۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '[[حسین بن علی' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا) '
جز (جایگزینی متن - '[[موسی بن جعفر' به '[[موسی بن جعفر (کاظم)') |
جز (جایگزینی متن - '[[حسین بن علی' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا) ') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''جابر بن عبدالله انصاری''' به همراه شاگردش عطیه عوفی نخستین زائران حرم [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه السلام)]] بودند که پس از [[واقعه عاشورا|واقعه عاشورای]] سال 61 هجری از [[مدینه]] رهسپار [[عراق]] شدند و روز بیستم [[صفر المظفر|صفر]] به [[کربلا]] رسیدند. زیارت [[اربعین]] [[حسین بن علی (سید الشهدا)|سیدالشهدا (علیه السلام)]] یادگار اوست. جابر [[صحابه|صحابی]] [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] و پنج [[امام معصوم |امام معصوم (علیه السلام)]] پیش از هجرت پیامبر| به مدینه، در [[منی]] با آن حضرت [[بیعت]] کرد. او در جنگ‌های بسیاری در رکاب رسول خدا و [[علی بن ابی طالب|امیرمؤمنان (علیه السلام)]] شرکت کرد و همواره مدافع پیامبر و [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیه السلام)]] بود. گزارش جابر از [[حجة الوداع|حجه‌الوداع]] و حضور او در شمار راویان [[حدیث غدیر]]، نشان از شخصیت آگاه و شجاع او دارد. این صحابی جلیل‌القدر هیچ گاه در برابر ستم [[امویان|خلفای اموی]] خاموش نماند در رخدادهای صدر اسلام، حضوری پرنگ داشت. | '''جابر بن عبدالله انصاری''' به همراه شاگردش عطیه عوفی نخستین زائران حرم [[حسین بن علی (سید الشهدا) | ||
(سید الشهدا)|امام حسین (علیه السلام)]] بودند که پس از [[واقعه عاشورا|واقعه عاشورای]] سال 61 هجری از [[مدینه]] رهسپار [[عراق]] شدند و روز بیستم [[صفر المظفر|صفر]] به [[کربلا]] رسیدند. زیارت [[اربعین]] [[حسین بن علی (سید الشهدا) | |||
(سید الشهدا)|سیدالشهدا (علیه السلام)]] یادگار اوست. جابر [[صحابه|صحابی]] [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] و پنج [[امام معصوم |امام معصوم (علیه السلام)]] پیش از هجرت پیامبر| به مدینه، در [[منی]] با آن حضرت [[بیعت]] کرد. او در جنگ‌های بسیاری در رکاب رسول خدا و [[علی بن ابی طالب|امیرمؤمنان (علیه السلام)]] شرکت کرد و همواره مدافع پیامبر و [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیه السلام)]] بود. گزارش جابر از [[حجة الوداع|حجه‌الوداع]] و حضور او در شمار راویان [[حدیث غدیر]]، نشان از شخصیت آگاه و شجاع او دارد. این صحابی جلیل‌القدر هیچ گاه در برابر ستم [[امویان|خلفای اموی]] خاموش نماند در رخدادهای صدر اسلام، حضوری پرنگ داشت. | |||
== نسب جابر == | == نسب جابر == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
== اولین زائر قبر امام حسین == | == اولین زائر قبر امام حسین == | ||
جابر به همراه عطیه کوفی برای [[زیارت قبور|زیارت قبر]] [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه السلام)]] به [[کربلا]] رفتند. وقتی به کربلا رسیدند، جابر در [[رود فرات]] [[غسل]] کرد. سپس لنگی به کمر خود بست و قطعه دیگری (مانند [[لباس احرام]]) به شانه خود گذاشت و خود را خوشبو نمود و به سمت قبر [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام (علیه السلام)]] رفت. وقتی نزدیک قبر رسید، به عطیه گفت دستم را به قبر برسان. تا دست او به قبر رسید، بیهوش بر روی آن افتاد. | جابر به همراه عطیه کوفی برای [[زیارت قبور|زیارت قبر]] [[حسین بن علی (سید الشهدا) | ||
(سید الشهدا)|امام حسین (علیه السلام)]] به [[کربلا]] رفتند. وقتی به کربلا رسیدند، جابر در [[رود فرات]] [[غسل]] کرد. سپس لنگی به کمر خود بست و قطعه دیگری (مانند [[لباس احرام]]) به شانه خود گذاشت و خود را خوشبو نمود و به سمت قبر [[حسین بن علی (سید الشهدا) | |||
(سید الشهدا)|امام (علیه السلام)]] رفت. وقتی نزدیک قبر رسید، به عطیه گفت دستم را به قبر برسان. تا دست او به قبر رسید، بیهوش بر روی آن افتاد. | |||
عطیه قدری آب به صورت جابر پاشید تا به هوش آمد. سپس سه بار گفت: یا حسین، بعد از آن گفت: دوستی که جواب دوستش را نمی‌دهد! سپس گفت، چگونه پاسخ دهی؛ زیرا خون از رگ‌های گردنت به پشت و شانه تو روان شده، و بین بدن و سر مبارکت جدایی افتاده. سپس شروع به خواندن این زیات‌نامه نمود: أَشْهَدُ أَنَّک ابْنُ النَّبِیینَ وَ ابْنُ سَیدِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنُ حَلِیفِ التَّقْوَی وَ سَلِیلُ الْهُدَی وَ خَامِسُ أَصْحَابِ الْکسَاءِ وَ ابْنُ سَیدِ النُّقَبَاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَهَ سَیدَهِ النِّسَاءِ ...<ref>بشاره المصطفی لشیعه المرتضی، ج 2، ص 74</ref>. گزارش شده که در همین ایام، خاندان امام حسین (علیه السلام) نیز به کربلا رسیده و همراه با جابر به عزاداری و سوگواری پرداختند<ref>ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 107، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق</ref>. | عطیه قدری آب به صورت جابر پاشید تا به هوش آمد. سپس سه بار گفت: یا حسین، بعد از آن گفت: دوستی که جواب دوستش را نمی‌دهد! سپس گفت، چگونه پاسخ دهی؛ زیرا خون از رگ‌های گردنت به پشت و شانه تو روان شده، و بین بدن و سر مبارکت جدایی افتاده. سپس شروع به خواندن این زیات‌نامه نمود: أَشْهَدُ أَنَّک ابْنُ النَّبِیینَ وَ ابْنُ سَیدِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنُ حَلِیفِ التَّقْوَی وَ سَلِیلُ الْهُدَی وَ خَامِسُ أَصْحَابِ الْکسَاءِ وَ ابْنُ سَیدِ النُّقَبَاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَهَ سَیدَهِ النِّسَاءِ ...<ref>بشاره المصطفی لشیعه المرتضی، ج 2، ص 74</ref>. گزارش شده که در همین ایام، خاندان امام حسین (علیه السلام) نیز به کربلا رسیده و همراه با جابر به عزاداری و سوگواری پرداختند<ref>ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 107، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق</ref>. | ||