۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ازارقه''' فرقه اى از [[خوارج]] هستند | '''ازارقه''' فرقه اى از [[خوارج]] هستند که نام خود را از پیشواى خویش [[نافع بن ازرق]] که کنیه اش ابو راشد بود گرفتند. پس از کشته شدن نافع پیروان او با عبید اللّه بن ماحوز بیعت کردند و تا شوال سال 66 هجری قمری که در سلبرى کشته شد پیشواى ایشان بود. پس از کشته شدن زبیر بن ماحوز، ازارقه با قطرى بن الفجأه که از دلیران زمان خویش بود بیعت کردند. بعد از قتل قطرى ازارقه پراکنده شدند. | ||
==تاریخچه پیدایش== | ==تاریخچه پیدایش== | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
ازارقه سنگسار (رجم) | ازارقه سنگسار (رجم) کردن را منکر شدند و خیانت در امانت را روا دانستند و گفتند مخالفان ما مشرک اند و اداى امانت ایشان جایز نیست و حدّ شرعى را درباره کسى که قذف مرد زن دار مى کرد روا ندانستند، ولى حدّ شرعى را بر کسانى که قذف زنان شوهردار مى نمودند جارى مى کردند.دست دزد را در بیش و کم مى بریدند و اندازه اى در مال دزدى در نظر نمى گرفتند.ازارقه چون با نافع بن ازرق بیعت کردند او را امیر المؤمنین خواندند و خوارج عمان و یمامه نیز به ایشان پیوستند.[[حجاج بن يوسف|حجاج بن یوسف]] مهلّب بن ابى صفره را به جنگ ایشان فرستاد و از آنان کشتار بسیار کرد.ازارقه على (ع) را کافر شمردند و [[عبد الرحمن ملجم]] را در شهید کردن آن حضرت بر حق مى دانستند. | ||
ایشان خوارجى را | ایشان خوارجى را که از جنگ با مخالفان خوددارى مى کردند کافر می شمردند و ریختن خون اطفال و زنان مخالفان را جایز مى دانستند و مى گفتند که اطفال مشرکان در دوزخ اند و نیز مى گفتند که جایز است خداوند پیامبرى بفرستد در حالى که مى داند پس از نبوتش کافر خواهد شد و جایز است که پیغمبرى بفرستد که پیش از نبوتش کافر بوده و از وى گناهان کبیره و صغیره صادر شده باشد و نیز گویند که مرتکبان کبیره جملگى کافرند و با دیگر وارد جهنم خواهند شد.محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 43<nowiki></ref></nowiki> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||