۸۵٬۸۳۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بُهره''' طایف هاى از «[[اسماعیلیه]] مستعلویه» هستند | '''بُهره''' طایف هاى از «[[اسماعیلیه]] مستعلویه» هستند که در یمن و غرب [[هندوستان]] زندگى مى کنند و پیروان آن مذهب بیشتر هندى الاصل اند. | ||
==معنای لغوی بهره== | ==معنای لغوی بهره== | ||
کلمه «'''بُهره''' » در زبان گجراتى به معنای بازرگان است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108</ref> | |||
اسماعیلیان گجرات به این دلیل بهره نام دارند که در اصل تجارت پیشه بوده‌اند.<ref> دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ترجمه فریدون بدره‌ای، تهران، نشر فرزان، سال ۱۳۷۵ خورشیدی، چاپ اول، ص۳۴۰.</ref> بعضى گفته اند بهره یا بوهرا اسماعیلیانى هستند | اسماعیلیان گجرات به این دلیل بهره نام دارند که در اصل تجارت پیشه بوده‌اند.<ref> دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ترجمه فریدون بدره‌ای، تهران، نشر فرزان، سال ۱۳۷۵ خورشیدی، چاپ اول، ص۳۴۰.</ref> بعضى گفته اند بهره یا بوهرا اسماعیلیانى هستند که از بلاد عرب و مصر و یمن به هندوستان مهاجرت کردند و در سال 460 هجرى در آن کشور ساکن شدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108</ref> | ||
==مکان کنونی بهره ها== | ==مکان کنونی بهره ها== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، سال 1413 هجری قمری، چاپ اول، ج 2، ص 209</ref> <ref>طبرسی فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، سال 1417 قمری، چاپ اول، ج 1، ص 546</ref> | <ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، سال 1413 هجری قمری، چاپ اول، ج 2، ص 209</ref> <ref>طبرسی فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، سال 1417 قمری، چاپ اول، ج 1، ص 546</ref> | ||
پس از فوت اسماعیل، امام جعفر صادق(ع) فرزند خود «موسی» را به عنوان امام بعد از خود به مردم معرفی کردند. با این حال گروهی از یاران امام صادق(ع) با این انتصاب مخالفت نموده و بر امامت اسماعیل پای فشردند. گروهی از آنان حتی منکر مرگ اسماعیل شدند و مرگ او را تقیـه‌ای بـرای مصـونیـت از سـوء قصـد دشمنان دانستنـد. ایـن انشعـابیـون سپـس محمـد پسـر اسـمـاعیل را امام بعدی دانستند و با عدم قبول امامت موسی کاظم(ع) رسماً از سایر [[شیعیان]] جدا شدند. | پس از فوت اسماعیل، امام جعفر صادق(ع) فرزند خود «موسی» را به عنوان امام بعد از خود به مردم معرفی کردند. با این حال گروهی از یاران امام صادق(ع) با این انتصاب مخالفت نموده و بر امامت اسماعیل پای فشردند. گروهی از آنان حتی منکر مرگ اسماعیل شدند و مرگ او را تقیـه‌ای بـرای مصـونیـت از سـوء قصـد دشمنان دانستنـد. ایـن انشعـابیـون سپـس محمـد پسـر اسـمـاعیل را امام بعدی دانستند و با عدم قبول امامت موسی کاظم(ع) رسماً از سایر [[شیعیان]] جدا شدند. | ||
<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 210؛</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص 67 – 68</ref> <ref>حلبى على اصغر، تاریخ علم | <ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 210؛</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص 67 – 68</ref> <ref>حلبى على اصغر، تاریخ علم کلام در ایران و جهان، تهران، نشر اساطیر، سال 1376 خورشیدی، چاپ دوم، ص 139</ref> پس از مرگ محمد اسماعیلیه به‌‌طور پراکنده تبلیغاتی را انجام می‌دادند تا سرانجام با روی کار آمـدن حـکومت فاطمیان مصر، این فرقه بسیار قدرت مند شده و مبلّغانی را به سراسر مملکت اسلامی آن زمـان، اعـزام نمود. | ||
<ref>تاریخ علم | <ref>تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ص 140</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص 68</ref> | ||
پس از مرگ المستنصر، هـشـتـمـیـن خلیفه فاطمی و امام اسماعیلی‌ها، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود.وی دارای دو پسر بود | پس از مرگ المستنصر، هـشـتـمـیـن خلیفه فاطمی و امام اسماعیلی‌ها، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود.وی دارای دو پسر بود که نام یکى نزار و نام دیگرى مستعلى بود. گروهی از اسماعیلیان، نزار پسر بزرگ وی را رهبر اسماعیلیه‌ها دانستند و گروه دیگر، مستعلی فرزند کوچک وی را <ref>تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ص 141</ref> <ref>سبحانى جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسة النشر الاسلامی، موسسه امام صادق، ج 8، ص 155</ref> | ||
نزار جوانى برومند بود و به ولایت عهدى مستنصر برگزیده شد، در طرف دیگر مستعلى با حمایت بدر الجمالى امیر الجیوش، به خلافت رسید. | نزار جوانى برومند بود و به ولایت عهدى مستنصر برگزیده شد، در طرف دیگر مستعلى با حمایت بدر الجمالى امیر الجیوش، به خلافت رسید. | ||
نزار به | نزار به اسکندریه گریخت و بعد از دستگیری به قتل رسید. پس از آن، «اسماعیلیه» ایران به طرفدارى از نزار فرقه اى به نام «[[نزاریه]]» تشکیل دادند که [[حسن صباح]] و جانشینان او و «[[آغاخانیه]]» از این طایفه اند و پیروان مستعلی به «مستعلیون» معروف شدند که بــاقـی مـانـده آنـان که در یمن و هند هستند، امـروزه بـه «بهره» موسوم‌اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108 | ||
</ref> <ref>سبحانی جعفر،بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه امام صادق، ج 8، ص 28</ref> <ref>قاضى نعمان، تأویل الدعائم، قاهره، نشر دار المعارف، چاپ اول، ج 2، ص 10</ref> نقل شده است که اولین پیشوا و امام بهره، عاده عبد اللّه یمنى بود و به نشر دعوت خود در هند پرداخت. پس از وى شخصی به نام محمد على در سال 532 هجرى قمری وارد هند شد وی تا سال 1297 میلادى تحت حمایت مهاراجگان هندوى گجرات بود. در آن سال حاکمان گجرات به اطاعت پادشاهان دهلى در آمدند و مردم «بهره» مورد جفاى سلاطین مسلمان سنى گجرات قرار گرفتند. | </ref> <ref>سبحانی جعفر،بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه امام صادق، ج 8، ص 28</ref> <ref>قاضى نعمان، تأویل الدعائم، قاهره، نشر دار المعارف، چاپ اول، ج 2، ص 10</ref> نقل شده است که اولین پیشوا و امام بهره، عاده عبد اللّه یمنى بود و به نشر دعوت خود در هند پرداخت. پس از وى شخصی به نام محمد على در سال 532 هجرى قمری وارد هند شد وی تا سال 1297 میلادى تحت حمایت مهاراجگان هندوى گجرات بود. در آن سال حاکمان گجرات به اطاعت پادشاهان دهلى در آمدند و مردم «بهره» مورد جفاى سلاطین مسلمان سنى گجرات قرار گرفتند. | ||
اما پیشواى این فرقه در یمن مى زیست و بهره عشریه و | اما پیشواى این فرقه در یمن مى زیست و بهره عشریه و زکات خود را به او مى پرداختند تا این که یوسف بن سلیمان از یمن به هند مهاجرت کرد و در (سدهپور) جاى گرفت. پس از درگذشت پیشواى ایشان، داوود بن عجب شاه پیشوا شد. مردم «بهره» گجرات داوود بن قطب را به پیشوایى برگزیدند ولى «بهره» یمن با او بیعت نکردند و مردى به نام سلیمان را به امامت برگزیدند که خود را جانشین داوود بن عجب شاه مى دانست.این فرقه «سلیمانیه» نام گرفتند. سپس سلیمان به گجرات آمد و در احمدآباد درگذشت و قبر وى مورد زیارت پیروان آن طایفه است. | ||
تعداد «داوودیه» از «سلیمانیه» بیشتر است و شمار ایشان بر صد و چهل هزار نفر مى رسد و ملّایان و پیشوایان ایشان از قرن هجدهم | تعداد «داوودیه» از «سلیمانیه» بیشتر است و شمار ایشان بر صد و چهل هزار نفر مى رسد و ملّایان و پیشوایان ایشان از قرن هجدهم تاکنون در شهر سورات اقامت دارند.امّا «داوودیه» به دو طایفه تقسیم شدند، یکى «بهره علییه» و دیگری بهره «ناکوشیه». فرقه اخیر تحت تأثیر عقاید هندویى، خوردن گوشت را از گناهان مىشمارند. امّا فرقه دیگر از بهره، «جعفریه» نام دارند که از نسل «بهره» داوودى هستند و ایشان در عهد مظفر شاهى که از سال 1407 تا 1411 بر گجرات حکومت مىکرد به مذهب سنت و جماعت گرائیدند. | ||
==کتاب های بهره== | ==کتاب های بهره== | ||
«بهره» | «بهره» کتاب هاى دینى خود را که به دو زبان عربی و گجراتی است، مانند اسرار حفظ مى کنند. | ||
البته درباره «بهره» | البته درباره «بهره» کتاب مهمّى به نام «الترجمه الظاهریه لفرقه بهرة الباهرة» وجود دارد که نسخه خطى آن در کتابخانه بمبئى شعبه انجمن آسیایى پادشاهى لندن یافت مى شود. این کتاب ذیل عنوان:.sarohoB eht Fo yrotsiH yradnegelA توسط: irevohJ. M. K به زبان انگلیسى ترجمه شده است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108</ref> | ||
==جمعیت بهره== | ==جمعیت بهره== | ||
آمار «بهره» مسلمان هند در 1901 میلادى صد و چهل و شش هزار و دویست و پنجاه و پنج تن بودند | آمار «بهره» مسلمان هند در 1901 میلادى صد و چهل و شش هزار و دویست و پنجاه و پنج تن بودند که یکصد و هجده هزار و سیصد و هفت از ایشان در بمبى سکنى داشتند. «بهره» به دو گروه بزرگ که تاجر و شیعه مذهب و دیگرى کشاورز و سنى مذهب اند، تقسیم مى شوند. | ||
بعضى از بهره هاى سنى بندر گجرات، در بیرمانى (برمه) به تجارت مشغول اند و گروه ثروت مندى را | بعضى از بهره هاى سنى بندر گجرات، در بیرمانى (برمه) به تجارت مشغول اند و گروه ثروت مندى را تشکیل مى دهند. | ||
اکثریت «بهره» بدون شک از اصل هندو هستند که اجداد ایشان بدین مذهب «اسماعیلى» گرائیدند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108</ref> | |||
==عقاید محوری بهره ها== | ==عقاید محوری بهره ها== | ||