محمد متولی شعراوی: تفاوت میان نسخه‌ها

الشعراوی در سال 1937 میلادی به دانشکده زبان عربی پیوست و مشغول نهضت ملی و جنبش الازهر شد و جنبش مقاومت در برابر اشغالگران انگلیسی در سال 1919 میلادی از الازهر الشریف و از الازهر آغاز شد. - ازهر، نشریاتی منتشر شد که نارضایتی مصری ها را از انگلیسی های اشغالگر بیان می کرد. مؤسسه زاغازیگ دور از قلعه الازهر در قاهره نبود ، به سوی همکاران و راهروهای عرصه های الازهر می رفت و سخنرانی می کرد که بیش از یک بار دستگیر شد  و در آن زمان رئیس جمهور بود. اتحادیه دانشجویان در سال 1934 .

شیخ الشعراوی ناگزیر به تدریس مبحث عقاید شد، گرچه در ابتدا در زبان تخصص داشت و این خود دشواری بزرگی را ایجاد می کند، اما شیخ الشعراوی توانست برتری خود را در تدریس این درس تا حد زیادی ثابت کند که مورد قدردانی و قدردانی همه در سال 1963 بین جمال عبدالناصر رئیس جمهور و ملک سعود اختلافی در گرفت . در نتیجه، رئیس جمهور جمال عبدالناصر مانع شیخ شعراوی از بازگشت به عربستان سعودی دوباره ،  و در قاهره به عنوان مدیر دفتر منصوب شد شیخ الازهر الشریف، شیخ حسن مامون . سپس شیخ الشعراوی به الجزایر سفر کردرئیس هیئت الازهر آنجا بود و حدود هفت سال در الجزایر ماند و به تدریس پرداخت و در زمانی که در الجزایر بود، عقب‌نشینی در ژوئن 1967 رخ داد و الشعراوی به‌خاطر سخت‌ترین شکست‌های نظامی که مصر متحمل شد، سجده کرد. در برنامه‌ای از الف تا ض این را «در حرف تا» با گفتن اینکه « مصر تا زمانی که در آغوش کمونیسم بود پیروز نشد، بنابراین مصری‌ها مجذوب مذهب خود نشدند » را توجیه کرد . وقتی شیخ الشعراوی به قاهره بازگشت. و مدتی به عنوان مدیر اوقاف فرمانداری غربیه منصوب شد، سپس کارگزار دعوت و اندیشه و سپس کارگزار الازهر شد و دوباره به عربستان بازگشت و در دانشگاه ملک عبدالعزیز به تدریس پرداخت .

در سال 1987 به عنوان عضو فرهنگستان زبان عربی ( آکادمی الخالدین) انتخاب شد.

شیخ به دلیل توهین سادات به شیخ مهلوی استعفا داد و شیخ تلگرافی به رئیس جمهور فرستاد و گفت: الازهر الشریف سگ را بیرون نمی آورد، بلکه شیوخ فاضل و علمای برجسته را بیرون می آورد. " [7]

در سال 1954 ایده ای مطرح شد که حرم ابراهیم را از جای خود جابجا کنند و آن را پس بگیرند تا راهی را که دو فرقه تنگ کرده بودند و مانع حرکت طواف شده بود و روزی می شد باز کنند. قرار شده تا ملک سعود حرم را جابجا کند. [7] [8] در آن زمان شیخ الشعراوی به عنوان استاد در مدرسه شرعیه مکه مکرمه مشغول به کار بود و این موضوع را شنید و این موضوع را خلاف شرع دانست، لذا شروع به حرکت کرد و تماس گرفت. عده ای از علمای سعودی و مصری در مأموریت بودند، اما به او خبر دادند که کار تمام شده و بنای جدید ساخته شده است، لذا تلگرافی از پنج صفحه برای ملک سعود فرستاد و در آن موضوع را از نظر فقهی و فقهی مطرح کرد. تاریخ، و شیخ در استدلال خود چنین استنباط کرد که کسانی که به عمل رسول اکرم اعتراض کردند، طرف حق هستند، زیرا او رسول و قانونگذار است و آنچه را که هیچ کس ندارد، دارد و می تواند کارهای جدید و بی سابقه انجام دهد. او مقام عمر بن الخطاب را نیز استنباط کرده است .که پس از جابجایی حرم در اثر سیلابی که در زمان حکومتش رخ داد، مکان آن را تغییر نداد و در زمان رسول خدا (ص) به جای خود بازگرداند. بعد از اینکه تلگراف به ملک سعود رسید، علما جمع شدند و از آنها خواستند تلگراف شراوی را مطالعه کنند و با همه آنچه در تلگراف ذکر شده بود موافقت کردند، پادشاه تصمیم به عدم انتقال حرم صادر کرد و شاه دستور داد تلگراف الشراوی مطالعه شود. پیشنهادهایی برای گسترش جاده، جایی که شیخ پیشنهاد کرد که سنگ را در یک گنبد کوچک شیشه ای نشکن، به جای حرم قدیمی، که یک ساختمان بزرگ بود که دو جامعه را باریک می کرد، قرار دهند.  

11. در آخرين قسمت‌هاي تعبير، به دليل بيماري، كوتاهي را ترجيح داد تا بتواند انديشه‌هاي خود را تكميل كند، سپس بازگشت و در صفحه‌هاي تلويزيون از مخفف‌اش عذرخواهي كرد و براي اختصار در اين معاني از خداوند طلب مغفرت كرد. تا به یاری خدا تفسیر کتاب خدا را در زندگی خود تمام کند و به خاطر آن مورد مؤاخذه قرار گرفت و به او گفته شد که بمیرد او مدت دارد و روزی شما از جانب خدا مدت دارد [12].