جابر بن عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
| سال تولد =  
| سال تولد =  
| تاریخ تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد = مدینه، حجاز
| محل تولد = [[مدینه]]، [[حجاز]]
| سال درگذشت = ۶۸ تا ۷۹ هجری
| سال درگذشت = ۶۸ تا ۷۹ هجری
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
خط ۱۲: خط ۱۲:
| استادان =  
| استادان =  
| شاگردان =  
| شاگردان =  
| دین = اسلام
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = شیعه
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =  
| آثار =  
| فعالیت‌ها = حضور در جنگ‌ها و بیشتر غزوه‌ها
| فعالیت‌ها = حضور در جنگ‌ها و بیشتر غزوه‌ها
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''جابر بن عبدالله انصاری''' به همراه شاگردش عطیه عوفی نخستین زائران حرم [[امام حسین(ع)]] بودند که پس از واقعة عاشورای سال 61 هجری از [[مدینه]] رهسپار [[عراق]]<ref>ر. ک:مقاله عراق</ref> شدند و روز بیستم صفر به [[کربلا]] رسیدند. زیارت [[اربعین]] [[امام حسین|سیدالشهدا(ع)]] یادگار اوست. جابر صحابی [[رسول خدا]] و پنج [[امام معصوم(ع)]] پیش از هجرت پیامبر| به مدینه، در منی با آن حضرت [[بیعت]]<ref>ر. ک:مقاله بیعت</ref> کرد. او در جنگ های بسیاری در رکاب رسول خدا و [[امیرمؤمنان(ع)]] شرکت کرد و همواره مدافع پیامبر| و [[اهل بیت(ع)]]<ref>ر. ک:مقاله اهل بیت(ع)</ref> بود. گزارش جابر از حجةالوداع و حضور او در شمار راویان [[حدیث غدیر]]، نشان از شخصیت آگاه و شجاع او دارد. این صحابی جلیل‌القدر هیچ گاه در برابر ستم [[امویان|خلفای اموی]] خاموش نماند در رخدادهای صدر اسلام، حضوری پرنگ داشت.
'''جابر بن عبدالله انصاری''' به همراه شاگردش عطیه عوفی نخستین زائران حرم [[امام حسین (علیه السلام)]] بودند که پس از واقعة عاشورای سال 61 هجری از [[مدینه]] رهسپار [[عراق]] شدند و روز بیستم [[ماه صفر المظفر|صفر]] به [[کربلا]] رسیدند. زیارت [[اربعین]] [[امام حسین|سیدالشهدا (علیه السلام)]] یادگار اوست. جابر صحابی [[رسول خدا]] و پنج [[امام معصوم (علیه السلام)]] پیش از هجرت پیامبر| به مدینه، در منی با آن حضرت [[بیعت]]<ref>ر. ک:مقاله بیعت</ref> کرد. او در جنگ های بسیاری در رکاب رسول خدا و [[امیرمؤمنان (علیه السلام)]] شرکت کرد و همواره مدافع پیامبر| و [[اهل بیت(علیه السلام)]]<ref>ر. ک:مقاله اهل بیت(علیه السلام)</ref> بود. گزارش جابر از حجةالوداع و حضور او در شمار راویان [[حدیث غدیر]]، نشان از شخصیت آگاه و شجاع او دارد. این صحابی جلیل‌القدر هیچ گاه در برابر ستم [[امویان|خلفای اموی]] خاموش نماند در رخدادهای صدر اسلام، حضوری پرنگ داشت.


=نسب جابر=
=نسب جابر=
خط ۳۰: خط ۳۰:
اما از نوادگان و منسوبین او، افرادی را که آگاهی یافتیم ذکر می‌کنیم:
اما از نوادگان و منسوبین او، افرادی را که آگاهی یافتیم ذکر می‌کنیم:


[[ابن اثیر]]<ref>ر. ک:مقاله ابن اثیر</ref> گوید: در شعبان سال 512 هجری، ابوالفضل بکر بن محمد بن علی بن الفضل الأنصاری، از نوادگان جابر بن عبدالله انصاری که از شهر بخاراست، وفات یافت. <ref>ابن‌اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ج 10، ص 545</ref>
[[ابن اثیر]] گوید: در شعبان سال 512 هجری، ابوالفضل بکر بن محمد بن علی بن الفضل الأنصاری، از نوادگان جابر بن عبدالله انصاری که از شهر بخاراست، وفات یافت. <ref>ابن‌اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ج 10، ص 545</ref>
    
    
در پاورقی «نقباء البشر» در شرح حال عالم کامل و صاحب کرامات و نفس قدسی آیت‌الله معظّم مولی حسینقلی همدانی& (1239 ـ 1311) آمده است که او از ذریه جابر بن عبدالله انصاری است. <ref>آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ص 674</ref>
در پاورقی «نقباء البشر» در شرح حال عالم کامل و صاحب کرامات و نفس قدسی آیت‌الله معظّم مولی حسینقلی همدانی& (1239 ـ 1311) آمده است که او از ذریه جابر بن عبدالله انصاری است. <ref>آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ص 674</ref>
خط ۴۰: خط ۴۰:
دیگر منسوبین به جابر بن عبدالله، خاندان مشهور و بزرگی در [[اصفهان]] است که به «جابری انصاری» معروفند. بزرگ این خاندان به نام «جلال‌الدین» هفتصد سال پیش به ایران هجرت کرد.
دیگر منسوبین به جابر بن عبدالله، خاندان مشهور و بزرگی در [[اصفهان]] است که به «جابری انصاری» معروفند. بزرگ این خاندان به نام «جلال‌الدین» هفتصد سال پیش به ایران هجرت کرد.
    
    
خاندان بزرگ و مشهور «مشایخ انصاری» نیز منسوب به ایشانند که در روستای «نودای جان» از قصبه «سرکوه» در هشت فرسخی داراب در استان فارس زندگی می‌کنند. جمعی از فضلای معاصر نیز از این خاندان بزرگ برخاسته‌اند که نامدارترین آنان علامه مجاهد زاهد حاج شیخ یحیی انصاری دارابی شیرازی است که اکنون مدرس فلسفه و حکمت اسلامی در حوزه مبارک [[قم]]<ref>ر. ک:مقاله قم</ref> است. وی از نوادگان شیخ زکریا و شیخ عبدالرحمن است.
خاندان بزرگ و مشهور «مشایخ انصاری» نیز منسوب به ایشانند که در روستای «نودای جان» از قصبه «سرکوه» در هشت فرسخی داراب در استان فارس زندگی می‌کنند. جمعی از فضلای معاصر نیز از این خاندان بزرگ برخاسته‌اند که نامدارترین آنان علامه مجاهد زاهد حاج شیخ یحیی انصاری دارابی شیرازی است که اکنون مدرس فلسفه و حکمت اسلامی در حوزه مبارک [[قم]] است. وی از نوادگان شیخ زکریا و شیخ عبدالرحمن است.


درباره انگیزه مهاجرت فرزندان جابر از [[مدینه]] منوره به استان فارس و زمان آغاز آن، احتمال می‌رود در زمانی که فرزندان [[امام موسی کاظم(ع)]] برای زیارت امام رضا(ع) از مدینه به سوی [[مرو]] حرکت کرده‌اند، از فرزندان جابر هم در کاروان آنان حضور داشته است. این کاروان وقتی به شیراز می‌رسد، حاکم فارس از طرف مأمون مأموریت می‌یابد تا از حرکت آنان جلوگیری کند و نبردی بین دو طرف درنمی‌گیرد و [[حضرت احمد بن موسی شاه چراغ]] و برادرش به شهادت می رسند. نوادگان جابر که در آن کاروان حضور داشته‌اند، پراکنده می‌شوند و در قریه «نودای جان» سکونت می گزینند و از نسل آنان تاکنون در همان جا اقامت دارند.
درباره انگیزه مهاجرت فرزندان جابر از [[مدینه]] منوره به استان فارس و زمان آغاز آن، احتمال می‌رود در زمانی که فرزندان [[امام موسی کاظم (علیه السلام)]] برای زیارت امام رضا (علیه السلام) از مدینه به سوی [[مرو]] حرکت کرده‌اند، از فرزندان جابر هم در کاروان آنان حضور داشته است. این کاروان وقتی به شیراز می‌رسد، حاکم فارس از طرف مأمون مأموریت می‌یابد تا از حرکت آنان جلوگیری کند و نبردی بین دو طرف درنمی‌گیرد و [[حضرت احمد بن موسی شاه چراغ]] و برادرش به شهادت می رسند. نوادگان جابر که در آن کاروان حضور داشته‌اند، پراکنده می‌شوند و در قریه «نودای جان» سکونت می گزینند و از نسل آنان تاکنون در همان جا اقامت دارند.


=اولین زائر قبر امام حسین(ع)=
=اولین زائر قبر امام حسین=


جابر به همراه عطیه کوفی برای زیارت قبر [[امام حسین(ع)]]<ref>ر. ک:مقاله امام حسین(ع)</ref> به کربلا رفتند. وقتی به کربلا رسیدند، جابر در [[رود فرات]] [[غسل]] کرد. سپس لنگی به کمر خود بست و قطعه دیگری (مانند [[لباس احرام]]) به شانه‏ خود گذاشت و خود را خوشبو نمود و به سمت قبر امام(ع) رفت. وقتی نزدیک قبر رسید، به عطیه گفت دستم را به قبر برسان. تا دست او به قبر رسید، بیهوش بر روی آن افتاد.  
جابر به همراه عطیه کوفی برای زیارت قبر [[امام حسین (علیه السلام)]] به کربلا رفتند. وقتی به کربلا رسیدند، جابر در [[رود فرات]] [[غسل]] کرد. سپس لنگی به کمر خود بست و قطعه دیگری (مانند [[لباس احرام]]) به شانه‏ خود گذاشت و خود را خوشبو نمود و به سمت قبر امام(علیه السلام) رفت. وقتی نزدیک قبر رسید، به عطیه گفت دستم را به قبر برسان. تا دست او به قبر رسید، بیهوش بر روی آن افتاد.  


عطیه قدری آب به صورت جابر پاشید تا به هوش آمد. سپس سه بار گفت: یا حسین، بعد از آن گفت: دوستی که جواب دوستش را نمی‌دهد! سپس گفت، چگونه پاسخ دهی؛ زیرا خون از رگ‌های گردنت به پشت و شانه تو روان شده، و بین بدن و سر مبارکت جدایی افتاده. سپس شروع به خواندن این زیات‌نامه نمود: «أَشْهَدُ أَنَّک ابْنُ النَّبِیینَ وَ ابْنُ سَیدِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنُ حَلِیفِ التَّقْوَی وَ سَلِیلُ الْهُدَی وَ خَامِسُ أَصْحَابِ الْکسَاءِ وَ ابْنُ سَیدِ النُّقَبَاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ سَیدَةِ النِّسَاءِ ...». <ref>بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج ‏2، ص 74</ref> گزارش شده که در همین ایام، خاندان امام حسین(ع) نیز به کربلا رسیده و همراه با جابر به عزاداری و سوگواری پرداختند. <ref>ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 107، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق</ref>
عطیه قدری آب به صورت جابر پاشید تا به هوش آمد. سپس سه بار گفت: یا حسین، بعد از آن گفت: دوستی که جواب دوستش را نمی‌دهد! سپس گفت، چگونه پاسخ دهی؛ زیرا خون از رگ‌های گردنت به پشت و شانه تو روان شده، و بین بدن و سر مبارکت جدایی افتاده. سپس شروع به خواندن این زیات‌نامه نمود: «أَشْهَدُ أَنَّک ابْنُ النَّبِیینَ وَ ابْنُ سَیدِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنُ حَلِیفِ التَّقْوَی وَ سَلِیلُ الْهُدَی وَ خَامِسُ أَصْحَابِ الْکسَاءِ وَ ابْنُ سَیدِ النُّقَبَاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ سَیدَةِ النِّسَاءِ ...». <ref>بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج ‏2، ص 74</ref> گزارش شده که در همین ایام، خاندان امام حسین (علیه السلام) نیز به کربلا رسیده و همراه با جابر به عزاداری و سوگواری پرداختند. <ref>ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 107، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق</ref>


=وفات جابر=
=وفات جابر=


از میان اصحاب پیامبر(ص) او آخرین کسی بود که از دنیا رفت. [48] وفات او در دوران عبدالملک بن مروان <ref> الرجال (لابن داود)، ص 79</ref> و در یکی از سال‌های 68، 74،77[52] یا 78 هجری و در سن 94 سالگی <ref> المعارف، ص 307</ref> در شهر مدینه رخ داد <ref>مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 3، ص 115، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق</ref> و ابان بن عثمان بر او نماز خواند. <ref>المعارف، ص 307</ref>
از میان اصحاب پیامبر (ص) او آخرین کسی بود که از دنیا رفت. وفات او در دوران عبدالملک بن مروان <ref> الرجال (لابن داود)، ص 79</ref> و در یکی از سال‌های 68، 74،77[52] یا 78 هجری و در سن 94 سالگی <ref> المعارف، ص 307</ref> در شهر مدینه رخ داد <ref>مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 3، ص 115، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق</ref> و ابان بن عثمان بر او نماز خواند. <ref>المعارف، ص 307</ref>


=قبر جابر در کجاست=
=قبر جابر در کجاست=

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۱

جابر بن عبدالله انصاری
جابر بن عبدالله انصاری.jpg
نام کاملجابر بن عبداللّه انصاری
اطلاعات شخصی
محل تولدمدینه، حجاز
محل درگذشتمدینه
دیناسلام، شیعه
فعالیت‌هاحضور در جنگ‌ها و بیشتر غزوه‌ها

جابر بن عبدالله انصاری به همراه شاگردش عطیه عوفی نخستین زائران حرم امام حسین (علیه السلام) بودند که پس از واقعة عاشورای سال 61 هجری از مدینه رهسپار عراق شدند و روز بیستم صفر به کربلا رسیدند. زیارت اربعین سیدالشهدا (علیه السلام) یادگار اوست. جابر صحابی رسول خدا و پنج امام معصوم (علیه السلام) پیش از هجرت پیامبر| به مدینه، در منی با آن حضرت بیعت[۱] کرد. او در جنگ های بسیاری در رکاب رسول خدا و امیرمؤمنان (علیه السلام) شرکت کرد و همواره مدافع پیامبر| و اهل بیت(علیه السلام)[۲] بود. گزارش جابر از حجةالوداع و حضور او در شمار راویان حدیث غدیر، نشان از شخصیت آگاه و شجاع او دارد. این صحابی جلیل‌القدر هیچ گاه در برابر ستم خلفای اموی خاموش نماند در رخدادهای صدر اسلام، حضوری پرنگ داشت.

نسب جابر

پدر جابر، عبدالله بن عمرو بن حزام(حرام) [۳] بن ثعلبه بود [۴] که در بیعت عقبه دوم همراه 70 نفر از مردم مدینه با پیامبر(ص) پیمان بست، [۵] و از جمله 12 نقیبی شد که پیامبر(ص) آنها را برگزید. [۶] عبدالله انصاری در جنگ احد در رکاب پیامبر اسلام(ص) در کنار حمزه(عموی پیامبر) به شهادت رسید. [۷] مادر جابر نسیبه(انیسه) [۸] بنت عقبة بن عدی بن سنان‏ بود. [۹]

فرزندان و نوادگان جابر

برای جابر، سه فرزند بدون واسطه نام برده شده است. در کتاب «قاموس الرجال» گوید: جابر انصاری دو پسر داشت: عبدالرحمن و محمد. [۱۰] در کتاب تهذیب التهذیب آمده است: فرزندان جابر عبارتند از: عبدالرحمن، عقیل و محمد. [۱۱]

اما از نوادگان و منسوبین او، افرادی را که آگاهی یافتیم ذکر می‌کنیم:

ابن اثیر گوید: در شعبان سال 512 هجری، ابوالفضل بکر بن محمد بن علی بن الفضل الأنصاری، از نوادگان جابر بن عبدالله انصاری که از شهر بخاراست، وفات یافت. [۱۲]

در پاورقی «نقباء البشر» در شرح حال عالم کامل و صاحب کرامات و نفس قدسی آیت‌الله معظّم مولی حسینقلی همدانی& (1239 ـ 1311) آمده است که او از ذریه جابر بن عبدالله انصاری است. [۱۳]

یکی دیگر نوادگان ایشان، فقیه بلندآوازه و اصولیِ عمیق، آیت‌الله العظمی حاج شیخ مرتضی انصاری دزفولی (1214 ـ 1281) است. [۱۴] در کتاب «زندگی و شخصیت شیخ انصاری» شجره‌نامه‌ای برای شیخ انصاری درج شده که با 16 واسطه به جابر می‌رسد. [۱۵] البته به نظر ما این شجره‌نامه کامل نیست و نیمی از آن افتاده است.

یکی دیگر از منسوبین جابر بن عبدالله، شیخ جابر کاظمی است که صاحب دیوان شعر است. [۱۶]

دیگر منسوبین به جابر بن عبدالله، خاندان مشهور و بزرگی در اصفهان است که به «جابری انصاری» معروفند. بزرگ این خاندان به نام «جلال‌الدین» هفتصد سال پیش به ایران هجرت کرد.

خاندان بزرگ و مشهور «مشایخ انصاری» نیز منسوب به ایشانند که در روستای «نودای جان» از قصبه «سرکوه» در هشت فرسخی داراب در استان فارس زندگی می‌کنند. جمعی از فضلای معاصر نیز از این خاندان بزرگ برخاسته‌اند که نامدارترین آنان علامه مجاهد زاهد حاج شیخ یحیی انصاری دارابی شیرازی است که اکنون مدرس فلسفه و حکمت اسلامی در حوزه مبارک قم است. وی از نوادگان شیخ زکریا و شیخ عبدالرحمن است.

درباره انگیزه مهاجرت فرزندان جابر از مدینه منوره به استان فارس و زمان آغاز آن، احتمال می‌رود در زمانی که فرزندان امام موسی کاظم (علیه السلام) برای زیارت امام رضا (علیه السلام) از مدینه به سوی مرو حرکت کرده‌اند، از فرزندان جابر هم در کاروان آنان حضور داشته است. این کاروان وقتی به شیراز می‌رسد، حاکم فارس از طرف مأمون مأموریت می‌یابد تا از حرکت آنان جلوگیری کند و نبردی بین دو طرف درنمی‌گیرد و حضرت احمد بن موسی شاه چراغ و برادرش به شهادت می رسند. نوادگان جابر که در آن کاروان حضور داشته‌اند، پراکنده می‌شوند و در قریه «نودای جان» سکونت می گزینند و از نسل آنان تاکنون در همان جا اقامت دارند.

اولین زائر قبر امام حسین

جابر به همراه عطیه کوفی برای زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) به کربلا رفتند. وقتی به کربلا رسیدند، جابر در رود فرات غسل کرد. سپس لنگی به کمر خود بست و قطعه دیگری (مانند لباس احرام) به شانه‏ خود گذاشت و خود را خوشبو نمود و به سمت قبر امام(علیه السلام) رفت. وقتی نزدیک قبر رسید، به عطیه گفت دستم را به قبر برسان. تا دست او به قبر رسید، بیهوش بر روی آن افتاد.

عطیه قدری آب به صورت جابر پاشید تا به هوش آمد. سپس سه بار گفت: یا حسین، بعد از آن گفت: دوستی که جواب دوستش را نمی‌دهد! سپس گفت، چگونه پاسخ دهی؛ زیرا خون از رگ‌های گردنت به پشت و شانه تو روان شده، و بین بدن و سر مبارکت جدایی افتاده. سپس شروع به خواندن این زیات‌نامه نمود: «أَشْهَدُ أَنَّک ابْنُ النَّبِیینَ وَ ابْنُ سَیدِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنُ حَلِیفِ التَّقْوَی وَ سَلِیلُ الْهُدَی وَ خَامِسُ أَصْحَابِ الْکسَاءِ وَ ابْنُ سَیدِ النُّقَبَاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ سَیدَةِ النِّسَاءِ ...». [۱۷] گزارش شده که در همین ایام، خاندان امام حسین (علیه السلام) نیز به کربلا رسیده و همراه با جابر به عزاداری و سوگواری پرداختند. [۱۸]

وفات جابر

از میان اصحاب پیامبر (ص) او آخرین کسی بود که از دنیا رفت. وفات او در دوران عبدالملک بن مروان [۱۹] و در یکی از سال‌های 68، 74،77[52] یا 78 هجری و در سن 94 سالگی [۲۰] در شهر مدینه رخ داد [۲۱] و ابان بن عثمان بر او نماز خواند. [۲۲]

قبر جابر در کجاست

در بعضی از کتاب‌ها نوشته‌اند جابر بن عبدالله از صحابه ای است که در بقیع دفن شده‌اند. اما از بعضی احادیث تاریخی به دست می‌آید که او در قبرستان طایفه «بنی سلمه» در غرب مدینه دفن شده است؛ چرا که جابر هم از بنی سلمه بوده است. ابن عساکر حدیثی آورده است که «ابان بن عثمان» والی مدینه به فرزندان جابر پیام داد: هر گاه پدرتان مرد، او را دفن نکنید تا من بر او نماز گزارم. وقتی جابر از دنیا رفت، ابان آمد و پرسید: کجا دفن می‌شود؟ گفتند: آن جا که مردگان بنی سلمه را دفن می‌کنیم. [۲۳]

پانویس

  1. ر. ک:مقاله بیعت
  2. ر. ک:مقاله اهل بیت(علیه السلام)
  3. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 46، ص 60، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق
  4. کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی(اختیار معرفة الرجال مع تعلیقات میر داماد الأسترآبادی)، محقق، مصحح، رجایی، مهدی‏، ج 1، ص 205، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام‏، چاپ اول، 1363ش
  5. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی‏، المنتظم، ‏ محقق، عطا، محمد عبدالقادر، عطا، مصطفی عبدالقادر، ج 3، ص 189، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1412ق
  6. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی‏، المنتظم، ‏ محقق، عطا، محمد عبدالقادر، عطا، مصطفی عبدالقادر، ج 3، ص 189، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1412ق
  7. المعارف، ص 307
  8. ابن عساکر، ابوالقاسم علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج 11، ص 213، بیروت، دار الفکر، 1415ق
  9. اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج ‏1، ص 307
  10. محمدتقی شوشتری، قاموس الرجال، ج 2، ص 526
  11. ابن‌حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج 2، ص 42
  12. ابن‌اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ج 10، ص 545
  13. آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ص 674
  14. محدث نوری، خاتمه مستدرک الوسائل، ج 2، ص 43
  15. مرتضی انصاری، زندگی و شخصیت شیخ انصاری، ص 57 ـ 63
  16. این مطلب را مرحوم آیة الله العظمی نجفی مرعشی برای نگارنده حکایت فرمود
  17. بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج ‏2، ص 74
  18. ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 107، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق
  19. الرجال (لابن داود)، ص 79
  20. المعارف، ص 307
  21. مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 3، ص 115، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق
  22. المعارف، ص 307
  23. تاریخ دمشق، ج 11، ص 237