۸۷٬۸۳۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
</div> | </div> | ||
'''جماعت اسلامی پاکستان''' در سال ۱۹۴۱ به دست [[سید ابوالاعلی مودودی|ابوالاعلی مودودی]] پایه‌گذاری شد. بزرگترین حزب سیاسی مذهبی کشور [[پاکستان]]، زیرا این هشتمین گروه مشهوری است که در دوران مدرن در [[جهان اسلام]] ظاهر شد و ویژگی های تأسیس آن از زمانی آغاز | '''جماعت اسلامی پاکستان''' در سال ۱۹۴۱ به دست [[سید ابوالاعلی مودودی|ابوالاعلی مودودی]] پایه‌گذاری شد. بزرگترین حزب سیاسی مذهبی کشور [[پاکستان]]، زیرا این هشتمین گروه مشهوری است که در دوران مدرن در [[جهان اسلام]] ظاهر شد و ویژگی های تأسیس آن از زمانی آغاز می‌شود که در 16 آگوست 1941، 75 شخصیت برجسته در لاهور جمع شدند از مناطق مختلف کشور به رهبری ابوالعلا مودودی و گروه اسلامی را تأسیس کردند و آنها مودودی را به عنوان رئیس گروه انتخاب کردند. در سال 1943، گروه اسلامی مرکز اصلی خود را از لاهور به دارالسلام، یکی از روستاهای شهر بتهانکوت منتقل کرد<ref>[https://www.islamist-movements.com/3225 الإخوان المسلمون فی باکستان ستون عامًا من صراع الجماعة والجنرالات]</ref>. | ||
=تاسیس و فعالیت= | =تاسیس و فعالیت= | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==مرحله دوم== | ==مرحله دوم== | ||
مرحله دوم فعالیت « جماعت اسلامی » پس از استقلال پاکستان (۱۴ اوت ۱۹۴۷ ) آغاز | مرحله دوم فعالیت « جماعت اسلامی » پس از استقلال پاکستان (۱۴ اوت ۱۹۴۷ ) آغاز می‌شود. با استقلال پاکستان، مولانا مودودی هجرت به پاکستان را بر ماندن در هند ترجیح داد. او در این مرحله از حالت بی طرفی بیرونم آمده و پشتیبانی خود را از پاکستان اعلام کرد. فعالیت سیاسی جماعت اسلامی در دوران پس از تاسیس پاکستان، بر اسلامی کردن نظام سیاسی متمرکز یافته بود. این چرخش مهمی در سیاست «جماعت اسلامی» به شمار می رفت جماعت سد تحریم فعالیت سیاسی را شکسته و با جدیت تمام وارد فعالیت سیاسی می گردید. اما این فعالیتها محدود به اصلاحات فکری، تنظیم نظام حقوقی و اعمال فشار از بیرون بر سیاست مداران در ایجاد تغییرات سیاسی می گردید. «جماعت» هنوز ورود مستقیم به صحنه سیاسی و مشارکت در قدرت را مجاز نمی دانست. نگرانی واقعی جماعت از ناحیه سکولاریست های مسلم لیگ بود که مجدانه تلاش می کردند تا بنیان نظام پاکستان را بر رژیم غربی به ویژه بریتانیا استوار سازند. اولین تلاش جدی جماعت در جهت اسلامی ساختن کشور، پیشنهاد چهارگانه مودودی راجع به اسلامی ساختن نظام حقوقی کشور بود. این چهار نکته که به «قرارداد مقاصد شهرت یافته، از این قرار است: | ||
۱) سلطنت فقط‌ازآن خداوند استو فلسفۀ وجودی حکومت پاکستان چیزی جز تأمین رضایت الهی در این‌کشور نیست؛ | ۱) سلطنت فقط‌ازآن خداوند استو فلسفۀ وجودی حکومت پاکستان چیزی جز تأمین رضایت الهی در این‌کشور نیست؛ | ||
۲) قانون اساسی پاکستان شریعت اسلامی است؛ | ۲) قانون اساسی پاکستان شریعت اسلامی است؛ | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==مرحله سوم== | ==مرحله سوم== | ||
مرحلۀ سوم فعالیت«جماعت» از سال ۱۹۵۱ به بعد شروع | مرحلۀ سوم فعالیت«جماعت» از سال ۱۹۵۱ به بعد شروع می‌شود.سال ۱۹۵۱از آن جهت نقطۀعطفی در فعالیت جماعت محسوب می‌گردد که جماعت در گردهمایی اعضای خود در کراچی (نوامبر ۱۹۵۱)چهار اصل مهم را به تصویب رساند که چهارمیثن اصل آن کاملاً تازگی داشت .وبلکه از لحاظ ظاهری با گفته ها و موضعگیری های قبلی و در مجموع با اندیشۀ مودودی در تضاد قرار می گرفت .این چهار اصل عبارتند از : | ||
۱) تطهیر و تعمیر افکار ؛ | ۱) تطهیر و تعمیر افکار ؛ | ||
۲) جستجوی افراد صالح،تربیت و سازماندهی آنان ؛ | ۲) جستجوی افراد صالح،تربیت و سازماندهی آنان ؛ | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
در ماده چهارم همین اساسنامه هدف اصلی «جماعت» را چنین بیان کرده است: | در ماده چهارم همین اساسنامه هدف اصلی «جماعت» را چنین بیان کرده است: | ||
هدف بنیادی جماعت اسلامی پاکستان و مقصود از تمامی سعی و تلاش آن عملاً اقامۀ دین (ایجاد حکومت الهی یا نظام زندگی اسلامی)و درواقع کسب رضای الهی و رستگاری اخروی می باشد سپس در تشریح مفهوم «اقامۀ دین»آورده است که «هدف از اقامۀدین،اقامۀ بخش خاصی از دین نیست،بلکه اقامۀ تمامی دین است،چه اینکه مربوط به زندگی فردی باشد یا مربوط به زندگی اجتماعی، از نوع نماز،[[روزه]]،[[حج]] و [[زکات]] باشد یا از نوع اقتصاد،جماعت،سیایت و تمدن». | هدف بنیادی جماعت اسلامی پاکستان و مقصود از تمامی سعی و تلاش آن عملاً اقامۀ دین (ایجاد حکومت الهی یا نظام زندگی اسلامی)و درواقع کسب رضای الهی و رستگاری اخروی می باشد سپس در تشریح مفهوم «اقامۀ دین»آورده است که «هدف از اقامۀدین،اقامۀ بخش خاصی از دین نیست،بلکه اقامۀ تمامی دین است،چه اینکه مربوط به زندگی فردی باشد یا مربوط به زندگی اجتماعی، از نوع نماز،[[روزه]]،[[حج]] و [[زکات]] باشد یا از نوع اقتصاد،جماعت،سیایت و تمدن». | ||
مودودی مؤسس جماعت اسلامی که سه ده رهبری حزب را به عهده داشت، هدف خود را هدایت تمام انسان ها و تبلیغ دین در سطح کلیۀ بشر اعلام کرد .از دیدگاه مودودی تمایز واقعی انسان ها در اسلام، «در تمایز افکارو اخلاق و هدف زندگ انسان ها پدیدار | مودودی مؤسس جماعت اسلامی که سه ده رهبری حزب را به عهده داشت، هدف خود را هدایت تمام انسان ها و تبلیغ دین در سطح کلیۀ بشر اعلام کرد .از دیدگاه مودودی تمایز واقعی انسان ها در اسلام، «در تمایز افکارو اخلاق و هدف زندگ انسان ها پدیدار می‌شود»و انسان ها همه ملت واحد بوده که به گرو های مختلف نژادی تقسیم شده است و اسلام آمده تا این گروه های نزادی و فرهنگی را گرد هم آورد و جامعه واحدی بر مبنای عقیده و اخلاق و هدف واحد تشکیل دهد. | ||
اصل مهم در اندیشه مودودی،رویکرد جامع در نظام مند به دین بود.او دین را مجموعۀ کامل مربوط به تمامی ابعاد زندگی و تمدن بشر می دانست که تمامی اجزاءآن در ارتباط نزدیک با یکدیگر قرار دارند. تحقیق واقعی دین تنها در صورتی امکان پذیر است که نظام سیاسی و اقتصادی دین نیز به خوبی پیاده گردد.مودودی در مطلعات تاریخی،کلامی و فقهی اسلام،دید نقادانه داشت.اهمیت دادن او به«اجتهاد»به عنوان عنصری متروک در مکتب اهل سنت و رویکرد به دنیای مدرن و شرایط زمان و مکن،چهره بخصوصی از او ترسیم کرده بود و این امر عامل بروزتنشهای فکری میان او و سنت گرایان دیو بندی و اهل حدیث گردید.اسلام موجود در جهان امروز از نظر او،اسلام تعریف شده،مسخ شده و غیر اصلی جلوه می کرد که نیاز شدید به پالایش داشت. او توانست در پرتو اجتهاد شخصی،تعریف کاملاً تازه ای از نظام سیاسی،اجتماعی و اقتصادی اسلام ارائه دهد و آثار زیادی در این موضوعات از خود به یادگار گذاشت.نظام سیاسی مطلوب مودودی نظامی بود که او آن را «تئوکراسی»یا حکومت الهی نامیده است.او می گوید: | اصل مهم در اندیشه مودودی،رویکرد جامع در نظام مند به دین بود.او دین را مجموعۀ کامل مربوط به تمامی ابعاد زندگی و تمدن بشر می دانست که تمامی اجزاءآن در ارتباط نزدیک با یکدیگر قرار دارند. تحقیق واقعی دین تنها در صورتی امکان پذیر است که نظام سیاسی و اقتصادی دین نیز به خوبی پیاده گردد.مودودی در مطلعات تاریخی،کلامی و فقهی اسلام،دید نقادانه داشت.اهمیت دادن او به«اجتهاد»به عنوان عنصری متروک در مکتب اهل سنت و رویکرد به دنیای مدرن و شرایط زمان و مکن،چهره بخصوصی از او ترسیم کرده بود و این امر عامل بروزتنشهای فکری میان او و سنت گرایان دیو بندی و اهل حدیث گردید.اسلام موجود در جهان امروز از نظر او،اسلام تعریف شده،مسخ شده و غیر اصلی جلوه می کرد که نیاز شدید به پالایش داشت. او توانست در پرتو اجتهاد شخصی،تعریف کاملاً تازه ای از نظام سیاسی،اجتماعی و اقتصادی اسلام ارائه دهد و آثار زیادی در این موضوعات از خود به یادگار گذاشت.نظام سیاسی مطلوب مودودی نظامی بود که او آن را «تئوکراسی»یا حکومت الهی نامیده است.او می گوید: | ||
...سیستم حکومت اسلامی با دموکراسی عرفی انطباق ندارد...در مکتب [[اسلام]] این جمهوری مقامی ندارد؛لذااطلاق جمهوری(به مفهوم رایج)به رژیم حکومت اسلامی صحیح نیست،بلکه تعبیر درست همانا جملۀ«حکومت الهی»یا تئوکراسی(Theo Cracy )است،اما تئوکراسی اروپایی با تئوکراسی اسلامی فرق زیادی دارد . | ...سیستم حکومت اسلامی با دموکراسی عرفی انطباق ندارد...در مکتب [[اسلام]] این جمهوری مقامی ندارد؛لذااطلاق جمهوری(به مفهوم رایج)به رژیم حکومت اسلامی صحیح نیست،بلکه تعبیر درست همانا جملۀ«حکومت الهی»یا تئوکراسی(Theo Cracy )است،اما تئوکراسی اروپایی با تئوکراسی اسلامی فرق زیادی دارد . | ||