حلولیه عنوانی عام برای تمام فرقه هایی است که به «حلول» خداوند در آدم ابو البشر و انبياء و ائمه و ديگران معتقد بودند.

معنای حلول

حلول در لغت به معنى در آمدن چيزى در چيز ديگرست و در اصطلاح حكما عبارت است از يكى شدن چيزى با چيز ديگر چنان كه از اشاره به يكى اشاره به ديگرى لازم آيد. اما حلول در این جا به معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است كه آن را به فرانسه noitanracni گويند. [۱]

اعتقادات کلی

حلوليه قايل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند.

فرقه هایی که قایل به حلول اند

بيشتر غلاة شيعه مانند: سبائيه، بيانيه، جناحيه و نجديه از نصريه، رزاميه، باطنيه، عزاقرّيه، حلمانيه و دروز قايل به «حلول» بودند. علاوه، فرقه های وحدت وجودی و اتحادیه نیز از حلوليه شمرده مى ‏شوند. [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 با ویرایش و اصلاح و جابجایی کلی عبارات.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165