برداشت‌های ناصحیح از تقریب مذاهب (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

«بدیهى است که منظور علماى روشنفکر اسلامى از وحدت اسلامى، حصر مذاهب به یک مذهب و یا اخذ مشترکات مذاهب و طرد مفترقات آنها- که نه معقول و منطقى است و نه مطلوب و عملى- نیست. منظور این دانشمندان متشکل شدن مسلمین است در یک صف در برابر دشمنان مشترکشان.»<ref>مطهری،مرتضی؛ مجموعه آثار استاد شهید مطهرى، ج‏25، ص: 26</ref>

«آیا ممکن است اقدامى بشود که یک وحدت مذهبى به وجود بیاید؟ این عملى نیست، لااقل به این زودی‌ها عملى نیست. ما خودمان که شیعه هستیم هنوز نتوانسته‏ ایم در امر [[تقلید|تقلید]]، وحدت به وجود بیاوریم و کارى بکنیم که مجتهدین [[شوراى‏ فتوایى|شوراى‏ فتوایى]]‏ تشکیل دهند و در هر زمانى مردم یک رساله عملى بیشتر نداشته باشند، آن‏ وقت توقع داریم که [[حنفى]] و [[شافعى]] و [[مالکی]] و [[حنبلى]] و [[وهابى]] و [[زیدى|زیدى]] همه بیایند شیعه [[اثناعشرى]] بشوند؟»<ref>مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج20، ص90</ref>  

«ما در صدد این نیستیم که طرحی برای از بین بردن فرقه‌ها و مذاهب و بازگشت همه به اصل اسلام بریزیم زیرا این کاری است که اوّلاً از ما ساخته نیست و ثانیاً وحدت اسلامی متوقف بر این نیست که فرق و مذاهب از بین برود. جهات اختلاف فرق و مذاهب آن قدر زیاد نیست که مانع اخوّت اسلامی بشود.»<ref>مجموعه آثار استاد شهید مطهرى (حج)، ج‏25، ص: 38</ref>