آیه تطهیر
آیه تطهیر آیه ۳۳ سوره احزاب است که با عنوان و معنای خاص در قرآن کریم آمده و مربوط به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و ائمه اطهار(علیه السلام) است. ولی درباره «تطهیر» به معنای عام آن (پاک کردن و پاک شدن)؛ آیاتی در قرآن کریم وجود دارد.
متن آیه
﴿وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾
ترجمه
و در خانههایتان آرام گیرید و چون خویشآرایی دوره جاهلیت نخستین خویشآرایی مکنید و نماز بپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و فرستاده او فرمانبرداری کنید؛ جز این نیست که خداوند میخواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند.
شأن نزول
داستان حديث کساء، که شأن نزول آيه تطهير است، با تعبيرات مختلف، در روايات فراوانى، از طرق شیعه و اهل سنت، وارد شده است. قدر مشترک همه اين روايات اين است که پيامبر، على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام را فرا خواند ـ و يا به خدمت او آمدند ـ و حضرتش عبا ـ يا پارچهاى را بر آنها افکند و فرمود: خداوندا اينها خاندانمنند! هر گونه رجس و آلودگى را از آنها دور کن. در اين هنگام آيه تطهير نازل شد و از اجابت دعاي پيامبر صلي الله عليه و آله خبر داد.
اسناد
اين روايت را فخر رازى به مناسبتى در ذيل آيه مباهله (آيه 61 آل عمران) نقل کرده و بعد مىافزايد: "بدان که اين روايت، همچون روايتى است که صحت آن مورد اتفاق در ميان علماى تفسير و حديث است[۱]. زمخشرى در تفسير خود در ذيل آيه مباهله، داستان اصحاب کساء را نقل مىکند و مىگويد: "قويترين و محکمترين دليل بر فضيلت أصحاب کساء (عليهم السلام) در اين روايت نهفته است."[۲] حاکم حسکانى بعد از نقل داستان اصحاب کساء از طرق متعدد، مىگويد: "و اين آيه تنها درباره همان پنج تن نازل شده است[۳]. واحدى نيشابورى در کتاب اسباب نزول مىگويد: اين آيه (آيه تطهير) در خصوص على و فاطمه و حسنين عليهم السلام نازل شده است.
پینوشتها
- ↑ و اعلم ان هذه الرواية کالمتفق علي صحتها بين اهل التفسير و الحديث تفسير فخر رازى، ج8 ص 80.
- ↑ ... و فيه دليل لا شىء أقوى منه على فضل أصحاب الکساء عليهم السلام تفسير کشاف جلد1 ص 370 (ذيل آيه 61 آل عمران).
- ↑ ...نزلت فى خمسة: فى رسول الله و على و فاطمة و الحسن و الحسين (عليهم السلام) شواهد التنزيل، ج2 ص 25.