ابرهیم بن شیبان

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۰۴ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد')
حسن بصری
نام أَبُو إِسْحَاق إِبْرَاهِیم بن شَیبَان القِرمیسینی
نام‎های دیگر ابراهیم بن شیبان القِرمیسینی
درگذشت 330ق

أَبُو إِسْحَاق إِبْرَاهِیم بن شَیبَان القِرمیسینی یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری است. ابو عبدالرحمن سلمی درباره او می گوید:...او در تقوا و پرهیزگاری دارای مقاماتی بود که به غیر از او به آن‌ دست نیافته و در برابر مدعیان سخت‌گیر بودو پایبند به کتاب و سنت و مقید به روش شیوخ و بزرگان تصوف بود.عبدالله بن محمد بن منازل در مورد وی چنین می گوید:ابراهیم حجت خدا بر فقرا و نیکوکاران است[۱] سفر کرد و از معان (در اردن کنونی) گذشت و در قرمسین (شهری در کوهستان های ایران) اقامت گزید و در سال 330 هجری قمری[۲] و یا به نقلی دیگر در سال 337 هجری قمری[۳]در آنجا وفات یافت.

اساتید و شاگردان

از اساتید او می توان به علی بن الحسن بن أبی عنبر،أَبَا عبدالله المغربی و إِبْرَاهِیم الْخَواص اشاره کرد و تعدادی از شاگردان او عبارتند از:أبو زید محمد بن أحمد المَروزی ، الحسن بن إبراهیم القرمیسینی ، محمد بن عبدالله بن شاذان الرازی ، عبدالرحمن بن عبدالله الدقاق و محمد بن محمد بن ثَوابة.

گفتار

خوف از خدا باعث سوزاندن شهوت در قلب و دوری از رغبت به دنیا می گردد[۴].

بهترین کار بندگان مراقبت در وقت است چرا که نباید در این امر کوتاهی کرد و از مرزهای حفاظت نمود [۵].

عارف کسی است که دلش را برای مولا و بدنش را در راه خدمت به خلقش مصروف سازدو بهترین چیزی که از ناحیه پروردگار نصیب بنده می شود نصیحت و تذکر قلبی و توبه از گناهان است[۶].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص303-306، دار الكتب العلمیة، ط2003
  2. تاریخ دمشق، ابن عساكر، ج6، ص441-444
  3. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص392-393
  4. المنتظم فی تاریخ الملوك والأمم، الذهبی، ج14، ص119
  5. حلیة الأولیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج4، ص428
  6. إبراهیم بن شیبان القرمیسینی