اخباریه

اخباریه فرقه ای هستند که تابع اخبار بوده و «اجتهاد» را باطل مى‏ دانند.این گروه در تمسک به هر گونه خبر و حدیث مبالغه می کنند و مطلق اخبار و احادیث را حجت می دانند و چه بسا می گویند که اخبار کتب اربعه قطعی است. ایشان منکر اجتهاد و تقلید بوده علم اصول را از مخترعات اهل سنت می پندارند و در نتیجه، اختلافاتی در مسائل فرعی با مجتهدین دارند.

موسس

ملا محمّد امین بن محمد شریف استرآبادى (در گذشته در 1033 ه) مؤسس این مذهب در میان شیعیان متأخر بود و بر طبق مندرجات «لؤلؤة البحرین» نخستین کسى بود که باب ملامت بر روى مجتهدان شیعه بگشود به قسمى که طایفه شیعه اثنى ‏عشریه به دو شعبه منقسم شدند:اخباری ها و اصولی ها. کتاب ملا محمّد امین موسوم به «فوائد المدینه» است و مطالب آن غالبا راجع به ملامت و سرزنش مجتهدان است و آنان را به تخریب و تضییع دین حق متهم مى‏ کند.ملا محمّد امین منکر «اجتهاد» شد و مى‏ گفت که اجتهاد علماى شیعه بر طریق قدماى آن قوم نیست. قرآن هم داراى «ناسخ و منسوخ» و «محکم و متشابه» است و استخراج احکام دین از آن دشوار مى ‏باشد، پس باید به اخبار ائمه مراجعه کرد و «اجتهاد» را باطل دانست، زیرا مجتهد باید به «ظن» خود عمل کند و «ظن» شبهه است و شبهه به این دلیل باطل است که شبیه به حق مى ‏باشد و عین آن نیست.

عقاید و روش

فرقه اخبارى، ظواهر الفاظ قرآن را «حجت» نمى ‏دانند و می گویند چون قرآن داراى مطلقات و عموماتى است و بسیارى از آن ها را «تخصیص» و تقیید عارض شده و موجب اجمال گردیده است نمى ‏توان ظواهر را «حجت» دانست و بدان عمل کرد و نیز مى ‏گویند چون قرآن مشتمل بر مطالب عالیه و مضامین شامخه ‏اى است، پس هر کسی نمی تواند آن را بفهمد، بلکه منحصر به راسخان در علم و علماى تأویل است و نمى‏ توان الفاظش را بر معنایى در ظاهر حمل نمود و آن را «حجت» دانست.در مقابل اخباری ها، گروهى از فقهاى اسلام هستند که آنان را اصولى می گویند. آنان در استنباط احکام شرعیه فرعیه به استناد ادله تفصیلیه که «قرآن» و «سنت» و «اجماع» و «عقل» مى ‏باشد از علم اصول فقه نیز استفاده مى‏ کنند و از قواعد آن که اصل «برائت» و «استصحاب» و عمل به ظن و تمیز بین اخبار است بهره مى ‏گیرند.اصولی ها مدارک احکام را «قرآن» و «سنت» و «اجماع» و «عقل» مى‏ دانند، و اخباری ها فقط «کتاب» و «سنت» را مدرک احکام دانسته‏ اند و مدرکیت کتاب را نیز به ضمیمه سنت و با تفسیر وارد از ائمه مى‏ دانند و به اجماع و عقل اعتنایى ندارند. اصولی ها اجتهاد را «واجب کفائى» و در صورت منحصر بودن واجد صلاحیت، «واجب عینى» مى‏ دانند و اخباری ها اجتهاد را «حرام» مى ‏شمارند.اصولی ها مى‏ گویند: امورى که در آن نص بر حرمت آن نرسیده باشد مباح است.بر خلاف ایشان، اخباری ها «احتیاط» بر این گونه موارد را واجب مى‏ دانند. اصولی ها اخبار را به «صحیح» و «ضعیف» و «حسن» و «موثق» تقسیم مى ‏کنند،امّا اخباری ها خبر را فقط منحصر به «صحیح» و «ضعیف» مى‏ دانند.نزدیک به دو قرن بین اخباری ها و اصولی ها اختلاف بود و اخباری ها بر اصولی ها غلبه داشتند تا این که آقا محمد باقر بهبهانى (متولد بین سالهاى 1116 تا 1118 ه و در گذشته بین سال هاى 1205 تا 1208 ه) که او را آقاى مطلق و «مجدد» رأس مائه مى ‏خواندند بر مسند فقاهت نشست و بساط علماى اخبارى را برچید و از زمان او مجتهدان بر اخباری ها غلبه یافتند.یکى از شعرا درباره وى گفته است: و البهبهانى معلم البشر، مجدّد المذهب فى الثانى عشر ازاح کل شبهة و ریب، فبان للمیلاد کنه الغیب‏.