احمد بن اصفهبد قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن اصفهبد قمی، (000 – حدود 350ق) ابوالعباس ضریر. مفسر و محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. ولادت او تقریباً در اواخر سده سوم هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است و وفات او پیش از 369هجری در قم روی داده است، زیرا برخی از شاگردان او در سال 369هجری وفات یافته‌‏اند، پس وی پیش از این تاریخ وفات یافته است. وی در قم اقامت داشت و پس از گذراندن مراتب تحصیلی جزء اساتید قم به‏ شمار آمد. از لقب «ضریر» كه به او نسبت داده می‌‏شود بر می‏‌آید كه وی یا صاحب همسران متعدد بوده یا در زندگی مردی شكیب و بردبار بوده است. با این‏ حال هیچ گزارشی در باره چگونگی زندگی او به ما نرسیده است. شاید از اینكه وی فرزند «اصفهبد» است به دست آید كه پدرش از امیران لشكر اصفهان بوده است، زیرا بسیاری از فرماندهان نظامی اصفهان، در تاریخ به همین لقب شهرت دارند. در باره اساتید او گزارشی در منابع به چشم نمی‏‌خورد اما وی در قم شاگردانی داشته و در علم تفسیر زبانزد دیگران بود به همین سبب لقب «مفسر» به او داده شد. معروف‏ترین شاگرد او «ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه»(م369ق) صاحب كتاب «كامل‏الزیارات» است. گفتنی است برخی از صاحب‌نظران، وی را با «ابوالعباس احمدبن حسن اسفراینی» كه او نیز لقب «مفسر» و «ضریر» دارد متحد می‏‌دانند. تنها اثر تألیفی او «تعبیر الرؤیا» یا «تفسیر الرؤیا» است.