ابراهیم بن علی بن عيسی رازی
| نام | ابراهیم بن علی بن عیسی رازی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | شیخ شیعه • رازی |
| زاده | اواخر قرن چهارم • قم |
| استادان | احمد بن محمد بن یحیی عطار |
| شاگردان | ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی • جعفربن محمد بونسی |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، (000 – حدود 381ق) محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. از هم بحثان شیخ صدوق به شمار آورد. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار»(م.ب356ق) است كه در قم نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او كتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است كه وی معاصر محمدبن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق(م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشتركی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار آورد. از لقب «رازی» و همچنین از استاد او كه ساكن قم بوده است. بر میآید كه وی در ری و قم پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تكمیل نموده است.
لقب
ابن حجر در لسانالمیزان او را «شیخ شیعه» معرفی كرده و این مطلب حاكی از آن است كه وی از نظر علمی دارای مقام بلندی بوده و شاگردانی داشته است.
استادان
استاد او احمد بن محمد بن یحیی عطار(م.ب356ق) است كه در قم نزد او حدیث شنیده است.
شاگردان
از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او كتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
منابع
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص3؛
- فهرست منتجب الدین، ص12؛
- لسان المیزان، ج1ص85 شماره 242.