۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'میانجیگری' به 'میانجیگری'
جز (جایگزینی متن - 'نخست وزیر' به 'نخست‌وزیر') |
جز (جایگزینی متن - 'میانجیگری' به 'میانجیگری') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
=نزاع مدنی 1956– 1958= | =نزاع مدنی 1956– 1958= | ||
پس از مرگ کاتولیکوس موسس در سال 1952 صندلی در آنتلیاس نزدیک به چهار سال خالی ماند. در سال 1956 اسقف اعظم زارع پایاسلیان به جای او منصوب شد. پس از این انتخاب به دلیل درگیری‌های داخلی جامعه ارمنی لبنان را بسیار دو قطبی کرد. رئیس‌جمهور لبنان کامیل چمون در حمایت از زارع به دو قطبی کردن اوضاع کمک کرد. با ناکامی در همه ی | پس از مرگ کاتولیکوس موسس در سال 1952 صندلی در آنتلیاس نزدیک به چهار سال خالی ماند. در سال 1956 اسقف اعظم زارع پایاسلیان به جای او منصوب شد. پس از این انتخاب به دلیل درگیری‌های داخلی جامعه ارمنی لبنان را بسیار دو قطبی کرد. رئیس‌جمهور لبنان کامیل چمون در حمایت از زارع به دو قطبی کردن اوضاع کمک کرد. با ناکامی در همه ی میانجیگریها و در متن درگیری‌های داخلی لبنان در سال 1958 درگیری مسلحانه در جامعه لبنان نیز بین طرفداران کاتولیک زارع اول (عمدتاً عضو فدراسیون انقلابی ارمنستان) و مخالفان زارع اول که عمدتاً به حزب سوچال دمکرات هوچاکیان (هونچکی‌ها) و حزب لیبرال دموکراتیک ارمنستان با حمایت دو حزب اخیر اوضاع به درگیری‌های مسلحانه و تیراندازی‌ها و قتل‌های مختلف بین گروه‌های مختلف و در نتیجه ایجاد یک شکاف بزرگ در داخل کشور تبدیل شد. درگیری‌ها پس از سال 1958 با استقرار فواد چهاب به عنوان رئیس‌جمهور آرام شد. | ||
=دهه 1960 تا 1975= | =دهه 1960 تا 1975= | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
=از جنگ 1975 لبنان تا سال 2000= | =از جنگ 1975 لبنان تا سال 2000= | ||
ارتش ایالت (تشنگ) به همراه بیشتر گروه‌های دیگر ارمنی از جبهه گرفتن بین جناح‌های درگیر لبنان یا ایفای نقش نظامی فعال در جنگ داخلی لبنان و آنچه را که به عنوان "بی طرفی مثبت" به ارمنیان بین جناح‌های مختلف لبنان معروف هستند اعلام كرد. پس از حوادث 1956–1958 تلاش شد تا از درگیری بین ارامنه جلوگیری به عمل آید. بنابراین مناطق ارمنستان تا حدودی از یک درگیری | ارتش ایالت (تشنگ) به همراه بیشتر گروه‌های دیگر ارمنی از جبهه گرفتن بین جناح‌های درگیر لبنان یا ایفای نقش نظامی فعال در جنگ داخلی لبنان و آنچه را که به عنوان "بی طرفی مثبت" به ارمنیان بین جناح‌های مختلف لبنان معروف هستند اعلام كرد. پس از حوادث 1956–1958 تلاش شد تا از درگیری بین ارامنه جلوگیری به عمل آید. بنابراین مناطق ارمنستان تا حدودی از یک درگیری ویرانگر در امان ماندند اگرچه آنها همچنان از گلوله‌باران و درگیری‌های مختلف نظامی و مداخله [[سوریه]] رنج می‌بردند. | ||
اما ARF و موضع خنثی و اجماع عمومی ارمنستان و امتناع از اتحاد علنی با نیروهای راست‌گرای مسیحی روابط دیرینه میان ARF و حزب Phalangist و به ویژه نیروهای لبنان را خدشه‌دار کرد. (شبه نظامیان تحت سلطه فالانژیست‌ها و به فرماندهی باخیر جمائیل پسر پی یر گماییل). نیروهای لبنانی با حمله به محله‌های ارمنی بسیاری از شهرهای لبنان از جمله برج حمود پاسخ دادند. علاوه بر این مجسمه اختصاص یافته به نسل‌کشی ارامنه نیز توسط بمباران عناصر نیروهای طرفدار لبنان هدف قرار گرفت. | اما ARF و موضع خنثی و اجماع عمومی ارمنستان و امتناع از اتحاد علنی با نیروهای راست‌گرای مسیحی روابط دیرینه میان ARF و حزب Phalangist و به ویژه نیروهای لبنان را خدشه‌دار کرد. (شبه نظامیان تحت سلطه فالانژیست‌ها و به فرماندهی باخیر جمائیل پسر پی یر گماییل). نیروهای لبنانی با حمله به محله‌های ارمنی بسیاری از شهرهای لبنان از جمله برج حمود پاسخ دادند. علاوه بر این مجسمه اختصاص یافته به نسل‌کشی ارامنه نیز توسط بمباران عناصر نیروهای طرفدار لبنان هدف قرار گرفت. | ||