دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = پرونده:دعا.jpg

| نام = دعا

'''دعا''' کلماتی است که در اوقات مختلف در مقام [[استغاثه]] از [[خداوند]] و طلب آمرزش یا درخواست خیر و برکت و برآورده شدن [[حاجت]] خوانده می‌شود. دعا میل و توجه به سوی [[خدا]] است. این درخواستِ حاجت از خداوند برای خود یا دیگری است. در [[روایات]] و [[قرآن]] این واژه تکرار شده‌است. دعاها خود به گونه‌ای [[تفسیر قرآن]] و شرح معارف اسلامی هستند. به عنوان مثال کتاب [[صحیفه سجادیه]] از [[امام سجاد|امام سجاد (علیه السلام)]] یک کتاب دعا است.  

دعا در لغت به معنای صدا زدن و یاری طلبیدن است و در اصطلاح [[شرع]] به معنای گفتگو کردن با حق تعالی به نحو طلب حاجت و درخواست حل مشکلات از درگاه اوست<ref>فیومی، احمد؛ ‌المصباح المنیر، قم، انتشارات هجرت، ۱۴۱۴ق، چاپ دوم، ذیل ماده دعا</ref>. در [[روایات]] آداب و شرایطی برای اجابت دعا و موانعی برای عدم اجابت آن بیان شده است.  

[[قرآن کریم]] با تأکید فراوان و با بیان­‌های گوناگون مردم را بدان فرا می‌خواند و نسبت به سستی در عدم بهره‌برداری از این کلید رحمت و سعادت هشدار می­‌دهد:

در روایتی از [[پیامبر اکرم (ص)]] آمده است: در نیازهایتان، دست به دامن خدا شوید و در گرفتاری­‌هایتان به او پناه ببرید و به درگاهش زاری کنید و او را بخوانید؛ زیرا دعا مغز [[عبادت]] است<ref>مجلسی، محمدباقر؛ بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ ق، چاپ دوم، ج ۹۳، ص ۳۰۲، ح ۳۹</ref>.

[[حنان بن سدیر]] گوید، پدرم گفت: از [[امام باقر (ع)|امام باقر (علیه السلام)]] پرسیدم: بهترین [[عبادت]] کدام است؟ فرمودند: هیچ چیز نزد خداوند از درخواست و طلب آنچه نزد خداوند است، بهتر نیست<ref>عاملی، محمد بن حسن؛ وسائل الشیعه، بیروت - لبنان، احیاء تراث عربی، ۱۳۷۰، ج۷، ص۳۰</ref>.

# دعا باید همراه ایمان و عمل صالح باشد: {{متن قرآن|«یستجیب الذّین آمنوا و عملوا الصالحات<ref> شوری، آیه ٢۶</ref>}}».

# از روی اخلاص باشد: {{متن قرآن|«فادعوا اللّه مخلصین له الدین<ref>مؤمن، آیه ١۴</ref>}}».

# همراه با تضرع و مخفیانه باشد: {{متن قرآن|«ادعوا ربّکم تضرعاً و خُفیة<ref>اعراف، آیه ۵۵</ref>}}».

# توأم با بیم و امید باشد: {{متن قرآن|«و ادعوه خوفاً و طمعاً<ref>اعراف، آیه ۵۶</ref>}}».

# در ساعاتی خاص باشد: {{متن قرآن|«یدعون ربّهم بالغداة و العشی<ref>انعام، آیه ۵٢</ref>}}».

# یکی از آداب دعا این است که دعا با ثنای خدا و [[صلوات]] آغاز شود. از [[امام علی بن أبی‌طالب (ع)|امام علی (علیه السلام)]] روایت شده که اگر دوست داری حاجتت برآورده شود، این‌گونه دعا را آغاز کن: «لا اله إلّا الله الحلیم الکریم، لا اله إلّا الله العلی العظیم، سبحان ألله رَبِّ السماواتِ السبعِ و ما فیهنّ و ربِّ العرشِ العظیمِ، والحمد لله رب العالمین، اللهم إنّی أسألک بأنّک ملِکٌ مقتدرٌ و انت علی کل شئءٍ قدیرٌ، ما تشاءُ مِن کلِ شئءٍ یکُونُ»؛ و آن‌گاه حاجت خود را بخواه<ref>احمد بن محمد برقی، محاسن، ج ١، صص ٣۵-٣۵</ref>.

# یکی از اموری که موجب [[استجابت]] دعا می‌شود، عبارت است از چشم امید پوشیدن از تمامی مردم و صرفاً امیدوار بودن به خداست. بر طبق روایتی از [[امام صادق(ع)|امام صادق (علیه السلام)]]، «فإذا علم الله ذلک من قلبه، لم یسأل الله شیئاً إلّا أعطاه<ref>(کافی، ج ٢، ص ١۴٨)</ref>». و در روایت دیگر نیز بر «توجه قلبی» تأکید کرده‌اند: «همانا خدا دعایی را که در آن، روی دل به سوی خدا نیست و توأم با سهو و غفلت است، استجابت نمی‌کند؛ پس هنگامی که دعا می‌کنی، فأقبل بقلبک، ثم استیقن بالإجابة<ref>کافی، ج ٢، ص ۴٧٣</ref>».

# فرزند صالح  

چنین دعایی مفید و دارای آثار درخشان است، به خلاف دعاهای بیهوده و یا کم فایده که ارزش چندانی ندارند، انسان باید در همه چیز حتی در دعا، دارای همت عالی و نظری بلند باشد، و در پرتو نورانیت دعا، به مقام های عالی برسد. تا آنجا که دعا کند که [[امام]] و الگوی مردم شود.

مثلا دعای [[حضرت ابراهیم (ع)|حضرت ابراهیم (علیه السلام)]] چنین بود:

«ربنا اجعلنی مقیم الصلاة و من ذریتی ربنا و تقبل دعاء<ref>ابراهیم (14) آیه 40</ref>» پروردگارا! مرا برپا کننده [[نماز]] قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما) پروردگارا دعای مرا بپذیر.

«ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمة انک انت الوهاب<ref>آل عمران (3) آیه 8</ref>»

پروردگارا! دلهایمان را بعد از آن که ما را هدایت کردی (از راه حق) منحرف مگردان، و از سوی خود رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده ای. دعای [[اصحاب کهف]] چنین بود:

«ربنا آتنا من لدنک رحمة و هیی ء لنا من امرنا رشدا<ref>اعراف (7) آیه 10</ref>.»

توجه به دعاهایی که امامان ما داشتند، چنان که در [[صحیفه سجادیه]] و [[مفاتیح‌الجنان]] آمده ما را به کیفیت دعا کردن آشنا می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه دعا کنیم، مثلا [[امام حسین علیه السلام|امام حسین (علیه السلام)]] در فرازی از [[دعای عرفه]] خود چنین به خدا عرضه می‌کند:

روایت شده: خداوند به یکی از پیامبران [[بنی اسرائیل]] وحی کرد که به فلان عابد بگو سه دعای تو در نزد ما مورد استجابت است، آن [[پیامبر]] [[وحی]] الهی را به آن عابد ابلاغ کرد، او موضوع را به همسرش خبر داد<ref>در کتاب سیاستنامه، ص 222 نام این شوهر و همسرش با عنوان یوسف و کرسف یاد شده است</ref> همسرش اصرار زیاد کرد که یکی از آن دعاها را در مورد من قرار بده، عابد به این پیشنهاد راضی شد، همسرش به او گفت: «دعا کن خداوند مرا از زیباترین زنان زمان قرار دهد.» عابد همین دعا را کرد، همسرش از زیباترین بانوان جهان گردید.

 

[[رده:مفاهیم اسلامی]]