر انجام طاعت و عبادتت به من ارزانى دار. | ||
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ | اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِکَ وَ مِنْ فُجَاءَةِ نِقْمَتِکَ وَ مِنْ تَحْوِیلِ عَافِیَتِکَ وَ مِنْ حُلُولِ غَضَبِکَ | ||
خداوندا! به تو پناه مى‌برم از زوال نعمتت و به طور ناگهانى در رسیدن | خداوندا! به تو پناه مى‌برم از زوال نعمتت و به طور ناگهانى در رسیدن کیفرت و از دگرگون شدن عافیتت و از هول و هراس خشمت | ||
وَ أَعُوذُ | وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ جَهْدِ الْبَلَاءِ وَ دَرَکِ الشَّقَاءِ وَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ سُوءِ الْقَضَاءِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ. | ||
و به تو پناه مى‌برم از بلاى طاقت‌فرسا و از در رسیدن بدبختى و از شادى دشمنان و سرنوشت حتمى بد در دنیا و [[آخرت]]. | و به تو پناه مى‌برم از بلاى طاقت‌فرسا و از در رسیدن بدبختى و از شادى دشمنان و سرنوشت حتمى بد در دنیا و [[آخرت]]. | ||
اللَّهُمَّ إِنِّی | اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَرِیمِ وَ عَرْشِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا وَهَّابَ الْعَطَایَا وَ یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى | ||
خدایا! به اسم گرامى‌ات و عرش بزرگت و فرمانروایى دیرینه‌ات از تو درخواست | خدایا! به اسم گرامى‌ات و عرش بزرگت و فرمانروایى دیرینه‌ات از تو درخواست مى‌کنم، اى عطابخش و اى آزادکنندۀ اسیران | ||
وَ یَا | وَ یَا فَکَّاکَ الرِّقَابِ وَ یَا کَاشِفَ الْعَذَابِ أَسْأَلُکَ أَنْ تُخْرِجَنِی مِنَ الدُّنْیَا سَالِماً غَانِماً | ||
و اى | و اى آزادکنندۀ جان‌ها از آتش جهنم و اى برطرف کنندۀ عذاب! از تو خواستارم که مرا سالم و در حالى که از دنیا بهره برگرفته‌ام از آن بیرون برى | ||
وَ أَنْ تُدْخِلَنِی الْجَنَّةَ | وَ أَنْ تُدْخِلَنِی الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ آمِناً وَ أَنْ تَجْعَلَ أَوَّلَ شَهْرِی هَذَا صَلَاحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلَاحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً إِنَّکَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ. | ||
و به رحمتت، ایمن در بهشت وارد گردانى و اول این ماه را برایم صلاح و وسط آن را رستگارى و آخرت آن را | و به رحمتت، ایمن در بهشت وارد گردانى و اول این ماه را برایم صلاح و وسط آن را رستگارى و آخرت آن را کام‌یابى قرار دهى، براستى که تو از همۀ امور پنهانى آگاهى. <ref> الاقبال بالاعمال الحسنه ، ج۳ ، ص ۱۵۱</ref> | ||
۲- [[شیخ عباس قمی]](رض) خواندن [[زیارت نامه]] [[حضرت صدیقه کبری(س)]] را در روزهای سیزدهم ، چهاردهم و پانزدهم این ماه شایسته و بایسته ذکر کرده است. <ref>مفاتیح الجنان؛ اعمال ماه ها</ref> | ۲- [[شیخ عباس قمی]](رض) خواندن [[زیارت نامه]] [[حضرت صدیقه کبری(س)]] را در روزهای سیزدهم ، چهاردهم و پانزدهم این ماه شایسته و بایسته ذکر کرده است. <ref>مفاتیح الجنان؛ اعمال ماه ها</ref> | ||