فارسیه از شاخه‌های فرقه «سبائیه» بودند و معتقد بودند که بین خدا و امام واسطهای وجود دارد و بر امام واجب است که از واسطه اطاعت کند و بر مردم نیز اطاعت از امام واجب است. [۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 349
↑لبرسی حافظ رجب، مشارق انوار الیقین فى اسرار امیر المؤمنین، بیروت، نشر دار الاندلس، ص 211.
