افطسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از جمله گروه‌هایی که با مامون عباسی مقابله کردند گروهی موسوم به افطسیه بودند. ایشان از پیروان حسین بن حسن مشهور به افطس بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =افطسیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =افطسیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =عراق
| موسس =حسین‌بن‌حسن بن‌علی بن‌علی بن‌حسین بن‌علی
| عقیده = شیعیان زیدیه 
}}
'''افطسیه''' از پیروان حسین‌بن‌حسن بن‌علی بن‌علی بن‌حسین بن‌علی (علیه‌السّلام) مشهور به افطس بودند که بر ضد [[بنی‌عباس]] در زمان [[مأمون عباسی|مامون عباسی]] قیام کردند.


==معنای افطس==
==معنای افطس==
افطس در لغت به شخصی می‌گویند که استخوان بینی‌اش فرو رفته و بینی‌اش پهن شده باشد<ref> طریحی فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۱۳.</ref>. گویا حسین‌بن‌حسن بن‌علی به دلیل داشتن چنین چهره‌ای به این اسم ملقب می‌شود.


در منابع لغت افطس به شخصی می گویند که استخوان بینی اش فرو رفته  و بینی اش پهن شده باشد.<ref>طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۱۳.</ref> گویا حسین بن حسن بن علی به دلیل داشتن چنین چهره ای به این اسم ملقب می‌شود.
==تاریخچه==
افطسیه از [[سادات|سادات علوی]] به شمار می‌روند. حسین‌بن‌حسن نخست از داعیان محمد‌بن‌ابراهیم بن‌اسماعیل‌بن ابراهیم‌بن [[حسن مثنی]] ملقب به «ابن‌طباطبا» از ائمه [[زیدیه]] بود. وی پس از مرگ  ابن‌طباطبا، مردم را به سوی خودش دعوت کرد و در سال 200 هجری قمری خروج کرد و به [[ابوالسرائیه|ابوالسرایا]] پیوست و سپس به [[مکه]] رفت و جامه [[کعبه]] را با جامه ابریشمینی که ابوالسرایا برای او از [[کوفه]] فرستاده بود تعویض کرده در ادامه با تعقیب [[عباسیان]] اموال‌شان را مصادره کرد. افطس پس از کشته شدن ابوالسرایا، به محمد‌بن‌جعفر بن‌علی بن‌الحسین پیوست. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 66 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>


==پانویس==
{{پانویس}}


{{فرق و مذاهب}}


 
[[رده:فرق و مذاهب]]
 
 
پيروان حسين بن حسن ملقب به افطس بودند، كه از سادات علوى به شمار مى‏رفت، و نخست از داعيان محمد بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن مثنى ملقب به «ابن طباطبا» از ائمه زيديه بود. پس از مرگ او مردم را دعوت بخود كرد، و در مدينه در سال 200 هجرى خروج نمود و به ابو السرايا پيوست.
افطس بمعنى كسى است كه بينى پهن داشته باشد، و استخوان بينى‏اش فرو رفته باشد. سپس به مكه رفت و جامه كعبه را برداشت، جامه ابريشمينى را كه ابو السرايا براى او از كوفه فرستاده بود بر خانه بپوشانيد، و عباسيان را تعقيب كرده اموالشان را مصادره نمود، و چون ابو السرايا كشته شد، به محمد بن جعفر بن على بن الحسين پيوست.- ابو السرائيه.
كامل ابن اثير، ج 6، ص 311.
تاريخ طبرى، حوادث سال 200 و 201 ه.
مقالات الاسلاميين، ج 1، ص 150.
                        فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 67
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۸۱۰

ویرایش