ربیع الاول
| ماه‌های قمری | |||||
| محرم | صفر المظفر | ||||
| ربیع الاول | ربیع الثانی | ||||
| جمادی الاول | جمادی الثانی | ||||
| رجب | شعبان | ||||
| رمضان | شوال | ||||
| ذی القعده | ذی الحجه | ||||
ربیع‌الاوّل سومین ماه از ماه‌های قمری است. ربیع به معنی بهار از ماده رَبع است. علت اینکه به این ماه ربیع گفته می‌شود این است که در فصل بهار گیاهان تر و تازه‌اند و نامگذاری این ماه در فصل بهار رخ داده‌است.
تعطیلی رسمی
هشتم ربیع‌الاول سالروز شهادت امام حسن عسگری و آغاز امامت حضرت مهدی به روایت شیعیان در کشور ایران تعطیل رسمی اعلام شد. [۱]
وقایع مهم ماه ربیع الاول
- ولادت رسول خدا(ص) (۱۷ ربیع‌الاول ۱ع)[۲]
روزه گرفتن در روز ولادت پیامبر گرامى اسلام صلّى اللَّه علیه وآله که بنابر مشهور هفدهم ربیع الأوّل مى‌باشد، مستحب است؛ [۱]چنان که صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه در این روز مستحب مى‌باشد. [۳]
- ازدواج پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س) مادر حضرت زهرا(س) نخستین زنی که مسلمان شد (۱۰ ربیع‌الاول ۲۵ع) [۴]
- لیلة المبیت و هجرت پیامبر (ص) (۱ ربیع‌الاول ۱ق)[۵]
- ولادت امام جعفر صادق(ع) ششمین امام شیعیان اثنی‌عشری و پنجمین امام اسماعیلیه (۱۷ ربیع‌الاول ۸۳ق)[۶]
- درگذشت سکینه دختر امام حسین(ع) در مدینه (۵ ربیع‌الاول ۱۱۷ق)[۷]
- ورود فاطمه معصومه(س) به قم (۲۳ ربیع‌الاول ۲۰۱ق)[۸]
- شهادت امام حسن عسکری(ع) یازدهمین امام شیعیان اثناعشری(۸ ربیع‌الاول ۲۶۰ق)[۹]
- آغاز امامت امام مهدی(ع) (۹ ربیع‌الاول ۲۶۰ق)[۱۰]
مهم ترین درگذشت‌ها
- ۸ - ۲۶۰ ‐ حسن بن علی عسکری، یازدهمین امام شیعیان
- ↑ ایسنا
- ↑ آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ص۴۳.
- ↑ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ص۷۹۱.
- ↑ قمی، عباس، وقایع الایام، ۱۳۸۹ش، ص۳۱۶
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۹، ص۶۰؛ یوسفی غروی، محمد هادی، موسوعة التاريخ الإسلامي، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۷۵۰.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۸۰.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۴م ج۲، ص۱۹۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ نیشابوری، تقویم شیعه، ۱۳۸۲ش، ۹۴.
- ↑ مفید، الإرشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۳۳۱؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۰۳؛ عطاردی، مسند الإمام العسکري(ع)، دارالصفوه، بیروت، ج۱، ص۳۴.
- ↑ مفید، الإرشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۳۳۱؛عطاردی، مسند الإمام العسکري(ع)، دارالصفوه، بیروت، ج۱، ص۳۴.