احمد بن محمد بن عیسی

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۱ توسط Hoosinrasooli (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) | نام‌های دیگر = احمد بن محمد بن عیسی ع...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاحمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)
نام‌های دیگراحمد بن محمد بن عیسی علوی حسینی
اطلاعات شخصی
محل تولدکوفه
دیناسلام، شیعه
شاگردانابوالفرج اصفهانی محمد بن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هامحدث شیعی

احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)، (000 – حدود 330ق) ابوالحسن علوی حسینی. از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». احتمالاً وی در دو شهر کوفه و قم اقامت تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث او را در قم شنیده است.

معرفی اجمالی

احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)، ابوالحسن علوی حسینی. محدث شیعی. وی از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». در منابع حدیثی گاهی به اختصار از او با عنوان «احمد بن محمد بن عیسی علوی حسینی» یاد می‏‌شود و او غیر از «احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی»(م.ح280ق) است. از تاریخ ولادت و مرگ وی اطلاعی نداریم. ابوالفرج اصفهانی(م356ق) و محمد بن علی بن بابویه قمی(م381ق) نخستین کسانی هستند که با نقل اخبار و روایات او، وی را به آیندگان شناسانی ده‏‌اند، بنابراین از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». در اینکه وی اهل کجاست و در چه حوزه‏‌هایی درس خوانده چیزی نمی‌‏دانیم. اما احتمالاً وی در دو شهر کوفه و قم اقامت تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث او را در قم شنیده است. برخی از شنیده‏‌های او در باره فضیلت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) در کتاب‏‌های شیخ صدوق وارد شده است.

استادان

از اساتید او تنها «محمد بن ابراهیم بن اسباط» را می‏‌شناسیم که احتمالاً در کوفه به سر می‏‌برده است ولی در منابع رجالی سخنی از شرح ‏حال این استاد به میان نیامده است.

شاگردان

ابوالفرج اصفهانی(م356ق) و محمد بن علی بن بابویه قمی(م381ق) ازشاگردان مشهور وی هستند.

آثار

از او اثر تألیفی گزارش نشده است.

منابع

  1. معانی الاخبار، ص 10 حدیث 1، و ص 64 حدیث 17؛
  2. علل الشرایع، ج 2 ص 496 حدیث 1، باب 250: عله خلق الکلب و ابواب بعدی؛ مقاتل الطالبیین، تحقیق کاظم مظفر، چاپ نجف، ص443؛ طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 52.