از جمله گروه‌هایی که با مامون عباسی مقابله کردند گروهی موسوم به افطسیه بودند. ایشان از پیروان حسین بن حسن مشهور به افطس بودند.

معنای افطس

در منابع لغت افطس به شخصی می گویند که استخوان بینی اش فرو رفته و بینی اش پهن شده باشد.[۱] گویا حسین بن حسن بن علی به دلیل داشتن چنین چهره ای به این اسم ملقب می‌شود.

تاریخچه

افطسیه پيروان حسين بن حسن ملقب به افطس بودند، كه از سادات علوى به شمار مى‏رفت، و نخست از داعيان محمد بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن مثنى ملقب به «ابن طباطبا» از ائمه زيديه بود. پس از مرگ او مردم را دعوت بخود كرد، و در مدينه در سال 200 هجرى خروج نمود و به ابو السرايا پيوست و سپس به مكه رفت و جامه كعبه را برداشت، جامه ابريشمينى را كه ابو السرايا براى او از كوفه فرستاده بود بر خانه بپوشانيد، و عباسيان را تعقيب كرده اموالشان را مصادره نمود، و چون ابو السرايا كشته شد، به محمد بن جعفر بن على بن الحسين پيوست. [۲]

پانویس

  1. طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۱۳.
  2. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 66