ابراهیم بن علی بن عيسی رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
<noinclude>
<noinclude>
</div>
</div>
<div class="wikiInfo">[[پرونده:ابراهیم بن علی بن عيسی رازی.jpg |جایگزین=ابراهیم بن علی بن عيسی رازی|ابراهیم بن علی بن عيسی رازی]]
<div class="wikiInfo">[[پرونده:ابراهیم بن علی بن عیسی رازی.jpg |جایگزین=ابراهیم بن علی بن عیسی رازی|ابراهیم بن علی بن عیسی رازی]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!ابراهیم بن علی بن عيسی رازی•
!ابراهیم بن علی بن عیسی رازی•
|-
|-
|-
|-
خط ۴۳: خط ۴۳:
</div>
</div>


ابراهيم بن علي بن عيسي رازي، (000 – حدود 381ق)
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، (000 – حدود 381ق)
محدث و شيخ شيعه در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نيست، ولي اين اندازه روشن است كه وي معاصر «محمدبن علي بن بابويه» معروف به «شيخ صدوق»(م381ق) بوده و هر دو داراي استاد مشتركي بوده‏اند. بنابراين مي‏توان وي را از هم‏بحثان «شيخ صدوق» به شمار آورد. از لقب «رازي» و همچنين از استاد او كه ساكن قم بوده است،  بر مي‏آيد كه وي در ري و قم پرورش يافته و در اين دو شهر تحصيلات خود را تكميل نموده است. ابن حجر در لسان‏الميزان او را «شيخ شيعه» معرفي كرده و اين مطلب حاكي از آن است كه وي از نظر علمي داراي مقام بلندي بوده و شاگرداني داشته است. استاد او «احمد بن محمد بن يحيي عطار»(م.ب356ق) است كه در قم نزد او حديث شنيده است. از شاگردان او مي‏توان «ابوالفتح عبيدالله بن موسي بن احمد حسيني» و «جعفربن محمد بونسي» را نام برد. از او كتاب يا رساله‏اي معرفي نشده است.
محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است كه وی معاصر «محمدبن علی بن بابویه» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشتركی بوده‏اند. بنابراین می‏توان وی را از هم‏بحثان «شیخ صدوق» به شمار آورد. از لقب «رازی» و همچنین از استاد او كه ساكن قم بوده است،  بر می‏آید كه وی در ری و قم پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تكمیل نموده است. ابن حجر در لسان‏المیزان او را «شیخ شیعه» معرفی كرده و این مطلب حاكی از آن است كه وی از نظر علمی دارای مقام بلندی بوده و شاگردانی داشته است. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار»(م.ب356ق) است كه در قم نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او می‏توان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او كتاب یا رساله‏ای معرفی نشده است.




[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:محدث شیعه]]
[[رده:محدث شیعه]]
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴

ویرایش