راسبیه
راسبيه از فرق خوارج و پيروان عبد الله بن وهب راسبى الازدى بودند كه در سال 38 هجری قمری در نهروان كشته شد.
تاریخچه
نسب عبدالله بن وهب راسبی ازدی، به بنی راسب بن میدعان بن مالک بن نصر از قبیله ازد می‌رسد.[۱] وی در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) به دنیا آمد. ابن حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است [۲]و به علت سجده‌های زیادش، ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود. [۳] زِرِکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است. [۴] عبدالله بن وهب در فتح عراق، سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد [۵] و در جنگ‌های حضرت علی(ع) آن حضرت را همراهی می‌کرد تا اینکه پس از ماجرای حکمیت، از حضرت علی(ع) جدا شد.[۶]
سر انجام
در برخی از منابع نوشته اند: عبد الله بن وهب و گروهش عبد الله بن خباب ارت را كه از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجرى قمری کشتند و علاوه، شكم بسيارى از زنان را دريدند و گروهى را از دم تيغ گذرانيدند. حضرت على (ع) با چهار هزار نفر از ياران خويش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبد الله بن وهب راسبى و حرقوص بن زهير بجلى را به قتل رساند. [۷] [۸] [۹]
پانویس
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى كلمان هوار، چاپ پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.
- ↑ بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.