سلیمانیه (زیدیه): تفاوت میان نسخه‌ها

سليمانيه‏ پيروان سليمان بن جرير از فرق «زيديه»  و همان جريريه‏ اند.ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب سُلَیمانی را به ضم سین، فتح لام و سکون یاء ضبط کرده است. <ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج2، ص132</ref>

ایشان را از این جهت سلیمانیه نام نهادند که  به متکلم معروف، سلیمان بن جریر رقی منسوب می باشند. <ref>فخر رازی، اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، ص62</ref> <ref>رازی مرتضی، تبصرة العوام، ص186</ref> <ref>اقبال آشتیانی عباس، خاندان نوبختی، ص 186</ref> <ref>آملی محمد شمس الدین، نفائس الفنون فی عرایس العیون، ج2، ص276</ref>

<ref>سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۷، ص۱۹۹.</ref> وی را از علمای کلامی زیدیه و نیز از فقها شمرده اند. <ref>اصفهانی ابوالفرج، مقاتل الطالبین، ج۱، ص۳۲۵.</ref> <ref>صنعانی احمد ابن قاسم، البحر الزخار، ج۱، ص۱۵.</ref> او مردم را به مکتب زیدیه می‌خوانده است. <ref>اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبین، ج۱، ص۳۲۵.</ref> و مناظراتی با هشام بن حکم در مجلس متکلمین در محضر هارون داشته <ref>شهر آشوب، محمد، مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۲۳۵.</ref> و نیز از کسانی بود که به دربار هارون عباسی خدماتی شایسته نموده است.

از سابقه اعمال و اعتقادات او به دست می‌آید که او در اعتقاد زیدی بوده ولی در عمل عباسی بوده و با امامیه رابطه‌ای جز خصومت و بغض و عناد ندارشته است. <ref>نباطی بیاضی علی بن یونس، الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۷۰.</ref>     

==اعتقادات==  

پیروان این فرقه معتقد بودند که امامت بايد شواریی باشد و به محض آن كه دو تن از بزرگان امت بر آن اتفاق كنند، امامت شرعی خواهد شد.

آنان امامت مفضول يعنى خلافت ابو بكر و عمر را قبول داشتند و مى‏گفتند كه مسلمانان با اين كه در بيعت امير المؤمنين على (ع) ترك اصلح كردند اما فاسق و كافر شمرده نمى‏شوند. سليمانيه از عثمان بيزارى جسته و به كفر وى گواهى مى ‏دادند.

در نزد اين فرقه كسى كه با حضرت على (ع) وارد جنگ شود، كافر است از اين جهت سليمانيه، عايشه و طلحه و زبير را براى اقدام شان به جنگ با على (ع) كافر حساب می کردند. سليمان در مسأله «بداء» و «تقيه» اماميه را مورد انتقاد و طعن قرار داد و مى ‏گفت شرط نيست كه امام از نظر علم افضل امت باشد. بلکه همان قدر كه بتواند مسلمين را اداره كند كافى است و حتى لازم نيست كه مجتهد و خبير به مواقع اجتهاد باشد و از حرام و حلال سر در بياورد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 234</ref>

سليمان بن جرير متهم به قتل ادريس بن عبد اللّه مؤسس دولت ادارسه در مغرب بود. وی در توطئه‏ اى به امر هارون الرّشيد با زهر مسموم و از دنیا رفت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 234</ref> <ref>مقریزی، الخطط، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 352.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره،  سال 1948میلادی، ص 24- 148.</ref> <ref>الملل و النحل شهرستانى، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، به تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، طبع تهران، 1321 شمسی، ص 141- 142.</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبد الله، المقالات و الفرق، تحقيق  محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی ، ص 78- 79</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين، ج 1، ص 135- 136.</ref>