حشویه: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنای لغوی حشو==

حشو در لغت به معنى چیزهایى از پنبه و پشم و غیر آن است که لحاف و بالش و تشک را با آن ها پر می کنند و همچنین به کلام زاید را که‏ در اداى مطلب واقع شود، حشو می گویند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159

==تاریخچه و اعتقاد==

حشویه معتقدند که سخن گفتن در هر جاى که شنونده نباشد عبث و بیهوده و امر کردن در جایى که مأمورى نباشد بى ‏نتیجه است.

اکنون چون معلوم است در ازل آزال غیر خداى ذو الجلال هیچ موجودى نبوده است «کان اللّه و لم یکن معه شی‏ء» خطاب مستطاب رب الارباب را مستمع کسى نبوده باشد، پس در خلوت خانه ازلى امر و نهى با که بود، «... وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ ...»[[سوره بقره]]، آیه 83. چون موسى نبود و [[فرعون]] نبود، خطاب حق با که بود.در رساله «معرفة المذاهب» آمده که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر سه یکى است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159