عجارده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''«عجارده»''' یا عجردیه‏ از فرقه [[خوارج]] و از  پیروان [[عبدالکریم بن عجرد]] بودند.  

== شرح حال ==

عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیة بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشته‏‌اند وی در ابتدا از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با و‎ی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در همان حال دو تن از یارانش به نام میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند، برا‎ی حکمیت به او نامه نوشتند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.</ref>.

== تاریخچه ==

فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، ص۷۲.</ref>. عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است<ref>شهرستانی، عبدالکریم؛ الملل والنحل؛ بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ هجری قمری، ج۱، ص ۱۲۷.</ref>. این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است؛ زیرا که عجارده زیر مجموعه خود پیروان مختلفی را در برداشت.  

البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسأله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر‌مجموعه عجارده قرار گیرند.

== انشعابات ==

[[عبدالکریم شهرستانى|عبدالکریم شهرستانی]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت می‏‌دهد که نام آنها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه.<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.</ref>ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود<ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین؛ بیروت، دارالاحیا الثراث العربی؛ ص ۲۴.</ref>،<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی؛ چاپ دوم، ص ۱۸.</ref>،<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.</ref> 14فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند.

== عقاید ==

عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرقه خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص ۱۸.</ref>،<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی؛ چاپ دوم، ص ۵۵.</ref>. که به نام برخی از آن اشاره می‌شود:

# تکفیر [[عثمان]]؛

#  تکفیر [[علی بن ابی طالب|امیرالمومنین علی (علیه‌السلام)]]؛

#  تکفیر اصحاب جمل؛

#  تکفیر حکمین ([[ابوموسی اشعری]] و [[عمرو بن عاص]])؛

#  تکفیر کسانی که به حکم حکمین رضایت دارند؛

#  تکفیر مرتکبین گناه به سبب گناه؛

#  وجوب قیام و خروج بر پیشوای جائر؛

#  این فرقه [[سوره یوسف]] را از [[قرآن]] نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است که ارتباطی با قرآن ندارد<ref>فخررازی، محمد بن عمر، اعتقادالمسلمین والمشرکین؛ بیروت، نشر دارالکتب العلمیه، سال ۱۴۰۲ هجری قمری؛ ص ۴۷.</ref>.

[[رده:فرق و مذاهب]]