۲۰٬۷۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:التبر.jpg|جایگزین=کتاب التبر المسلوک فی نصیحة الملوک|بندانگشتی|کتاب التبر المسلوک فی نصیحة الملوک]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:التبر.jpg|جایگزین=کتاب التبر المسلوک فی نصیحة الملوک|بندانگشتی|کتاب التبر المسلوک فی نصیحة الملوک]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | ||
خط ۱۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
| | |سلطنت ـ پادشاهی | ||
|- | |- | ||
|زبان کتاب | |زبان کتاب | ||
| | |عربی | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| | |المکتبة العصرية | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
| | |1429 ق / 2008 م | ||
|- | |- | ||
|تعداد جلد | |تعداد جلد | ||
|تک جلدی | |تک جلدی | ||
|- | |- | ||
|مکان چاپ | |مکان چاپ | ||
|بيروت | |بيروت - لبنان | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۴۷: | خط ۳۳: | ||
*بخش دوم، دارای دو قسمت است که قسمت اول در معرفت دنیا ، و قسمت دوم در معرفت نفس که شامل پنج حکایت است. | *بخش دوم، دارای دو قسمت است که قسمت اول در معرفت دنیا ، و قسمت دوم در معرفت نفس که شامل پنج حکایت است. | ||
در ادامه، هفت باب مشتمل بر بیان [[عدل]] و سیاست ، بیان ملوک و سیره آنها، در سیاست وزراء و سیره ایشان، در بیان کاتبان و آدابشان، در حلم حکماء، در شرف [[عقل]] و عقلاء، در بیان زنان است<ref>مروری بر منابع تاریخی دوره ممالیک، غفرانی، علی، مقالات و بررسیها، زمستان ۱۳۷۸، شماره ۶۶، ص۲۵۲- ۲۵۷.</ref> | در ادامه، هفت باب مشتمل بر بیان [[عدل]] و [[سیاست]] ، بیان ملوک و سیره آنها، در سیاست وزراء و سیره ایشان، در بیان کاتبان و آدابشان، در حلم حکماء، در شرف [[عقل]] و عقلاء، در بیان زنان است<ref>مروری بر منابع تاریخی دوره ممالیک، غفرانی، علی، مقالات و بررسیها، زمستان ۱۳۷۸، شماره ۶۶، ص۲۵۲- ۲۵۷.</ref>. | ||
غزالی در آغاز کتاب بر آن است تا اموری چون اقرار به نعمتهای الهی و ادای حق آن، تعریف | غزالی در آغاز کتاب بر آن است تا اموری چون اقرار به نعمتهای الهی و ادای حق آن، تعریف [[ایمان]]، یادآوری مخلوق بودن سلطان و خلق جهان از سوی [[خداوند]] و... را در ذهن خواننده تثبیت کند. آن گاه او از [[عدالت]] و [[انصاف]] - که آن را در ده اصل تقسیم کرده- شورا و لزوم پذیرش سخنان شورا و درخواست نتایج آن، مسؤولیت حاکم در برابر مردم، طفره نرفتن از امور مردم به دلیل ناآشنا بودن با رفتار آنها، نپرداختن به امور شهوانی، و تلاش برای تامین رضایت مردم از راههای شرعی و نه غیر از آن، لزوم ایمان به جهان پس از مرگ و نقش چنین باوری در بهبود رفتار حاکم و گرایش او به عدالت ، انصاف و بهبود وضعیت رعیت سخن میگوید و آن را با گفتاری از وزرا، کاتبان و ناظران دادرسی و نحوه برخورد و اداره آنها به پایان میبرد.<br> | ||