confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
←جنبش النهضه تونس
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== جنبش النهضه تونس == | == جنبش النهضه تونس == | ||
[[پرونده:اخوان المسلمین تونس-2.png|بی‌قاب|چپ]] | [[پرونده:اخوان المسلمین تونس-2.png|بی‌قاب|چپ]] | ||
این جنبش تاریخی است که نشان‌دهنده جریان اسلامی در تونس و جنبش اخوان‌المسلمین در تونس است. آغاز نهضت به اواخر دهه شصت با نام گروه اسلامی برمی‌گردد که اولین جلسات تشکیلاتی خود را در فروردین 1351 به صورت مخفیانه برگزار کرد. از برجسته‌ترین بنیان‌گذاران آن می‌توان به استاد فلسفه [[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] و وکیل [[ | این جنبش تاریخی است که نشان‌دهنده جریان اسلامی در تونس و جنبش اخوان‌المسلمین در تونس است. آغاز نهضت به اواخر دهه شصت با نام گروه اسلامی برمی‌گردد که اولین جلسات تشکیلاتی خود را در [[فروردین]] 1351 به صورت مخفیانه برگزار کرد. از برجسته‌ترین بنیان‌گذاران آن می‌توان به استاد [[فلسفه]] [[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] و وکیل [[عبدالفتاح مورو]] اشاره کرد که بعداً تعدادی از فعالان از جمله ''صالح کرکر''، ''حبیب المکنی'' و ''علی العراید'' به آنها پیوستند. | ||
فعالیت این گروه در ابتدا با برگزاری محافل در [[مسجد|مساجد]] و با شرکت در انجمن‌های حفظ [[قرآن|قرآن کریم]] به بعد عقیدتی محدود شد. در ابتدا، فعالیت این گروه به طور ضمنی مورد استقبال [[حزب سوسیالیست مشروطه]] (حزب تک حزبی آن زمان) قرار گرفت، که جنبش اسلامی را پشتوانه‌ای در مقابل چپ غالب آن زمان بر مخالفان می‌دانست. در سال 1974 به اعضای این گروه اجازه داده شد مجله المعرفه را منتشر کنند که عملاً بستری برای ایده‌های جنبش شد. در [[مرداد ماه]] سال 1358 شمسی کنفرانس موسس گروه اسلامی به صورت مخفیانه برگزار شد که در آن قانون اساسی آن به تصویب رسید که بر اساس آن ساختار سازمان ساخته شد. | |||
[[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] در 28 می 1989 م، کشور را به مقصد [[الجزایر]] ترک کرد و صدیق چورو از آوریل 1988 م، ریاست دفتر سیاسی جنبش را بر عهده گرفت. از آغاز سال 1990 جنبش به شدت با قدرت درگیر شد و در جریان بحران جنگ [[خلیج فارس]] این رویارویی به اوج خود رسید و نیروهای امنیتی کارزار شدیدی را علیه اعضا و هواداران جنبش به‌راه انداختند و تعداد بازداشت شدگان به 8000 نفر رسید. در اوت 1992، دادگاه نظامی 256 رهبر و اعضای جنبش را به حبس ابد محکوم کرد. | [[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] در 28 می 1989 م، کشور را به مقصد [[الجزایر]] ترک کرد و صدیق چورو از آوریل 1988 م، ریاست دفتر سیاسی جنبش را بر عهده گرفت. از آغاز سال 1990 جنبش به شدت با قدرت درگیر شد و در جریان بحران [[جنگ]] [[خلیج فارس]] این رویارویی به اوج خود رسید و نیروهای امنیتی کارزار شدیدی را علیه اعضا و هواداران جنبش به‌راه انداختند و تعداد بازداشت شدگان به 8000 نفر رسید. در اوت 1992، دادگاه نظامی 256 رهبر و اعضای جنبش را به حبس ابد محکوم کرد. | ||
در سال‌های بعد، در بحبوحه انتقادات گسترده از انجمن‌های حقوق بشر، این مرجع به تعقیب افراد وابسته به جنبش ادامه داد و علیرغم آزادی اکثر اعضای زندانی آن، فعالیت‌های جنبش در [[تونس]] کاملاً ممنوع است و فعالیت شناخته شده آن محدود به [[اروپا]] و [[آمریکای شمالی]] در میان تونسی‌های خارج از کشور. در حال حاضر ریاست آن را [[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] که در تبعید در [[لندن]] زندگی می‌کند، برعهده دارد و ولید البنانی نماینده آن است. | در سال‌های بعد، در بحبوحه انتقادات گسترده از انجمن‌های حقوق بشر، این مرجع به تعقیب افراد وابسته به جنبش ادامه داد و علیرغم آزادی اکثر اعضای زندانی آن، فعالیت‌های جنبش در [[تونس]] کاملاً ممنوع است و فعالیت شناخته شده آن محدود به [[اروپا]] و [[آمریکای شمالی]] در میان تونسی‌های خارج از کشور. در حال حاضر ریاست آن را [[راشد الغنوشی|راشد غنوشی]] که در [[تبعید]] در [[لندن]] زندگی می‌کند، برعهده دارد و [[ولید البنانی]] نماینده آن است. | ||
== رهبران جریان == | == رهبران جریان == | ||