اخوان المسلمین اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

اخوان المسلمین در 1945 م در اردن تاسیس شد و به دلیل مواضع سیاسی و جهادی در مسئله [[فلسطین]] و مسائل آزادی خواهانه در جهان عرب شهرت یافته بود. این تشکل به ابتکار عبداللطیف أبو قورةایجاد شد. أبو قورة با [[حسن البنا]] در ارتباط بود و ماحصل این ارتباط شناخت اخوان مصر و عضویت درهیئت موسس اخوان شد. از جمله مهمترین فعالیتهای گروه در این دوره: برگزاری سمینارها ، سخنرانی ها ، جشن های اسلامی ، احیای امر به معروف و نهی از منکر، مشارکت در تأسیس دانشکده علمی اسلامی در امان و مشارکت در کنفرانس اسلامی ، کمیته حمایت از الجزایر ، کنفرانس اسلامی بیت المقدس و... اخوان در سال 1948 میلادی به وسیله ابوعبیده عامر بن الجراح  به شکل مخفیانه در جنگ اشغال فلسطین شرکت کردند و مقر آن در روستای عین کارم بود.جایی که یک گروه 120 نفره به فرماندهی عبداللطیف أبو قورة شکل گرفته بود که سالم المبسلط و  بشیر سلطان از جمله شهدای این نبرد بودند.

در اواخر سال 1953 ، محمد عبدالرحمن خلیفه به رئیس گروه اخوان اردن انتخاب شد و در آنجا اساسنامه ای ایجاد کرد. وی همچنین با ایجاد یک نهاد کلی در هر بخش که یک نهاد اداری را انتخاب می کند ساختار گروه را سازمان داد. در این دوره گروه اخوان فلسطین و اردن در هم ادغام شدند.

در این دوره ، اخوان مجله الکفاح الإسلامی را منتشر کرد که یوسف العظم آن را اداره می کرد و فقط یازده شماره از آن منتشر شد و سپس با تصمیم دولت وقت اردن بسته شد.

اخوان اردن خواستار تشکیل کنفرانس بین المللی اسلامی برای بیت المقدس شد و این کنفرانس در سال 1953 در قدس با حضور گسترده دانشمندان ، اندیشمندان و رهبران اسلامی از کشورهای مختلف [[جهان اسلام]] برگزار شد. اخوان در ارگان ها و کمیته های مختلف کنفرانس مشارکت گسترده ای داشت.

در سال 1954 ، این گروه با صدور بیانیه ای سیاست خود را در خطوط گسترده زیر تعریف کرد:

در سال 1954 اخوان به حضور افسران انگلیسی در ارتش عرب اعتراض کرد. آنها خواستار اخراج این نظامیان شدند. و در این جهت چندین تظاهرات ضد استعماری را ترتیب دادند. آنها همچنین به پیمان [[بغداد]] حمله کردند و در نتیجه این اعتراض رئیس گروه اخوان در سال 1955 دستگیر شد. آنها همچنین با اصل رئیس جمهور [[آمریکا]] آیزنهاور در 1957 مخالفت کردند ، اصلی که به عنوان اصل پر کردن خلا در [[خاورمیانه]] شناخته می شد. آنها به دنبال فراخوان نیروهای انگلیس در سال 1958 تظاهرات اعتراضی ترتیب دادند که منجر به دستگیری رئیس اخوان در سال 1958 ، در حالی که وی عضو پارلمان اردن بود شد.

در این دوره روند اسلامی دوباره رشد کرد. در همین حال ، روند ملی گرایی و چپ گرایی پس از شکست 1967 شروع به عقب نشینی نمود.

اخوان المسلمین  در این دوره از طریق [[جنبش فتح]] در عملیات چریکی علیه [[اسرائیل]] شرکت کردند و  سه ​​اردوگاه تأسیس کردند و یک سری عملیات موفق را علیه اهداف اسرائیلی انجام دادند. حدود 180 مجاهد تمام وقت ، علاوه بر داوطلبان متناوب ، در این اردوگاه ها حضور داشتند. تعدادی از این مجاهدین نیز در این دوره به شهادت رسیده اند که عباتند از: صلاح حسن (مصر) ، مهدی العدلبی ([[سوریه]]) ، رادوان کریشان (اردن) ، محمد سعید بعآباد ([[یمن]]) ، ابراهیم عاشور (فلسطین) ، رادوان بالا (سوریه) ، محمود برگاوی (اردن) ، صلاح الدین مقدسی (فلسطین) ، زهیر سعدو (سوریه) ، نصر العیسی (سوریه) ، سلیم مومنی (اردن) ، یعقوب عیسی (سوریه).

برجسته ترین مواضع آنها در آن دوره مخالفت با معاهده کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل بود ، که به نوبه خود منجر به به رسمیت شناختن "اسرائیل" می شد ، جنگ را با آن پایان می داد و اشغال فلسطین را مشروعیت می بخشید و عاملی جهت درگیری داخلی در [[لبنان]] و اقدامی مهم جهت محاصره مقاومت فلسطین به شمار می رفت.

این گروه تأکید کردند که مسئله فلسطین مسئله اعتقادی و مقدس برای همه [[مسلمانان]] جهان است.  تجاوز اسرائیل به لبنان ، مقاومت فلسطین و کشتارهای جنایتکارانه در اردوگاه های  تل الزعتر، صبراوشاتیلا را محکوم کرد.این گروه همچنین از انتفاضه فلسطین حمایت و پشتیبانی کردند.

این دوره شاهد تنش در روابط با نهاد  دولت سلطنتی بود ، زیرا تعداد زیادی از اخوانیان را که از اساتید دانشگاه ها و سایر موقعیت های شغلی  بودند را برکنار کردند و این رویکرد  تا سال 1989 ادامه داشت.

مشارکت اخوان در حوزه عمومی در این دوره گسترش یافت ، زیرا در بین نیروهای مختلف سیاسی بیشترین حضور و موفقیت را داشت. در مجلس یازدهم بیست و دو کرسی به دست آورد. علاوه بر ریاست شورا در سه دوره متوالی. همچنین در سال 1991 پنج وزیر دولت از اخوان بود. در سال 1993 پس از صدور قانون جدید انتخاباتی به نام قانون یک رأی ، هفده کرسی به دست آورد. بسیاری از سیاستمداران ، شخصیت های ملی و حتی برخی از خارجیان علاقه مند به امور اردن اظهار داشتند که هدف از این قانون برای محاصره جنبش اسلامی و کاهش شانس موفقیت آن  بوده است.

در این دوره ، این گروه با همکاری شخصیت های اسلامی از اقشار مختلف حزب جبهه عمل اسلامی را در سال 1992 تأسیس کرد. این گروه همچنین در انتخابات شهرداری های سال 1995 شرکت کرد و طرفداران آن در تعدادی از شهرداری ها پیروز شدند. در سال 1994 ، اخوان ریاست جدید را به نام عبدالمجید ذنیبات معرفی کرد.

در سال 1996 ، یک کنفرانس داخلی برای ارزیابی تاریخ پنجاه ساله این گروه برگزار شد.

پس از امضای پیمان وادی عربه با "اسرائیل" ، معاهده ای که این گروه به شدت مخالف آن بود ، در نتیجه تداوم افول شیوه های دموکراتیک و محدودیت های جنبش اسلامی در این زمینه را گوشزد می کرد. این گروه ضروری دانست که مشارکت رسمی سیاسی ، از جمله مشارکت در پارلمان را مورد بازنگری قرار دهد. در اعتراض به این وضعیت ، و برای بهبود شرایط مشارکت سیاسی ، این گروه تصمیم به تحریم انتخابات پارلمانی 1997 گرفت.

این گروه وارد این دوره تاریخی شد و هنوز در امور خیریه اجتماعی در اردن در صف مقدم بود و در انتخابات 2003 ، 17 کرسی مجلس نمایندگان را بدست آورد. و کمکهای وی به انجمن مرکز اسلامی ، که پیشگام کارهای خیرخواهانه در سطح اردن به حساب می آید ، با وجود بحرانی که انجمن با دولت تجربه کرد ، ادامه یافت.

با این حال ، در انتخابات پارلمانی 2007 ، گروهی که به نمایندگی از جبهه عمل اسلامی نمایندگی می کردند ، فقط 6 کرسی پارلمان را به دست آوردند.

بحثی در مورد تبلیغات در این گروه و سازگاری آن با قوانین اردن وجود داشت که توسط این گروه رد شد ، زیرا از ابتدای تأسیس قوانین  تبلیغ علنی و مشخص بوده است. برخی از اعضای  (مخالفان) باه همین دلیل گروه جدیدی را به همین نام اعلام کردند و این با تقبیح بسیاری از اعضای اخوان روبرو شد و در نهایت نیروهای امنیتی اردن مقر اخوان المسلمین در امان را تخلیه و در اواسط آوریل 2016 آن را بستند<ref>[https://www.alhurra.com/jordan/2020/07/16/%D8%AD%D9%84-%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D9%8A%D9%86-%D9%81%D9%8A-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D9%8A%D8%AB%D9%8A%D8%B1-%D8%A7%D9%84%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%A7 حل جماعة الإخوان المسلمین فی الأردن یثیر التباسا]</ref>.

{{پانویس|2}}