علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان
علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان علامه صوفی یمنی از اعلام تصوف بود و پیروانش از او کرامت فراوان نقل کرده‌اند. سید محمد بن سلیمان عراقی ملقب به جمال الدین جد سادات اهادله است و مزارش در جنوب شرقی حله شراعیه است و نسبش به قبیله بنی هاشم رسیده و از نسل امام حسین (ع) می‌باشد[۱]. او و پسر عمویش احمد بن عیسی ملقب به المهاجر در سال 540 هجری قمری از عراق به یمن هجرت کردند و سپس محمد بن سلیمان به شهر الکدری آمد. او در آنجاازدواج کرد و در جنوب غربی الکدری نیز به خاک سپرده شد و اما احمد بن عیسی المهاجر با اولاد خود در حضرموت ماند و فرزندان شیخ علی الاهدل در عربستان و یمن گسترش یافتند.
تربیت
او بی سواد بود نه می نوشت و نه می‌خواند، بسیار کم صحبت می‌کرد و در کودکی اصلا صحبت نمی‌کرد تا اینکه پدرش او را نزد چند طبیب برده و آنان گفتند:او بیماری به نام المسبَّع دارد. او به زهد و عبادت و کرامت مشهور بود. از او روایت شده است که فقیه یحیی بن قُبیع المجدّلی از او درباره نسبش پرسید، گفت: الی الله و بالله. و در روایت دیگرى فرمود: «نحن معاشرَ الأنبیاء لا نُورَث». و اما مادرش ملکه از اعراب المطهره از حومه وادی سهام در یمن است.
گفته می‌شود مقبره پدرش عمر و قبر جدش محمد بن سلیمان در غرب و جنوب شهر باستانی الکدری در جنوب شرقی روستای حله الشراعیه در جنوب شهر مراوعه در استان الحدیده یمن است.
با زنی به نام برکه از عرب الاذروح ازدواج کرد که از او دو پسر به نام‌های عمر بن علی الاهدل و ابوبکر بن علی الاهدل دنیا آورد.
تصوف
اهل نظر در موضوع تصوف در مورد چگونگی گرایش او به طریقت تصوف نظرات مختلفی بیان کرده‌اند: او را فردی مجذوب به سیر طریقت معرفی کرده و گفته‌اند با مردی از اصحاب عبدالقادر گیلانی همراه شد که محمد بن سبا یا سنان الاحوری نام داشت.
شاگردان
او حدود پانصد شاگرد داشت و حدود هفتاد نفر از آنها از برجستگان تصوف به شمار می آیند که از آن جمله می‌توان به افراد زیر اشاره کرد.
عبدالله محمد بن ابوبکر الحکمی
ابوعبدالله محمد بن حسین البَجَلی
ابوالغیث بن جمیل
ابوالحسن احمد بن علوان
صالح محمد بن عبدالله صوفی الدهنی
احمدبن الجعد الابینی
الهدش
القُمیری
وفات
وی در سال 632 هجری قمری در قریه المراوعه درگذشت. الجندی وفات او را تقریباً در سال 607 هجری قمری در سن بالای 30 سال دانسته است[۲].