کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین
| عیسی بن محمد بن مؤدب | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب |
| اطلاعات شخصی | |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | محمد بن احمد بن داود قمی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب، محدث شیعی. در مصر و استماع حدیث از ابن اشعث کوفی شنیده است. سالها در بغداد اقامت داشت و در همانجا وفات یافت.
معرفی اجمالی
اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب، محدث شیعی. شرح حال او در منابع ذکر نشده است بنابراین از تاریخ تولد و زمان مرگ او اطلاعی در دست نیست. حدیثی که وی از «ابن اشعث» در مصر شنیده نشان میدهد که وی مانند شیخ تلعکبری و ابوالمفضال شیبانی به طور مستقیم از محمد بن محمد بن اشعث کوفی روایت دارد، بنابراین وی هم عصر تلعکبری است و وفات او تقریباً حدود 380 هجری اتفاق افتاده است. از اینرو وفات یکی از شاگردانش در 368 هجری، لزوماً گواه بر این نیست که وی پیش از این تاریخ یا هم‌زمان با شاگردش وفات یافته است.
اطلاعات ما در باره چگونگی تحصیلات او اگرچه بر پایه حدس و گمان استوار است اما حضور او در مصر و استماع حدیث نزد «ابن اشعث کوفی» قطعی است. احتمالاً وی علاوه بر مصر، بخشی از حیات علمی خود را در بغداد به سرآورده و در آنجا حلقه درسی داشته است، زیرا از شاگردان معروف او محمد بن احمد بن داود قمی است که سالها در بغداد اقامت داشت و در همانجا وفات یافت. وی ظاهراً پیش از آن‌که به مقام استادی نائل آید، به تربیت اطفال اشتغال داشته است چنان‌که از لقب «مؤدب» اینطور استفاده میشود. از استادان او ابراهیم بن محمد بن عبدالله قرشی را میشناسیم که او نیز از «ابن اشعث کوفی» روایت دارد. از شاگردان دیگر او و همچنین از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.
استادان
ابراهیم بن محمد بن عبدالله قرشی و محمد بن محمد بن اشعث کوفی از اساتید مشهور وی هستند.
شاگردان
از شاگردان مشهور وی محمد بن احمد بن داود قمی از بقیه شاگردان او اطلاعی در دست نیست.
منابع
- تهذیب الاحکام، ج6ص3 حدیث1، باب فضل زیاره رسول الله(ص)؛
- وسایل الشیعه(آل البیت)، ج14ص337 حدیث 19344؛
- خاتمه المستدرک، ج1ص21؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص64؛
- معجم رجال الحدیث، ج4ص78 شماره 1407.
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
| |
| اطلاعات شخصی | |
اسماعيل بن محمد انباري كاتب، (000 – حدود 395ق) ابوالقاسم. محدث شيعي در اواخر سده چهارم هجري. از نسبت «انباري» استفاده ميشود كه وي اهل «أنبار»(يكي از استانهاي شمالي عراق) است و احتمالاً زادگاه او نيز همانجا بوده است. همچنين در برخي از روايات، با لقب «كاتب» از او ياد شده است اما چگونگي انتساب اين لقب، بر ما روشن نيست. شايد وي در امر نويسندگي مهارت داشته و يا آنكه مدتي در دستگاه دولتي به شغل دبيري اشتغال داشته است. در باره حيات علمي او چندان چيزي نميدانيم. آنچه ميتوان گفت اين است كه وي مدت زيادي در بغداد مشغول به تحصيل بوده و در آنجا استادان متعددي ديده تا اينكه خود به مقام استادي رسيد. استادان او «ابوعبدالله ابراهيم بن محمد ازدي»، «عبدالصمد بن علي» و «احمد بن جعفر مالكي» هستند. از شاگردان او «شيخ مفيد»(م413ق) را ميشناسيم كه احاديث چندي از او نقل كرده است. «شيخ طوسي»(م460ق) نيز از طريق شيخ مفيد، احاديث او را در كتاب امالي آورده است. از او اثر تأليفي بر جاي نمانده است. منابع: (الامالي، شيخ مفيد، ص348؛ الامالي، شيخ طوسي، ص121 حديث188، وص182 حديث305، وص186 حديث312، وص691 حديث1469؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص64)