راسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''راسبیه‏''' از فِرق [[خوارج]] و پیروان عبدالله بن وهب راسبى الازدى بودند که در سال 38 هجری قمری در نهروان کشته شد.

==تاریخچه==

نسب عبدالله بن وهب راسبی ازدی به بنی راسب بن میدعان بن مالک بن نصر از قبیله ازد می‌رسد.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>

وی در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) به دنیا آمد. ابن حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> زِرِکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است. <ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله بن وهب در فتح عراق، سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد <ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.</ref> و در جنگ‌های حضرت علی(ع) آن حضرت را همراهی می‌کرد تا اینکه پس از ماجرای حکمیت، از حضرت علی(ع) جدا شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>  

==سر انجام==

در برخی از منابع نوشته اند: عبدالله بن وهب و گروهش عبدالله بن خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجرى قمری کشتند و علاوه، شکم بسیارى از زنان را دریدند و گروهى را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت على (ع) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله بن وهب راسبى و حرقوص بن زهیر بجلى را به قتل رساند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى كلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.</ref>

[[رده: مذاهب کلامی ]]

[[رده: خوارج ]]