۸۵٬۹۶۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''بیهسیه''' شاخه ای از خوارج صُغریّه بودند.<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل والاهواء والنحل، بیروت، سال 1405 قمری، ج۵، ص۵۴ | ||
</ref> | </ref> | ||
==موسس== | ==موسس== | ||
موسس این فرقه شخصی به نام ابى | موسس این فرقه شخصی به نام ابى بیهس الهیصم بن جابر و از بنى صبّه بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 114</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
بیهسیه معتقد بودند که هر کسی مرتکب گناه شود، او را نمی توان به کفر متهم کرد مگر آن که او را نزد حاکم برده مجازات کنند. اما قبل از آن نمی توان به او [[مومن]] یا [[کافر]] گفت. برخی از این فرقه معتقد بودند که اگر امام كافر شود، | بیهسیه معتقد بودند که هر کسی مرتکب گناه شود، او را نمی توان به کفر متهم کرد مگر آن که او را نزد حاکم برده مجازات کنند. اما قبل از آن نمی توان به او [[مومن]] یا [[کافر]] گفت. برخی از این فرقه معتقد بودند که اگر امام كافر شود، رعیت نیز كافر مى شوند. به اعتقاد آنان، شراب در اصل حلال است و سبب حرمتش مستی است و هر كسی به سبب مستى نماز نخواند و به خداوند دشنام ندهد، نمی توان او را حد زد و حتی نمی توان او را مجازات کرد و نیز تا زمانی که مست است نمی توان او را تکفیر کرد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 114 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==سر انجام== | ==سر انجام== | ||
[[حجاج بن یوسف|حجّاج]] در روزگار | [[حجاج بن یوسف|حجّاج]] در روزگار ولید بن عبد الملك در پی این بود تا موسس این فرقه را دستگیر کند، اما او به [[مدینه]] فرار کرد. با این حال در مدینه توسط عثمان بن حیان دستگیر شده به زندان افتاد و به دستور ولید کشته شد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 114 با ویرایش و اصلاح عبارات </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||