ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۳۹، ۸ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | به عنوان نمونه: اسلام، تشیع و یا تسنن |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
ابراهيم بن محمد بن عباس ختلي، (حدود 265 – حدود 335ق) از راويان معتبر شيعه. ولادت او در اواسط سده سوم(حدود 265ق) اتفاق افتاده است، زيرا بعضي از اساتيد او در 290هجري وفات يافتهاند پس او بايد در آن زمان از سن كافي برخوردار بوده باشد تا بتواند از آنها نقل حديث نمايد. سال درگذشت او نيز بهخوبي روشن نيست اما مي‌توان گفت وفات او بعد از 306هجري روي داده است. زيرا وي شاگرد «احمدبن ادريس قمي»(م306ق) بوده است. همچنين از اينكه وي استاد «ابوعمرو كشي»(م.ح363ق) بود، مي‌توان حدس زد كه وي چند دهه از سده چهارم را نيز درك كرده است. از نسبت «ختلي»(به ضم خاء و فتح تاء) بر ميآيد كه وي اصالتاً ايراني و اهل يكي از روستاهاي ماوراء النهر در سمرقند بوده و احتمالاً در همانجا به دنيا آمده است. پدرش از عالمان شيعه و شاگرد «حسن بن علي بن ابي حمزه بطائني» است و در پرورش علمي او نقش داشته است. وي پس از تحصيلات مقدماتي به كوفه آمد و بخشي از علوم حديث را فرا گرفت. سپس به قم عزيمت نمود و نزد فقهاء و محدثان سرشناس اين شهر به استماع حديث پرداخت و به حد كمال رسيد. مدت اقامت او در قم اگرچه نسبتاً طولاني بوده است زيرا تعداد زيادي از اساتيد او در قم اقامت داشتهاند، اما به نظر ميرسد وي در اواخر عمر به عراق بازگشته است، زيرا «ابوعمرو كشي» كه از شاگردان معروف و هموطن اوست در كوفه يا بغداد سكونت داشته است و روايات متعددي از او نقل كرده است. به گفته شيخ طوسي وي مردي وارسته و احاديث او قابل اعتماد است. از اساتيد او در كوفه مي‌توان «علي بن حسن بن فضال»(م290ق) را نام برد. در قم نيز نزد بزرگان شيعي مانند «سعدبن عبدالله اشعري»(م301ق) و «احمدبن ادريس قمي»(م306ق) شاگردي نموده است. در منابع، كتاب يا رسالهاي از او معرفي نشده است.