احمد بن عبدالله كوفی
احمد بن عبدالله كوفی، محدث امامی. كنیه او در منابع ذكر نشده است. با ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی دوستی صمیمانه داشت. شاگردی تلعكبری نزد او میتواند دلالت بر درستی احادیث او داشته باشد.
| احمد بن عبدالله كوفی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن عبدالله كوفی |
| نام‌های دیگر | كوفی |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | الگو:فهرست جعبه عمودیی |
| فعالیت‌ها | محدث امامی |
معرفی اجمالی
احمد بن عبدالله كوفی، محدث امامی. كنیه او در منابع ذكر نشده است. وی تا اواخر سده سوم هجری حیات داشته است و با «ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی»(م. ب293ق) دوستی صمیمانه داشت. همچنین از آنجا كه وی كتابهای دوستش را روایت نموده، استفاده میشود كه وی اوایل سده چهارم را نیز درك نموده است. چنانكه شاگردی «تلعكبری»(م385ق) نزد او نیز گواه این مدعاست. حتی برخی از گزارشها(أمالی مفید، ص33) نشان میدهد حسن بن حمزه طبری(م358ق) كه در 328هجری وارد بغداد شده بود از او نقل حدیث كرده است. بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است.
از اصالت خانوادگی او چیزی نمیدانیم اما از لقب «كوفی» میتوان حدس زد كه ریشه و تبار او از مردم كوفه بودهاند. دوران كودكی و جوانیاش در كوفه سپری شد. در آنجا ملازم «ابراهیم بن اسحاق نهاوندی»(م. ب293) بود و نزد او به استماع حدیث پرداخت و پس از چندی به اتفاق همین استادش به بغداد آمد و در مجالس درس بغداد شركت جست و احادیث بیشتری در كتابهایش جمع آوری نمود. «شیخ تلعكبری» كه در بغداد سكونت داشت از او اجازه نقل همه كتابهایش را دریافت كرده است. صاحب‌نظران درباره ارزش روایات او سخنی به میان نیاوردهاند، اما شاگردی «تلعكبری» نزد او میتواند دلالت بر درستی احادیث او داشته باشد. از اساتید و شاگردان او جز آنچه پیش از این گذشت، كسی را نمیشناسیم. همچنین از آثار تألیفی او نام و نشانی باقی نمانده است.
استادان
او شاگرد اشخاصی چون ابراهیم بن اسحاق نهاوندی و شیخ تلعكبری بوده است.
تشابه اسمی
در منابع حدیثی فرد دیگری به نام «احمد بن عبدالله» به چشم میخورد كه از اصحاب امام جواد علیه‌السلام(م220ق) است.
منابع
- رجال طوسی، ص412 شماره 5967؛
- طرائف المقال، ج1ص156 شماره 775؛
- معجم رجال الحدیث، ج2ص152 شماره 653؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص131 شماره 253.