تقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از مجموع این آیات آشکارا و به تنقیح مناط و ملاک استفاده می‏شود که هنگام [[اضطرار]] و [[عسر]] و [[حرج]] و در معرض هلاکت قرار گرفتن برای [[انسان]] برخی از اموری که حرام است [[حلال]] شمرده شده است، و این خود سندی محکم بر وجوب یا [[جواز]] تقیّه است.

*هشام بن حکم از [[امام صادق]](ع) روایت کرده است:  

*"وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَالسَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی هِیَ أحْسَنُ فَاِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیُّ حَمیمٌ وَ ما یُلَقّاها اِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا، وَ ما یُلَقّاها اِلاّ ذُوحَظِّ عَظیمٍ)؛ “و هرگز نیکی و بدی در جهان یکسان نیست (ای رسول) همیشه بدی خلق را به بهترین عمل پاداش ده تا همان کسی که گویی با تو بر سر دشمنی است دوست و خویش تو گردد و به این مقام بنلد کسی نمی‏رسد جز آنانکه مقام [[صبر]] و ثبات یافته صاحب بهره بزرگی شدند”.