جوالیقیه

نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۰ توسط Salehi.m (بحث | مشارکت‌ها)

جواليقيه‏ پيروان هشام بن سالم جواليقى هستند كه از موالى كوفه و جزء اصحاب امام جعفر صادق (ع) و امام موسى كاظم (ع) بوده است.

شرح حال هشام

ابومحمد (یا ابوالحکم) هشام بن سالم جوالیقی کوفی جعفی اصالتاً از اهالی جوزجان که منطقه ای در نواحی بلخ خراسان بوده مي‌باشد. برخی از منابع وی را از جمله اسرا به حساب آورده اند، ولی با توجه به این که فتح جوزجان در سال 33 هجری قمری بوده، ظاهراً پدر یا اجداد وی از اسرا بوده اند. به وی آرایی در باب تجسیم نسبت داده شده است. هشام بن سالم تا سال 183 هجری قمری زنده بوده است. وی از فقها و روات ثقه شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیهماالسلام) بوده است و از زمره محدثین بزرگ به حساب می آمد و علاوه بر فقه در علم کلام نیز صاحب نظر بود. [۱] [۲] [۳] [۴] [۵] [۶]

انتساب آرای نادرست

اشخاصی چون اشعری و شهرستانی با استناد به منابع اهل سنت، عقایدی را به هشام نسبت داده اند که صحیح نیست. عقایدی از این قبیل که هشام مى‏پنداشت خداوند چهره انسانی دارد و نیم تنه بالای او میان تهی و نیم تنه پایین او میان پر است و او دارای مویی سیاه است و در دلش دانش و حکمت جاری است.او پرتوی درخشان است دارای گوشت و خون و حواس نیست و عقل آن را ادراک نمی کند.[۷]

اعتقادات

جواليقيه در پیروی از هشام معتقد بودند که امام بعد از جعفر بن محمد (ع) پسرش موسى بن جعفر (ع) است و جعفر بن محمد در نزد جمهور شيعه به امامت موسى پسرش «نص» كرد.همچنین می گفتند که عقد «متعه» را به شرط پرداختن مزد زن جایز است. [۸] [۹] [۱۰] [۱۱]

نقل حدیث از امام صادق و امام کاظم علیهما السلام

هشام در طول زندگی خود از امام صادق [۱۲] [۱۳] و امام کاظم علیهماالسلام [۱۴]احادیث فراوانی نقل کرده است.نام هشام در سند حدود ۶۶۳ حدیث در کتاب‌های روایی شیعه نقل شده است. [۱۵] وی از راویانی چون ابوبصیر، ابو حمزه ثُمالی، ابو خالد کابلی، ابن ابی یعفور، ابان بن تَغْلِب، ابان بن عثمان و زراره [۱۶] حدیث نقل کرده است. راویانی چون ابن ابی عُمَیر [۱۷] ابن محبوب، ابن مسکان، بَزَنطی، حماد بن عثمان و صفوان بن یحیی از او روایت نقل کرده‌اند.[۱۸] نجاشی با عبارت «ثقة ثقة» از او یاد کرده است.[۱۹] و آیت الله خوئی برخی روایاتی را که بر نکوهش او دلالت دارند، از نظر سند ضعیف می‌داند. [۲۰]

پانویس

  1. احمد امین، اعیان الشیعه، ج 10، ص266
  2. نجاشی احمد بن علی، رجال النجاشی، ص 434
  3. آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 4، ص 270
  4. شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال، ج10، ص 559
  5. خویی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج 19، ص 297
  6. سبحانی جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء ج2، ص 602
  7. مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 144
  8. مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 144
  9. بغدادی ابومنصور،الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره، سال 1948، ص 139
  10. الحمیری ابو سعید نشوان، الحور العين، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 149، 162، 258.
  11. فخر رازی،اعتقادات فرق المسلمین، به اهمتما علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 64، 65.
  12. شیخ طوسی، رجال، ص 345
  13. کشی، ص۱۱۹
  14. نجاشی، رجال، ص۴۳۴.
  15. خوئی سید ابو القاسم، معجم رجال الحدیث، قم، انتشارات مرکز نشر آثار شیعه، سال 1410 قمری و 1369 شمسی، ج۱۹، ص۳۰۱.
  16. کشی محمد بن عمر، رجال الکشی، (اختیار معرفه الرجال) مصحح طوسی محمد بن الحسن، مشهد، نشر دانشگاه مشهد، سال 1409 قمری، ص۱۳۳
  17. کشی محمد بن عمر، رجال الکشی، (اختیار معرفه الرجال) مصحح، طوسی محمد بن الحسن، مشهد، نشر دانشگاه مشهد، سال 1409 قمری، ص 119، 133
  18. خویی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، مرکز نشر آثار شیعه، سال 1410 قمری و 1369 شمسی، ج 19، ص 303
  19. نجاشی،احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، انتشارات موسسه نشر اسلامی،سال 1365 شمسی، ص 434
  20. معجم رجال الحدیث، خوئی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم،انتشارات مرکز نشر آثار شیعه، سال1410 قمری و 1369 شمسی، ج ۱۹، ص۳۰۱.