بین النهرین: تفاوت میان نسخه‌ها

بین‌النهرین یک منطقه جغرافیایی است که میانِ دو رود [[دجله]] و [[فرات]] جای‌گرفته و بیشتر محدودهٔ آن در کشور [[عراق]]، [[سوریه]] و [[ترکیه]] امروزی است. کشورهایی که امروزه بین‌النهرین میان آن‌ها تقسیم شده‌است شامل عراق، ترکیه، [[ایران]]، سوریه، و [[کویت]] هستند.

باستان شناسان آن‌ها را عبیدیان می‌نامند، زیرا اولین بار این فرهنگ در منطقه‌ای به نام عبید کشف شد و آن‌ها روستا‌های کشاورزی زیادی در بین‌النهرین داشتند و از اشیایی همچون چاقو، تبر، داس، بیل، آجر، دوک و وزنه‌های بافت، سفال نقاشی شده و مجسمه استفاده می‌کردند.

مردم دیگر بین‌النهرین سوباریان بودند که احتمالا از سمت شمال آمده بودند و از زبان آن‌ها فقط نام‌هایی را می‌شناسیم.

سومریان که از ۳۱۰۰ پ م ظهور کردند سرزمین‌های سوباریان را فتح کردند. در زبان سومری کلمه سوباری به معنی برده است و آن‌ها توانستند روستا‌های سوباری را به شهر‌های سومری تبدیل کنند و بر اساس شباهت‌های فرهنگی می‌توان بدون قطعیت گفت سومریان از سمت شرق از طریق خلیج فارس به بین‌النهرین مهاجرت کرده اند.

زبان آن‌ها اکدی بود و سیستم لوح‌های گلی سومری را برای مکتوب کردن کار‌های خود پیش گرفتند و زبان خود را جایگزین زبان نوشتاری سومری کردند. آن‌ها بسیاری از سنن دیگر سومری را نیز پیروی کردند.

در دوره سامرا و حلف بنا‌های منفرد دور از سایر خانه‌ها پدید آمد و با توجه به اختلاف سایز این بنا‌های منفرد با سایز خانه‌ها میتوان نتیجه گرفت آن‌ها استفاده‌های عمومی و مذهبی داشتند.

<big>عبیدیان</big> قدیمی‌ترین مردم دارای نژاد و ریشه بین‌النهرین هستند و آن‌ها در شهر یا روستا‌هایی زندگی می‌کردند. اریدو ۱۲ هکتار، اور ۱۰ هکتار و اوروک ۷۵ هکتار وسعت داشت.

سرزمین آن‌ها به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شد. تپه گوارا مشخصه فرهنگ شمالی و اوروک سمبل سرزمین جنوبی است و در تپه گوارا مجموعه مذهبی شامل سه ساختمان ساخته شده بود.