اخوان المسلمین تونس
| اخوان المسلمین تونس | |
|---|---|
 | |
| نام حزب | النهضه تونس |
| تاریخ تأسیس | 1972 م، ۱۳۵۰ ش، ۱۳۹۱ ق |
| مؤسس | راشد الغنوشی |
| رهبران |
|
اخوان‌المسلمین یک جنبش فراملی اسلام‌گرای اهل‌سنت است که در بسیاری از کشورهای عربی طرفدار دارد. جنبش اخوان‌المسلمین، بزرگ‌ترین جنبش اسلام‌گرا در جهان عرب می‌باشد. اخوان‌المسلمین گروهی سنی‌‌مذهب و دارای تفکرات سلفی و دموکراسی‌خواه هستند. اخوان‌المسلمین طرفدار تقریب مذاهب اسلامی و از حامیان جمهوری اسلامی ایران بوده و ضد رژیم اسرائیل هستند. جریان اسلامی در تونس و فعالیت اخوان‌المسلمین در تونس، جنبش النهضه تونس را شکل داد.
جنبش النهضه تونس
این جنبش تاریخی است که نشان‌دهنده جریان اسلامی در تونس و جنبش اخوان‌المسلمین در تونس است. آغاز نهضت به اواخر دهه شصت با نام گروه اسلامی برمی‌گردد که اولین جلسات تشکیلاتی خود را در فروردین 1351 به صورت مخفیانه برگزار کرد. از برجسته‌ترین بنیان‌گذاران آن می‌توان به استاد فلسفه راشد غنوشی و وکیل عبدالفتاح مورو اشاره کرد که بعداً تعدادی از فعالان از جمله صالح کرکر، حبیب المکنی و علی العراید به آنها پیوستند. فعالیت این گروه در ابتدا با برگزاری محافل در مساجد و با شرکت در انجمن‌های حفظ قرآن کریم به بعد عقیدتی محدود شد. در ابتدا، فعالیت این گروه به طور ضمنی مورد استقبال حزب سوسیالیست مشروطه (حزب تک حزبی آن زمان) قرار گرفت، که جنبش اسلامی را پشتوانه‌ای در مقابل چپ غالب آن زمان بر مخالفان می‌دانست. در سال 1974 به اعضای این گروه اجازه داده شد مجله المعرفه را منتشر کنند که عملاً بستری برای ایده‌های جنبش شد. در مرداد ماه سال 1358 شمسی کنفرانس موسس گروه اسلامی به صورت مخفیانه برگزار شد که در آن قانون اساسی آن به تصویب رسید که بر اساس آن ساختار سازمان ساخته شد.
راشد غنوشی در 28 می 1989 م، کشور را به مقصد الجزایر ترک کرد و صدیق چورو از آوریل 1988 م، ریاست دفتر سیاسی جنبش را بر عهده گرفت. از آغاز سال 1990 جنبش به شدت با قدرت درگیر شد و در جریان بحران جنگ خلیج فارس این رویارویی به اوج خود رسید و نیروهای امنیتی کارزار شدیدی را علیه اعضا و هواداران جنبش به‌راه انداختند و تعداد بازداشت شدگان به 8000 نفر رسید. در اوت 1992، دادگاه نظامی 256 رهبر و اعضای جنبش را به حبس ابد محکوم کرد. در سال‌های بعد، در بحبوحه انتقادات گسترده از انجمن‌های حقوق بشر، این مرجع به تعقیب افراد وابسته به جنبش ادامه داد و علیرغم آزادی اکثر اعضای زندانی آن، فعالیت‌های جنبش در تونس کاملاً ممنوع است و فعالیت شناخته شده آن محدود به اروپا و آمریکای شمالی در میان تونسی‌های خارج از کشور. در حال حاضر ریاست آن را راشد غنوشی که در تبعید در لندن زندگی می‌کند، برعهده دارد و ولید البنانی نماینده آن است.
رهبران جریان
شروع فعالیت این جریان به رهبری راشد غنوشی آغاز شد و پس از ایشان چند نفر دیگر در این جایگاه قرار گرفتند از جمله:
- رؤوف بولعابی؛
- فاضل البلدی؛
- حمادی الجبالی؛
- صالح کرکر؛
- جمال العوی
- صادق شورو؛
- محمد القلوی؛
- محمد العکروت؛
- محمد بن سالم؛
- حبیب اللوز؛
- نورالدین العرباوی؛
- ولید البنانی.
نقش اندیشمندان در تقویت جریان
اندیشمندان و روحانیون اصلاح‌طلب دانشگاه اسلامی زیتونه نقش مؤثری در غنای جریان فکری تجددگرا و اصلاح‌طلب اسلامی این دیار داشته و محافل فکری و فرهنگی و مذهبی منطقه را تحت تأثیر افکار خویش قرار داده است. نهضت اسلامی علما و جوانان مسلمان تونس در سازماندهی مبارزات مردمی تونس و تکمیل زیرساختارهای مقاومت ملی علیه جریانات فکری غرب‌گرایی و استعماری، نقش برجسته‌ای داشت. افکار و اندیشه‌های حسن البنا و دیگر رهبران اخوانی همچون السباعی رهبر اخوانی‌های سوریه پس از جنگ جهانی دوم در میان جوانان مذهبی تونس رواج داشت. در مقابل سیاست‌های غرب‌گرایی و لیبرال حبیب بورقبیه، نهضت و جریان اسلام‌گرایان تونس رشد کرد و راشد الغنوشی (متولد 1941 در یکی از شهرهای جنوب تونس) فارغ‌التحصیل سوربن و متأثر از اندیشه‌های حسن البنا و سید قطب و ابوالاعلی مودودی نقش برجسته‌ای در تکوین و سازماندهی یک جریان سیاسی اسلام‌گرایی در تونس داشته است.
شکل‌گیری جریان
راشد الغنوشی با همفکری عبدالفتاح مورو متولد سال 1948 در شهر تونس در اوایل دهه هفتاد هسته‌های اولیه جنبش النهضه را پایه‌ریزی نمود. در ابتدا نام این جنبش حرکت الاتجاه الاسلامی بود. علنی شدن فعالیت این گروه با شدت عمل رژیم بورقبیه روبرو بود. مطبوعات فرانسه خطر گسترش این نهضت در میان جوانان مذهبی تونس به بورقبیه و دستگاه اطلاعاتی امنیتی وی گوشزد نمودند. زیرساختار فکری النهضه متأثر از اندیشه‌های متفکران اخوان‌المسلمین همچون حسن البنا، سید قطب، السباعی[۱] و ابوالاعلی المودودی[۲] بوده است. همچنین افکار و اندیشه‌های مالک بن نبی از اندیشمندان بزرگ مسلمان الجزایر در تکوین فکری و ایدئولوژیک رهبران النهضه تونس نقش مؤثری داشته است.
گروه‌های جدا شده از جریان
طی دهه هفتاد و هشت گروه‌ها و شخصیت‌هایی از تشکیلات النهضه جدا شده از جمله صلاح الجورشی، احمیده النیفر و زیاد کریشان، آنها پس از جدایی به تشکیل گروه اصلاح‌طلب و تجددگرای اسلامی پرداختند. نام این گروه «الاسلامیین التقدمیین» است که ارگان آنها مجله روشنفکری مذهبی به نام (15 + 21) اشاره به آغاز قرن 15 هجری و 21 میلادی است. این گروه شیوه سیاسی و مسالمت‌آمیز را رها کرده و به مبارزه قهرآمیز علیه رژیم تونس پرداختند، طلائع الفداء[۳] به رهبری الحبیب الاسود، بخشی از النهضه بودند و توسط نیروهای امنیتی سرکوب شدند. پس از به قدرت رسیدن افسران آزاد و منازعه آنها با اخوانی‌ها الورتلانی عرصه فعالیت و اقامت در مصر را تنگ می‌بیند و به لبنان می‌رود و در سال 1959 در آنجا درگذشت.
اخوان و رابطه آنها با تونس
تونس مانند الجزایر و مراکش تحت اشغال فرانسوی‌ها قرار گرفته است و فرانسه از زمانی که در الجزایر ورود کرد به دنبال کنترل کشور تونس بوده است و در واقع توانست در سال 1881 به این امر دست یابد. به حمله برخی از قبایل تونس توسط این کشور اشاره کرد. از زمان تأسیس اخوان برای آزادی میهن اسلامی از دست هر استعمارگر تلاش کردند امام البناء حتی اداره ارتباط با جهان خارج را تأسیس کرد تا به این کشورها کمک کند تا راهی برای رهایی از دست اشغالگر پیدا کنند. این اداره کنفرانسی را با دعوت نمایندگان سازمان‌های عربی و اسلامی و جمعی از مردم کشورهای برادر مصر برگزار کرد. به منظور گفتگو در مورد مسائل طرابلس، الجزایر، تونس، مراکش و فلسطین؛ این به دلیل موضع کشورهای متفقین در مورد آن مسائل و مخالفت آنها با حقوق آن کشورها است.
تصمیمات کنفرانس
در این کنفرانس جمعی از صاحب‌نظران و مردم آن کشورها سخنرانی کردند و یکی از سخنرانان ارشد این جلسه جناب بدالمجید ابراهیم صالح پاشا بود و در پایان جلسه حاضرین تصمیماتی گرفتند:
- اول: حمایت مردم لیبی و رهبران آن در آنچه خواستار استقلال و اتحاد کشور لیبی و الحاق آن به اتحادیه عرب است.
- دوم: محکوم کردن تجاوزات وحشیانه فرانسه در تونس و مراکش، از جمله کشتار و خرابکاری، زندانی کردن آزادگان، خفه کردن آزادی‌ها و اجازه دادن به ناموس، معیشت و جان، و همچنین آنچه اسپانیا در منطقه خود در مراکش انجام می‌دهد.
- سوم: هشدار به فرانسه که جهان عرب و اسلام از تکرار اعتراضات و محکومیت‌ها خسته شده‌اند و اگر روش وحشیانه آن که کمترین حقوق انسانی را نسبت به آسیب‌دیدگان حکمش قائل نیست، پایان نیابد، خشم آنها پایان نخواهد یافت. محدود به تحریم اقتصادی و فرهنگی است.
پانویس
منابع
- ر. ک: ویکی‌پدیا عربی؛ الإخوان المسلمون فی تونس، موقع إخوان ویکی، بقلم عبده مصطفی دسوقی https://www.ikhwanwiki.com.