احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری
| احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | 332 تا 356ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | |
احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری، فقیه، محدث، مورخ و متکلم شیعی که دارای تألیفات مفید و سودمندی است. از شاگردان ویژه عبدالعزیز جلودی می‌باشد. از اساتید او غیر از جلودی، «محمدبن زکریا غلابی» و «محمدبن حسن عطار» هستند. وی نزد برخی از اساتید سنی نیز شاگردی کرده است. التاریخ الکبیر و الصغیر، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء از تالیفات او می‌باشد.
معرفی اجمالی
احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری، فقیه، محدث، مورخ و متکلم شیعی که دارای تألیفات نیکو بوده است. ولادت و وفات او در دست نیست. وی از شاگردان ویژه «عبدالعزیز جلودی» بود. هم‌چنین «ابوطالب انباری» از او روایات بسیار دارد، بنابراین وفات او بین سالهای 332 تا 356 بوده است. زرکلی در الاعلام به نقل از ابنندیم (فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجری تعیین کرده است. نسب او به «مره بن مالک» معروف به «عم» از قبیله بنیتمیم میرسد و نسبت «عمی» نیز از همین روی به او داده شده است. بسیاری از طائفه بنیتمیم از این قبیله جدا شدند و در ناحیه اهواز مسکن گزیدند. از این رو درباره آنها گفته شده: «سیروا بنی العم فالاهواز منزلکم، و بحر جود فما تعرفکم العرب»(فرستاده شدند بنی تمیم پس اهواز منزل شما شد، دریایی از سخاوت که مردم عرب نشناختند شما را). وی نیز مانند پدر و عمویش اهل بصره بود اما ساکن اهواز شد.
جد او «معلی بن اسد» از دوستان نزدیک «صاحب زنج» در بصره بود. وی در بصره پرورش یافت و در آنجا نزد «عبدالعزیز جلودی بصری» همه کتابهایش را فرا گرفت و در نوشتن کتابها و روایاتش سهم بسزایی داشته است، از اینرو نجاشی وی را از «مستملیان» این استادش معرفی کرده است. (یعنی جلودی املاء میکرد و او مینوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احادیث اهلبیت (علیه‌السلام) و مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پرداخت. از هم عصران او جعفربن قولویه و ابوعلی صولی بصری هستند که مشترکاً نزد جلودی بصری شاگردی کردهاند. وی هم‌چنین روایات بسیاری از اهلسنت و اخباریها دارد و این، نشان میدهد که وی نزد برخی از اساتید سنی نیز شاگردی کرده است. هارون بن موسی تلعکبری روایات او را گزارش کرده، اما با خود او ملاقات نداشته است.
استادان
اساتید او عبدالعزیز جلودی، محمدبن زکریا غلابی و محمدبن حسن عطار هستند.
شاگردان
شاگردان زیادی که او تربیت کرد میتوان ابوطالب انباری، محمدبن وهبان دبیلی، احمدبن محمدبن رمیح فسوی و حسین بن حصین عمی را نام برد.
آثار
تألیفات او التاریخ الکبیر و الصغیر، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، «محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء»، «اخبار صاحب الزنج»، «کتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السید الحمیری»، «شعر السید الحمیری»، و «مثالب القبائل» هستند. این کتابها را «عبیدالله غضائری» به نجاشی گزارش کرده است.
منابع
- الاعلام، زرکلی، ج1ص85؛
- جامع الرواه، ج1ص40؛
- خلاصه الاقوال، ص66شماره 20؛
- رجال طوسی، صص411 و416، شمارههای 5963 و6019؛
- رجال نجاشی، ص96شماره 239؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17؛
- الفهرست، شیخ طوسی، ص76 شماره 90؛
- معجم رجال الحدیث، ج2ص21 شماره393؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص101 شماره 180.