معاذیه

معاذیه‏ از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.

شرح حال موسس

یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری بود که در بلخ می‌زیست و در نیشابور درگذشت. وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».

عقاید

معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود فضل و رحمتی که دارد، کسی را به جهت گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود،،،،،.