تمیمیه

از ویکی‌وحدت

تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلات شیعه است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.

موسس

ابو الحسن اشعری می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.[۱]

تاریخچه

كشّى مى‏ نویسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الولید كوفه مى‏ زیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. ابو جعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه می گوید كتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسى در «الفهرست» مى‏ نویسد: نام وى عبد ربه مكنى به ابو الحسن، مردى احول و در اصل بنده‏ اى رومى بود كه به دست مردی از قبیله بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود. وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بكیر بن اعین و عبد الملك بن اعین داشت. مامقانى مى‏ نویسد. احادیثى كه به وی منتسب است نشان می دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است كه پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هركسی كه امامتش این مصحف را ثابت كند امام من است.[۲]

عقاید

تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. [۳] [۴]

پانویس

  1. ر.ک، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص 103
  2. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.
  3. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124
  4. عباس اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص 253