احمد بن عبدالله كوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عبدالله كوفي، (000 – حدود 328ق)محدث امامي. كنيه او در منابع ذكر نشده است. وي تا اواخر سده سوم هجري حيات داشته است و با «ابراهيم بن اسحاق احمري نهاوندي»(م.ب293ق) دوستي صميمانه داشت. همچنين از آنجا كه وي كتاب‏هاي دوستش را روايت نموده، استفاده مي‏شود كه وي اوايل سده چهارم را نيز درك نموده است. چنانكه شاگردي «تلعكبري»(م385ق) نزد او نيز گواه اين مدعاست. حتي برخي از گزارش‏ها(أمالي مفيد، ص33) نشان مي‏دهد «حسن بن حمزه طبري»(م358ق) كه در 328هجري وارد بغداد شده بود از او نقل حديث كرده است. بنابراين وي تا اين تاريخ زنده بوده است. از اصالت خانوادگي او چيزي نمي‏دانيم اما از لقب «كوفي» مي‏توان حدس زد كه ريشه و تبار او از مردم كوفه بوده‏اند. دوران كودكي و جواني‏اش در كوفه سپري شد. در آنجا ملازم «ابراهيم بن اسحاق نهاوندي»(م.ب293) بود و نزد او به استماع حديث پرداخت و پس از چندي به اتفاق همين استادش به بغداد آمد و در مجالس درس بغداد شركت جست و احاديث بيشتري در كتاب‏هايش جمع‏آوري نمود. «شيخ تلعكبري» كه در بغداد سكونت داشت از او اجازه نقل همه كتاب‏هايش را دريافت كرده است. صاحبنظران در باره ارزش روايات او سخني به ميان نياورده‏اند، اما شاگردي «تلعكبري» نزد او مي‏تواند دلالت بر درستي احاديث او داشته باشد. از اساتيد و شاگردان او جز آنچه پيش از اين گذشت، كسي را نمي‏شناسيم. همچنين از آثار تأليفي او نام و نشاني باقي نمانده است. گفتني است در منابع حديثي فرد ديگري به نام «احمد بن عبدالله» به چشم مي‏خورد كه از اصحاب امام جواد(م220ق) است.