۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جعفریه (پیروان ابوالفضل جعفر بن حرب همدانی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۴
، ۷ مارس ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
نوشته اند که: جعفر بن حرب در [[بصره]] نزد [[ابوالهذیل علاف]] کلام معتزلی را آموخت و در بغداد به شاگردی ابوموسی مردار درآمد که به سبب زهدورزی اش به راهب المعتزله شهرت داشت. وی و جعفر بن مبشر، شاگرد دیگر ابوموسی... در دنیاگریزی از مردار پیروی | نوشته اند که: جعفر بن حرب در [[بصره]] نزد [[ابوالهذیل علاف]] کلام معتزلی را آموخت و در بغداد به شاگردی ابوموسی مردار درآمد که به سبب زهدورزی اش به راهب المعتزله شهرت داشت. وی و جعفر بن مبشر، شاگرد دیگر ابوموسی... در دنیاگریزی از مردار پیروی می‌کردند.... از جمله شاگردان جعفر، ابوجعفر اسکافی، عیسی بن هیثم صوفی و ابومجالد بغدادی می باشند».<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج10، ص 410</ref> | ||
شرح مناظره او با «زادان بخت» ثنوى که ظاهرا مانوى یا زردشتى بوده، در کتاب «المنیه و الامل» آمده است.او مىگفت که پاره اى از جزء مرکب، غیر از خود مرکب است و نیز کسی را از کاری منع کردند، قادر بر انجام آن کار نیز هست که ممنوع از کردن کارى است، ولى توانایى بر کار دیگر ندارد.عبدالقاهر بغدادى بر کتابى که «جعفر بن حرب» نوشته است ردیه اى به نام «الحرب على ابن حرب» نوشته است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139</ref> | شرح مناظره او با «زادان بخت» ثنوى که ظاهرا مانوى یا زردشتى بوده، در کتاب «المنیه و الامل» آمده است.او مىگفت که پاره اى از جزء مرکب، غیر از خود مرکب است و نیز کسی را از کاری منع کردند، قادر بر انجام آن کار نیز هست که ممنوع از کردن کارى است، ولى توانایى بر کار دیگر ندارد.عبدالقاهر بغدادى بر کتابى که «جعفر بن حرب» نوشته است ردیه اى به نام «الحرب على ابن حرب» نوشته است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139</ref> | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
''' اختیار انسان'''' | ''' اختیار انسان'''' | ||
جعفر مانند سایر معتزله، مدافع [[اختیار]] انسان بوده و [[جبر]] را به شدت رد | جعفر مانند سایر معتزله، مدافع [[اختیار]] انسان بوده و [[جبر]] را به شدت رد می‌کرد و معتقد بود که رای معتقدان به جبر از همه [[مذاهب اسلامی]] و [[ادیان]] دیگر بدتر است. زیرا که همه فِرق فقط افعال نیک را به معبود خود نسبت می‌دهند و تنها اهل جبر هستند که از نسبت دادن افعال زشت به خداوند ابایی ندارند. <ref>قاضی عبدالجبار بن احمد، شرح الاصول الخمسة، قاهره، نشر عبدالکریم عثمان، سال 1408 قمری و 1988 میلادی، ج۱، ص ۷۷۷ـ ۷۷۸</ref> | ||
'''حسن و قبح عقلی''' | '''حسن و قبح عقلی''' | ||