احمد بن اسماعیل فقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - ' در این باره' به ' دراین‌باره')
جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵↵#' به '== منابع == #')
خط ۳۶: خط ۳۶:
[[شیخ طوسی]]، نخستین كسی است كه نام او را در [[رجال]] خود یادآور شده و گفته است كه وی دارای كتابی در موضوع [[امامت]] بوده است.
[[شیخ طوسی]]، نخستین كسی است كه نام او را در [[رجال]] خود یادآور شده و گفته است كه وی دارای كتابی در موضوع [[امامت]] بوده است.


=منابع=
== منابع ==
 
# تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
# تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
# رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛
# رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۷

احمد بن اسماعیل فقیه
نام احمد بن اسماعیل فقیه
زاده اواسط سده چهارم هجری
درگذشت قبل 385ق
شاگردان شیخ تلعكبری
آثار کتاب امامت
دین و مذهب اسلامتشیع

احمد بن اسماعیل فقیه، (حدود 300 – قبل 385ق) محدث، فقیه و متكلم شیعی در اواسط سده چهارم هجری. تلعكبری از شاگردان او بوده و وی پیش از وفات تلعكبری(پیش از 385ق) دار فانی را وداع گفته بود. شیخ طوسی، نخستین كسی است كه نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است كه وی دارای كتابی در موضوع «امامت» بوده است.

معرفی اجمالی

احمد بن اسماعیل فقیه، محدث، فقیه و متكلم شیعی در اواسط سده چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. تنها مدرك آگاهی ما دراین‌باره آن است‌‏كه شیخ تلعكبری(م385ق) اجازه نقل احادیثش را از او گرفته است، بنابراین تلعكبری از شاگردان او بوده و وی پیش از وفات تلعكبری(پیش از 385ق) دار فانی را وداع گفته بود. همچنین این مطلب نیز به دست می‏‌آید كه وی هنگام دادن اجازه به تلعكبری، جزء اساتید بوده و دوران جوانی و میان‌سالی خود را سپری كرده بود، بنابراین اگر سن او در آن زمان 60سال بوده باشد، ولادت او را می‌‏توان حدود 300هجری تخمین زد. قرائن نشان می‏‌دهد كه وی در بغداد حدیث می‏‌گفت اما اكنون در منابع معتبر هیچ حدیثی از او باقی نمانده است، از این‏‌رو اساتید و شاگردان او برای ما ناشناخته‌‏اند. شیخ طوسی، نخستین كسی است كه نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است كه وی دارای كتابی در موضوع «امامت» بوده است.

شاگردان

شیخ تلعكبری یکی از شاگردان معروف او بوده است.

آثار

شیخ طوسی، نخستین كسی است كه نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است كه وی دارای كتابی در موضوع امامت بوده است.

منابع

  1. تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
  2. رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛
  3. طبقات اعلام الشيعه، ج1ص20.