حبیبیه (شاذلیه)

نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۶ توسط Hoosinrasooli (بحث | مشارکت‌ها)

حبیبیه، شاخه‌ای از صوفیه است که از سلسله شاذلیه منشعب شده است.

حبیبیه (شاذلیه)
نامحبیبیه (شاذلیه)
عقیدهمعتقدند که وقتی بنده به‌درجه‌ معرفت رسید و از دوستی دیگران برید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود.

تاریخچه

پیروان این طریقت صوفیه بیشتر در شمال‌آفریقا به‌ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان حضور دارند.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقدند که وقتی بنده به‌درجه‌ی معرفت رسید و از دوستی دیگران برید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود و پس از آن، مقید بودن بر شرع و احکام‌شرعی بر او حرام می‌گردد، زیرا تکلیف، موجب آزار حبیب می‌شود. آیا نمی‌دانید که خداوند بندگانش را در بهشت به عبادت و نماز و روزه تکلیف نمی‌کند، زیرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تکلیف از ایشان برداشته می‌شود[۱] .[۲] .[۳].

اصول اعتقادی پنجگانه حبیبیه

حبیبیه رعایت پنج اصل:

  1. خوف ظاهری و باطنی؛
  2. پیروی از سنت؛
  3. عدم اعتنا به‌خلق؛
  4. تسلیم و رضا؛
  5. توکل در شادی و محنت را از پایه‌های اعتقادی خود می‌شمرند[۴] .[۵]. که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچکدام عمل نمی‌شود.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. ابو محمد عثمان بن عبدالله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 69
  3. مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578
  4. زرین کوب عبدالحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد
  5. معصوم علی شاه نعمت‌اللهی شیرازی، طرائق الحقایق، ج 3.